کودکان زیر 18 سالی که دارای مشکلات روحی‌روانی همچون پرخاشگری و افسردگی و… هستند یا مورد آزار و اذیت جسمی و جنسی قرار گرفته و از خانه فرار کرده‌اند یا اینکه اقدام به خودکشی و خودزنی داشته‌‌اند و بنا به توصیه پزشک حتما باید تحت مراقبت قرار گیرند؛ چراکه در غیر این صورت، ممکن است، برای خود و خانواده‌شان مشکل ایجاد کنند.یک منبع آگاه که نمی‌خواهد در این گزارش اسمی از او برده شود و در جریان تعطیلی بخش مذکور است، دراین‌باره به «اصفهان‌زیبا آنلاین» می‌گوید: «اکنون بیش از چهارماه از تعطیلی بخش به بهانه کرونا گذشته؛ درحالی‌که سایر بخش‌ها فعالیت خود را آغاز کرده‌اند، وضعیت بخش روان‌پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان الزهرا هنوز مشخص نیست و کسی هم دراین‌باره پاسخ درست‌وحسابی نمی‌دهد. می‌گویند این بخش قرار است به پاویون تبدیل شود. شرایط برخی از بیماران اورژانسی است، اما در سطح شهر سرگردان هستند و خانواده‌هایشان نمی‌دانند با آن‌ها چه کنند؛ برای مثال، یکی از بیماران دست مادرش را شکسته و دیگری نیز با چاقو به مادرش حمله کرده است. بعضی از بیماران نیز سابقه اقدام به خودکشی دارند. آن‌ها حتما باید بستری و درمان شوند؛ چراکه در غیراین صورت دوباره اقدام به خودکشی خواهند کرد.» این منبع از تخصیص‌بخشی به کودکان و نوجوانان باسابقه اختلالات روانی در بیمارستان امین می‌گوید: «مسئولان دانشگاه علوم پزشکی می‌گویند بخشی را در بیمارستان امین برای این بیماران در نظر گرفته‌ایم؛ بخشی که هنوز آماده نیست، در دست تعمیر است و برای همین هم انتقال بیماران به آن، مرتب به تعویق می‌افتد و از این هفته‌به‌هفته دیگر موکول می‌شود. در بیمارستان الزهرا بخش بستری دختران و پسران تنها با یک در از یکدیگر جدا می‌شد، اما به‌هرحال وضعیت کنترل می‌شد. چندین بار از رئیس بیمارستان خواستیم که دختران را در الزهرا بستری و پسران را به بیمارستان امین منتقل کنند تا وضعیت بخش آن تکمیل شود، اما اصرار دارند که بیماران به بیمارستان امین منتقل شوند، اما همان‌طور که اشاره کردم، این بیمارستان هم هنوز آماده نیست؛ این درحالی است که بیمارها بدحال هستند. یکی از مادرها به بچه‌اش مقدار زیادی قرص داده بود و قصد کشتن بچه را داشت؛ اما با مداخله اورژانس اجتماعی جان کودک نجات داده شد. ماجرای رومینا جنجال زیادی به پا کرد. باور کنید ما روزانه در سطح شهر 10 تا 15 کودک داریم که خانواده‌هایشان می‌خواهند آن‌ها را بکشند. بیماران نیاز به بستری دارند، ولی جایی نیست که آن‌ها را پذیرش کند؛ درحالی‌که حضور آن‌ها در جامعه هم برای خودشان و هم برای دیگران بسیار خطرناک است.»
با بچه‌هایمان چه کنیم؟
خانواده‌های بیماران از اسفندماه تاکنون سرگردان شده‌اند و نمی‌دانند با فرزندانشان چکار کنند. مادر یکی از بیمارها می‌گوید: «اسفندماه دکتر دستور بستری دخترم را که پرخاشگری و وسواس شدید دارد، داد و گفت باید دو تا سه هفته تحت مراقبت و درمان قرار بگیرد؛ اما چون کرونا بود، نتوانستیم در بیمارستان بستری‌اش کنیم. دخترم 17 ساله است و مدام می‌گوید شما و خانه بو می‌دهید. باید خانه را عوض کنید. برای همین هم‌الان چند ماه است پیش مادرم زندگی می‌کند. جیغ می‌زند. نتوانسته امتحان‌هایش را بدهد. پرخاشگری می‌کند. شیشه‌ها را می‌شکند و همسایه‌های خودم و مادرم شاکی شده‌اند، اما نمی‌دانم که چه باید بکنم؟ هرروز زنگ می‌زنم بیمارستان و دانشگاه، ولی می‌گویند بخش تعطیل است و نمی‌دانیم کی شروع به کار می‌کند. هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست و هرکدام از مسئولان ما را پاس می‌دهند به مسئول دیگر.» مادر این دختر نگران است و بیم دارد اگر دخترش بستری نشود و تحت درمان قرار نگیرد، بلایی سر خودش یا خانواده‌اش بیاورد: «چند سال پیش، وقتی بچه بود یک‌بار بستری شد. مدتی قرص می‌خورد و حالش بهتر شده بود، اما اکنون نه قرص‌هایش را می‌خورد و نه آمپول‌هایش را می‌زند. دکتر گفته باید حتما بستری شود وگرنه مشکل ایجاد می‌کند. بیمارستان فارابی هم که زیر 18سال را پذیرش نمی‌کند.»
