به گزارش اصفهان زیبا؛مرکز آمار چندی پیش گزارشی منتشر کرد که بر اساس آن اعلام شد، سن امید به زندگی ایرانی‌ها به 74 سال رسیده است؛ شاخصی که یکی از فاکتورهای مهم در تعیین توسعه‌یافتگی یا عدم توسعه‌یافتگی است.
مطابق این آمار، تهران و مازندران و اصفهان به ترتیب با 05/76 و 25/75 و 75 سال ازجمله استان‌هایی هستند که سن امید به زندگی در آن‌ها نسبت به سایر استان‌ها بیشتر است؛ درحالی‌که خراسان شمالی‌ها و ایلامی‌ها و هرمزگانی‌ها به ترتیب با داشتن 2/71 و 25/72 و 8/71 سال کمترین سن امید به زندگی را به خود اختصاص داده‌اند؛ همچنین این اعداد و ارقام حاکی از این است که سن امید به زندگی در زنان ایرانی 5/75 سال است که نسبت به سن امید به زندگی مردان، یعنی 72 سال بیشتر است.
چرا امید به زندگی افزایش یافته است؟
افزایش سن امید به زندگی در سال‌های اخیر، اما دلایل مختلفی دارد. مجتبی ناجی، روان‌شناس، در گفت‌وگو با «اصفهان‌زیبا» در تبیین این مسئله می‌گوید: «دسترسی به امکانات آموزشی و بهداشتی و درمانی و همچنین افزایش سطح آگاهی‌های عمومی از طریق وسایل ارتباط‌جمعی و اطلاع مردم راجع به عوامل مخاطره‌آمیز و تهدیدکننده برای بقا و زنده ماندن که منجر به کاهش ابتلا به بیماری‌ها شده، ازجمله مهم‌ترین عواملی است که سن امید به زندگی را افزایش داده است؛ برای مثال، اکنون جمعیت زیادی از مردمی که در اصفهان زندگی می‌کنند، حتی در نقاط دوردست به امکانات آموزشی و درمانی و بهداشتی دسترسی دارند.»
این روان‌شـنـاس در بـخـشی از سخنانش با بیان اینکه اصفهان شهری دانشگاهی است و به همین دلیل هم امکانات تخصصی در آن برای مردم وجود دارد، می‌افزاید: «این امکانات به نحوی است که شهروندان دیگر استان‌ها نیز برای بهره‌گیری از این امکانات به اصفهان مراجعه می‌کنند؛ بنابراین مجموع این عوامل باعث افزایش امید به زندگی شده است.»
افزایش امید به زندگی نشان‌دهنده رفاه اجتماعی است
آن‌طور که ناجی می‌گوید: «علاوه بر این، عوامل فرااستانی دیگری هم در افزایش سن امید به زندگی نقش دارد؛ فاکتورهایی مثل پیشرفت تکنولوژی و ارتقای سطح خدمات درمانی و بهداشتی که باعث افزایش اعتماد مردم به مراکز درمانی در مقایسه با باقی دستگاه‌های ارائه‌دهنده خدمات شده است؛ به این معنا که مردم به‌راحتی به این مراکز اعتماد می‌کنند و توصیه‌ها و دستورهای آن‌ها رامی‌پذیرند.»
ناجی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه افزایش سن امید به زندگی یکی از شاخص‌های مهم در برنامه‌ریزی‌های کلان است، می‌گوید: «هرچند ممکن است اکنون در سطح جامعه شاهد افزایش نارضایتی‌ها و اختلال‌های روانی و درمانی باشیم، اما مسئله مهم این است که به موازات این مشکلات و نارضایتی‌ها امکانات مقابله و پیشگیری از آن‌ها نیز افزایش‌یافته و همین هم باعث کاهش مرگ‌ومیرها شده است.»
این روان‌شناس بـا اشاره بــه اینکه افزایش سن امید به زندگی نشان‌دهنده رفاه اجتماعی است، تصریح می‌کند: «البته باید توجه داشت که افزایش سن امید به زندگی پیامدهایی هم دارد؛ چراکه این مسئله باعث افزایش میانگین سن جامعه هم می‌شود و نیروهای جوان به نسبت نیروهای مسن کاهش پیدا می‌کنند که خود این مسئله هم پیامدهای زیادی در جامعه دارد.»
او با بیان اینکه سن امید به زندگی معمولا در زنان دو سال بیشتر از مردان است، بیان می‌کند: «مقاومت زنان در برابر اختلال‌های روانی و همچنین بیماری‌های دیگر و خودمراقبتی در مقایسه با مردان بیشتر است و مراقبت‌های بهداشتی در زنان جدی‌تر گرفته می‌شود.»
کارشناس اداره سلامت سالمندان وزارت بهداشت نیز دراین‌باره به «خبرآنلاین» گفته است: «ایران همچون سایر کشورهای جهان در چند دهه اخیر تحولات جمعیتی بی‌سابقه‌ای را تجربه کرده است که این تغییرات عبارت‌اند از: کاهش مرگ‌ومیر، به‌خصوص مرگ‌ومیر اطفال و نوزادان و کاهش باروری.»
به گفته منیژه مقدم در قرن اخیر شاخص امید به زندگی در بدو تولد افزایش‌یافته و از سن کمتر از ۵۳ سال به بیش از ۷۰ سال افزایش‌یافته است. بر اساس پیش‌بینی سازمان ملل این روند صعودی ادامه خواهد یافت، افزایش امید به زندگی بر اثر کاهش مرگ‌ومیر منجر به افزایش حجم جمعیت سال‌خورده می‌شود.
