لباس برند هویت ماست!

مسلما موضوع «لباس سنتی و محلی، به‌عنوان نماد هویت فرهنگی»، یکی از غنی‌ترین و درعین‌حال تلخ‌ترین موضوعات در حوزه اجتماعی‌فرهنگی ایران است. این روزها کافی است پایت را از خانه بیرون بگذاری تا لباس‌هایی را ببینی که نه هویت ایرانی دارند و نه اصالتی.

به گزارش اصفهان زیبا؛ مسلما موضوع «لباس سنتی و محلی، به‌عنوان نماد هویت فرهنگی»، یکی از غنی‌ترین و درعین‌حال تلخ‌ترین موضوعات در حوزه اجتماعی‌فرهنگی ایران است. این روزها کافی است پایت را از خانه بیرون بگذاری تا لباس‌هایی را ببینی که نه هویت ایرانی دارند و نه اصالتی.

در این ایام، برخی تقلیدهای بی‌حساب‌وکتاب در پوشش، چنان بی‌مهابا و با سرعت پیش رفته‌اند که گمان نمی‌کنی در خیابان‌های ایران قدم می‌زنی. اگر حواس‌جمع باشی، خیابان‌های استانبول و مراکز خرید دبی را به یاد می‌آوری، نه کشوری ایرانی و اسلامی را. تهاجم «مد جهانی» و یکسان‌سازی فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها، «الگوی زیبایی‌شناختی» یکسانی را در سراسر جهان ترویج می‌کنند که جایگزین استانداردهای محلی شده است.

این در حالی است که الگوهای پوشش ایرانی با انواع سبک‌ها، همواره در حوزه مد و لباس حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته‌اند. الگوهای محلی برای هر رنگ و نوع پوشش، ایده‌ای در ذهن دارند.

لباس محلی، نماد هویت فرهنگی ماست. اما حتی در شهرها و پایتخت نیز می‌توان لباس‌هایی پوشید که در نهایت وقار، سراسر زیبایی باشند.این روزها، صنعت مد و لباس در حوزه‌های مختلف، در تلاش است تا برای انواع سلیقه‌ها، بهترین لباس‌هایی را تدارک ببیند که در شأن بانوی ایرانی و مرد اصیل این مرزوبوم باشد.

طراحان و ایده‌پردازان، با آموزش‌های اصولی و آزمون‌وخطاهای مکرر، در کار خود حرفه‌ای و صاحب‌نظر شده‌اند و تاکنون نیز به دستاوردهای درخشانی رسیده‌اند؛ دستاوردهایی که نشان می‌دهد لباس چگونه می‌تواند برازنده باشد و شکوه و عزت فرد را حفظ کند و درعین‌حال، برای کاربردهای مختلف از جمله محیط کار، دانشگاه، مجالس و میهمانی‌های گوناگون، جایگاه مناسب خود را داشته باشد. این تلاش‌های شبانه‌روزی به ثمر نمی‌نشیند، مگر اینکه از این هنرها حمایت کنیم تا در شهر و دیار خودمان، با هویت ایرانی و هنرنمایی هنرمندانه‌اش گام برداریم.

ما می‌توانیم از این میراث عظیم و نفیس بهره ببریم و به همگان نشان دهیم که چگونه حافظ اهداف ملی خود هستیم. لباس سنتی، روح یک فرهنگ است. از دست‌ دادن آن، تنها از دست دادن چند تکه پارچه نیست، بلکه فراموش کردن یک زبان تصویری، یک تاریخ شفاهی و یک نماد هویتی است.

وظیفه ما، به عنوان نسل حاضر، این است که این میراث را نه تنها در ویترین‌های موزه، که در خیابان‌ها، جشن‌ها و زندگی روزمره زنده نگه داریم.این اصل، نه با نوستالژی محض، که با نوآوری هوشمندانه ممکن است: تلفیق اصالت با کارایی؛ تلفیق زیبایی کهن با سلیقه امروز.

امروزه شاهدیم که بسیاری از نقوش اسلیمی و تاریخی، با ظرافت در طراحی لباس‌های مدرن به کار گرفته می‌شوند تا ارزشمندترین طرح‌ها در مدرن‌ترین لباس‌ها متجلی شوند. حال تصور کنید اگر این تولیدات با قیمت‌هایی مناسب‌تر و در دسترس همه‌ی قشرهای جامعه با بودجه‌های متفاوت قرار گیرد. آنگاه است که شهر و جامعۀ ما چه رنگ و روی شکوهمندی به خود خواهد گرفت.