به گزارش اصفهان زیبا؛ رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی با قهرمانی پرسپولیس به پایان رسید که هنوز یک مسابقه تا پایان فصل فوتبالی ایران باقی مانده و امشب با برگزاری شهراورد فوتبال تهران تکلیف قهرمان مسابقات جام حذفی مشخص می‌شود تا تیم‌ها بعد از انجام رقابت‌هایی فشرده در نهایت راهی تعطیلات شوند. / سهمیه
اما این پایان کار نیست و تیم‌هایی که می‌خواهند در فصل بیست‌و‌سوم لیگ برتر حضوری قدرتمندانه را تجربه کنند، باید از همین امروز خرید‌و‌فروش بازیکن را برای فصل بعد شروع کنند.
بر اساس اعلام سازمان لیگ فصل رسمی نقل و انتقالات لیگ بیست‌و‌سوم از ۱۰ روز دیگر یعنی بیستم خرداد آغاز خواهد شد و تیم‌ها در یک بازه زمانی ۷۸ روزه تا هشتم شهریورماه فرصت دارند تا برای انعقاد قرارداد بازیکنان خودشان اقدام کنند و در این بین تیم‌هایی موفق خواهند بود که با برنامه‌ریزی مناسب‌تری وارد این بازار می‌شوند.
بدون شک یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که رقابت‌های فصل بیست‌و‌دوم لیگ برتر را تحت تأثیر خودش قرار داده بود حضور پر تعداد بازیکنان خارجی در فوتبال ایران بود که البته اکثر این بازیکنان نتوانستند به اندازه قیمت خودشان کارایی داشته باشند.
این بازیکنان خارجی که برای اولین بار راهی کشور ایران شده بودند، نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و در بقیه موارد به جز یکی دو مورد، تیم‌های ایرانی پول‌های خودشان را دور ریختند. این موضوع نشان می‌دهد که نقش دلالان در جذب بازیکنان خارجی چقدر تأثیرگذار و درنهایت بدون نتیجه است.
سهمیه چهارگانه
به‌هرحال سال‌هاست که فوتبال باشگاهی ما در زمینه خرید بازیکنان خارجی قوانین مشخصی دارد و تیم‌های لیگ برتری می‌توانند نسبت به جذب چهار بازیکن خارجی اقدام کنند که حداقل یکی از این بازیکنان باید ملیت آسیایی داشته باشد. با این حال این موضوع هم باعث نشده فوتبال باشگاهی ما در این زمینه پیشرفت کند و سال‌هاست فوتبال ایران تبدیل به بهشت خارجی‌های بی‌کیفیت شده که با امضای قراردادهای دلاری وارد ایران می‌شوند و در نهایت بدون اینکه نتیجه‌های خوبی برای تیم‌هایشان داشته باشند، کشور ما را ترک می‌کنند.
در بین تیم‌هایی که در فصل گذشته مدعی قهرمانی در لیگ برتر بودند، شاید هواداران سپاهان درک کاملی از ضعف بازیکنان خارجی داشته باشند و در شرایطی که این تیم تا هفته‌های پایانی در کورس قهرمانی رقابت‌های لیگ برتر حضور داشت، پنج بازیکن خارجی این تیم آن‌طور که انتظار می‌رفت نتوانستند کمکی به سپاهان داشته باشند و در نهایت طلایی‌پوشان اصفهانی در کورس رقابت با سایر مدعیان فقط یک امتیاز کم آوردند.
بدون شک اگر سپاهان به جای این پنج خارجی نه چندان با کیفیت دو بازیکن خارجی سطح اول در ترکیب خودش داشت، شاگردان مورایس خیلی راحت‌تر از این‌ها می‌توانستند در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر خودشان ببرند.
در دیگر تیم اصفهانی یعنی ذوب‌آهن احسان پنجشنبه در کنار دارکو بیدوف دو خرید ناموفق ذوب آهن نام گرفتند تا فوتبال اصفهان برخلاف سابقه بسیار خوبش در زمینه خرید بازیکنان خارجی در این فصل آیینه تمام نمای خارجی‌های بی‌کیفیتی شود که فقط پول‌های دلاری را هدر دادند و در نهایت نتیجه مناسبی برای فوتبال اصفهان به همراه نداشتند.
شمشیر دولبه افزایش سهمیه
اما با این حال یکی از موضوعاتی که در این چند روز اخیر تبدیل به سوژه اصلی رسانه‌ها شده افزایش سهمیه بازیکنان خارجی است که می‌تواند یک شمشیر دو لبه برای فوتبال باشگاهی ما باشد.
به هر حال عدم وجود تعداد سهمیه کامل در زمینه خرید خارجی موضوعی بوده که قیمت بازیکنان داخلی ما را افزایش داده و در حال حاضر بازیکنان متوسط رو به بالا مبالغی بالای ۲۰ میلیارد تومان را برای یک فصل طلب می‌کنند و حتی در بحث بازیکنان ملی‌پوش و باکیفیت این مبالغ به سالی ۵۰ میلیارد تومان هم می‌رسد.
بهانه فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برای افزایش تعداد خارجی‌ها این است که با این تعداد سهمیه، شاید قیمت ایرانی‌ها در بازار نقل و انتقالات بشکند. اما اگر قرار باشد پول‌های بی‌حساب و کتاب دلاری صرف خرید بازیکنان خارجی بی‌کیفیت شود، همان بهتر است که این پول‌ها به بازیکنان ایرانی با کیفیت پرداخت شود تا شاید ارزهای بی زبان این‌طور راحت و بی دردسر از کشور ما خارج نشود.
بر اساس قوانین جدیدی که تصویب شده در فصل پیش رو تعداد سهمیه بازیکنان خارجی به شش نفر افزایش پیدا کرده و تیم‌ها می‌توانند پنج بازیکن غیر آسیایی و حداقل یک بازیکن آسیایی در لیست خودشان داشته باشند که اگر بخواهیم به‌طور متوسط قرارداد هر بازیکن خارجی را معادل با ۳۰۰ هزار دلار در نظر بگیریم، مبلغی در حدود یک میلیون و هشتصد هزار دلار معادل با ۹۰ میلیارد تومان از پول فوتبال باشگاهی ما در جیب خارجی‌ها خواهد رفت.
البته این یک مبلغ حداقلی است و در بعضی مواقع حتی دیده می‌شود که بازیکنان خارجی با مبالغی نزدیک به یک میلیون دلار هم با باشگاه‌های ایرانی قرارداد امضا می‌کنند که اگر بخواهیم میانگین اعداد را حساب کنیم ارقامی بسیار عجیب و غریب را در پیش روی ما قرار خواهند داد و احتیاج است که نهادهای نظارتی بررسی بیشتری بر روی نحوه جذب بازیکنان خارجی داشته باشند تا این موضوع تبدیل به کاسبی بزرگ دلالان فوتبال ایران نشود.