ورزشگاه‌ها باز شدند، بخش روان‌پزشکی نه!
مادر یکی دیگر از بیمارها نیز که پرخاشگری جدید دارد، می‌گوید: «ما مشکلمان را کجا باید عنوان کنیم؟ به وزارتخانه زنگ‌زده‌ام. از ستاد ملی کرونا پیگیری کرده‌ام، اما هیچ‌کدامشان جواب درست‌وحسابی به من نداده‌اند. می‌گویند به خاطر کرونا بخش تعطیل‌شده؛ درحالی‌که اکنون ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های بدن‌سازی هم شروع به کار کرده‌اند. دخترم بیمار است و نیاز به درمان دارد. ممکن است بلایی سرخود یا ما بیاورد. این‌ها هم گناه دارند و باید زندگی کنند، اما هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست.» مهناز نیز که پسرش نیاز به بستری دارد، اما نتوانسته آن را بستری کند، می‌گوید: «با دارو شرایطش بهتر شده و دیگر سرش را توی دیوار نمی‌کوبد، اما اخلاقش خیلی بد است. مرتب پرخاشگری می‌کند. اجازه نمی‌دهد کسی به خانه‌مان بیاید یا به خانه کسی برویم. مرتب دست‌وپایش را چنگ می‌زند. دکتر گفته باید بستری شود، اما جایی پذیرشش نمی‌کنند.» تمام این شکایت‌ها و گلایه‌ها را می‌بریم نزد مجید رضوانی، رئیس بیمارستان الزهرا و از او علت تعطیلی بخش روان‌پزشکی را جویا می‌شویم؛ سوالی که این مسئول پاسخش را منوط به تصمیم‌گیری ستاد مقابله با کرونا در استان می‌داند و می‌گوید: «فعالیت یا عدم فعالیت بخش‌های مختلف براساس تصمیم ستاد مقابله با کروناست. بیمارستان الزهرا نه با میل خود اقدام به تعطیلی بخش روان‌پزشکی کرده و نه با تصمیم خود می‌تواند اقدام به بازگشایی آن کند. برای مثال، بخش مسمومان بیمارستان خورشید به خاطر کرونا به بیمارستان الزهرا منتقل شده و همچنان هم در این بیمارستان فعال است.» او در رابطه با مشکلات پیش‌آمده برای بیماران با اختلالات روانی به «اصفهان زیبا» می‌گوید: «الزهرا بیمارستانی سطح 4 است و آخرین سطح درمان در استان را دارد؛ به‌طوری‌که برخی از استان‌های هم‌جوار را هم پوشش می‌دهد؛ بنابراین هرکدام از تخت‌های آن برای سیستم درمان بسیار ارزشمند است، پس باید اجازه داد این تخت‌ها برای بیمارانی استفاده شوند که در سایر بیمارستان‌ها مابه‌ازای آن (ازنظر سطح تجهیزات پزشکی و ارائه خدمات و پزشکان) وجود ندارد. این در حالی است که خدمات روان‌پزشکی بالینی نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و می‌تواند در سایر بیمارستان‌های دیگر نیز راه‌اندازی شود.» در حالی رضوانی می‌گوید ارائه خدمات روان‌پزشکی به تجهیزات خاصی نیاز ندارد که این بیماران ماه‌هاست سرگردانند و به دلیل عدم پذیرش در بیمارستان‌های مختلف نتوانسته‌اند روند درمان خود را ادامه دهند؛ بیمارانی که به گواه پزشکان و متخصصان این حوزه، حضور آن‌ها در جامعه خطرناک است و ممکن است آسیب‌زا باشند. رضوانی دراین‌باره می‌گوید: «قرار است تا دو هفته دیگر در بیمارستان امین، بخشی برای بستری بیماران راه‌اندازی شود.» او اما در پاسخ به این سوال که این بخش قرار است به‌صورت دائمی فعالیت کند یا موقت و همچنین اینکه انتقال بخش روان‌پزشکی از الزهرا به امین بر چه اساسی صورت گرفته، اظهار بی‌اطلاعی می‌کند و می‌افزاید: «بخش روان‌پزشکی بیمارستان الزهرا اکنون به پاویون تبدیل شده است.»
