به گزارش اصفهان زیبا؛ میثم بنی‌طبا که چند سالی به‌عنوان ورزشکار تبریز در رویدادهای بین‌المللی شرکت می‌کرد، در پی درخواست مسئولان اداره ورزش و جوانان استان، سال گذشته مجددا به اصفهان بازگشت تا قهرمانی اخیر او در مسابقات جودوی کم‌بینایان و نابینایان قهرمانی آسیا به نام «ورزش نصف‌جهان» ثبت شود.
او که سابقه کسب مدال برنز انفرادی و طلای تیمی بازی‌های آسیایی را دارد، تمام تلاشش را برای تصاحب خوش‌رنگ‌ترین مدال این رویداد متمرکز کرده و البته از بی‌مهری‌ها هم گلایه‌مند است. با ما در این گفت‌وگو همراه شوید:
از مسابقات قهرمانی آسیا چه خبر؟
مسابقات سطح خوبی داشت و خوشبختانه به قهرمانی رسیدم. با توجه به اینکه رنک یک آسیا هستم، بازی اول با قرعه استراحت مواجه شدم و در دیدارهای بعدی حریفانی از قزاقستان، تایلند و هند را مغلوب کردم.
تا پیش از بازی‌های پاراآسیایی رویداد دیگری پیش رو دارید؟
بله، اردوی تیم ملی برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان 2023 چند روزی است برپا شده و برای شرکت در این رویداد آماده می‌شویم. این رقابت‌ها المپیاد ورزشی نابینایان است که هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود و تمام ورزش‌های نابینایان را در بر می‌گیرد.
این مسابقات برای سهمیه پاراالمپیک امتیاز دارد؟
تمام مسابقاتی که در این دو سال برگزار می‌شود، امتیاز دارد و بر مبنای آن 12نفری که بیشترین امتیاز را داشته باشد، جواز حضور در پاراالمپیک را کسب می‌کنند. من فعلا رنک یک دنیا هستم و با مدال‌آوری در مسابقات جهانی بیرمنگام، سهمیه پاراالمپیک تقریبا قطعی می‌شود.
پس از ماجراهایی که در بحث کلاس‌بندی رخ داد و مدتی از ورزش قهرمانی فاصله گرفتید، چقدر برای رسیدن به هدف‌هایتان مصمم هستید؟
قبلا کلاس‌بندی‌ها درست نبود، اما با تغییر سیستم کلاس‌بندی، انگیزه من بیشتر شد. قبلا با ورزشکاران که کم‌بینا بودند، رقابت می‌کردم و مدال هم می‌گرفتم، اما نمی‌توانستم مقام‌هایی که می‌خواستم را کسب کنم، البته در مقاطعی هم درگیر مصدومیت بودم. بعد از تغییر کلاس‌بندی، در هر رویدادی شرکت کرده‌ام، طلا گرفته‌ام و به مدال طلای پاراالمپیک پاریس و بازی‌های پاراآسیایی هم چشم دارم.
در بحث ورزش نابینایان، رقابت ورزشکاران کم‌بینا یا سالم یکی از موارد بحث برانگیز است. چقدر از این بابت ضربه خورده‌اید؟
این موضوع یکی از دردهای بزرگ ورزش نابینایان و کم‌بینایان است و ورزشکاران نابینا از این بابت بسیار متضرر می‌شدند.من از این بابت ضرر کردم و شانس شرکت در پاراالمپیک را از دست دادم.
پس از سال‌ها که ورزشکار تبریز بودید، مجددا به اصفهان بازگشتید. از تصمیمی که گرفتید بگویید؟
زمانی که ورزشکار تبریز بودم، هرکسی علت آن را می‌پرسید، دلیلش را بی‌احترامی و کم‌توجهی مسئولان اصفهانی عنوان می‌کردم. بعد از مسابقات گرندپری خرداد سال گذشته که قهرمان شدم، 13 نفر از مسئولان ورزشی به منزل ما آمدند و با دادن وعده‌وعیدهایی از من خواستند به اصفهان برگردم. من خواستار احترام بودم و این رفتار را که دیدم، تصمیم گرفتم برای اصفهان مسابقه دهم.
ورزش‌های ما به گونه‌ای نیست که زیاد در رسانه‌ها مطرح باشد و خانواده‌های ما تمایل دارند دیده شویم. وگرنه خودمان که به بی‌مهری‌ها عادت داریم. وقتی از یک مسابقه و مثل یک مسافر عادی برمی‌گردم، به خانواده ما برمی‌خورد. وقتی در مسابقات باکو مدال گرفتم و کسی به استقبالم نیامد، گفتند اطلاع نداشتیم.
بعد از مسابقات قزاقستان اطلاع دادم، اما فقط همایون طبایی، دبیر هیئت جودو که مربی من بوده و حکم پسرش را دارم، به استقبال آمده بود و مسئول دیگری نبود. مدیرکل ورزش پیغام داده بود پایم در گچ است، اما بعد از آن منتظر بودم حداقل زنگ بزنند یا پیامک بدهند که این اتفاق رخ نداد.
رئیس هیئت نابینایان و کم‌بینایان استان را هم که اصلا نمی‌شناسم و او هم لابد مرا نمی‌شناسد. باز هم صد رحمت به اداره کل که سراغی می‌گیرند. من 34 ساله هستم و حدود چهارده سالی است که ملی‌پوش بوده‌ام و برای خودم تمام این اتفاقات عادی است، اما برای خانواده و همسرم این حجم از بی‌مسئولیتی قابل‌قبول نیست.
قبول دارید با توجه به اینکه رویداد مهم بازی‌های پاراآسیایی و پاراالمپیک را دارید، تمام تمرکز شما باید برای نتیجه‌گرفتن در این دو مسابقه مهم باشد و فرصت برای گلایه همیشه هست؟
دقیقا همین موضوع است و کسب این دو مدال برای من اهمیت زیادی دارد؛ زیرا نتیجه سال‌ها فعالیت حرفه‌ای در ورزش را می‌گیرم. ولی به‌هرحال از بی‌مهری‌ها هم گلایه دارم؛ زیرا مسئولان کاری که نمی‌توانند برای ما در زندگی انجام بدهند، اما احترام‌گذاشتن که هزینه ندارد. من کارشناس ارشد حقوق جزا هستم و اشتغال یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایم است و خیلی هم قول داده‌اند که من جدی نگرفته‌ام.
