به گزارش اصفهان زیبا؛ یکی از اختلالات عضوی بدن، گوش درد است که دلیل آن می‌تواند عفونت باشد. در این زمینه اما ابهاماتی وجود دارد که صحبت‌های ذکر شده از سوی دکتر سید حمید رضا ابطحی، متخصص گوش و حلق و بینی، فلوشیپ جراحی گوش و کاشت حلزون شنوایی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌تواند کمک‌کننده باشد.
علل بروز
عفونت گوش می‌تواند افراد را در هر سنی گرفتار کند. نوزادان، شیرخوران، کودکان و نوجوانان، افراد میانسال و مسن، همگی در معرض ابتلا به انواع عفونت‌های گوش هستند.
سرماخوردگی طول کشیده، شنا در آب‌های آلوده و دستکاری مجرای گوش با وسایل غیر بهداشتی، همگی می‌توانند باعث بروز عفونت در گوش میانی یا مجرای خارجی گوش بشوند.
آلرژی، مشکلات مادرزادی سقف دهان مانند شکاف کام، ضعف سیستم ایمنی بدن، روش‌های غلط شیردهی به نوزاد و تمیز کردن گوش به روش غلط می‌توانند به بروز بیشتر عفونت‌های گوش منجر شوند.
علائم
عفونت گوش می‌تواند باعث درد گوش، تب، کاهش شنوایی، سرگیجه و ترشح چرکی از گوش بشود.
دردگوش: یکی از علل مهم درد گوش، عفونت گوش میانی یا مجرای خارجی گوش است. البته پوسیدگی دندان‌ها، مشکلات فک، التهاب گلو و حنجره هم می‌توانند باعث گوش درد بشوند.
تب: عفونت گوش میانی با تب همراه است ولی در عفونت‌های مجرای خارجی گوش به طور معمول تب رخ نمی‌دهد.
کاهش شنوایی: در انواع عفونت‌های گوش، ضعف شنوایی همراه با احساس گرفتگی گوش رخ می‌دهد.
سرگیجه: با توجه به نقش مهم گوش میانی و گوش داخلی در برقراری تعادل بدن انسان، عفونت‌های گوش می‌تواند باعث احساس سرگیجه در بیمار بشوند.
ترشح چرکی از گوش: در عفونت‌های میکروبی گوش، ترشحات چرکی از گوش خارج می‌شود که باید سریع درمان شود.
پیامدهای خطرناک عفونت گوش
با توجه به مجاورت نزدیک گوش با اعصاب مهم بدن و نیز مغز، عفونت گوش می‌تواند باعث عوارض و پیامدهای خطرناکی مانند عفونت‌های مغزی(مننژیت) و فلج شدن صورت بشود.
مننژیت: عفونت گوش، مهم‌ترین و شایع‌ترین عامل ایجاد بیماری خطرناکی به نام مننژیت است. در این بیماری، پرده‌های اطراف مغز دچار عفونت و التهاب شده، بیمار به سردرد شدید، اختلال هوشیاری، کاهش بینایی، تب بالا و سفتی گردن مبتلا می‌شود.
این بیماری در صورت عدم درمان به موقع، باعث عوارض خطرناکی مانند مرگ می‌شود.
با توجه به قرار گرفتن گوش در مجاورت مستقیم با مغز، عفونت‌های گوش می‌توانند با سرایت به پرده‌های مغزی، باعث مننژیت بشوند. لذا عفونت گوش بایستی درمان به موقع و بدون فوت وقت شروع شود.
فلج صورت: عصب حرکتی صورت که مسئول تأمین حرکت ماهیچه‌های صورت است، مسیری طولانی را در گوش طی می‌کند تا به محل خروج خود از جمجمه و ورود به صورت برسد.
در عفونت‌های گوش، ممکن است التهاب ناشی از عفونت به غلاف این عصب سرایت کند و باعث از کارافتادن این عصب و فلج نیمی از صورت بشود. در این موارد، اقدام اورژانسی برای درمان لازم است.
راه تشخیص
در نوزادان و اطفال شیرخوار؛ بروز تب، بی‌قراری، بی‌اشتهایی و حال عمومی بد و خروج چرک از گوش، می‌تواند نشانه عفونت گوش باشد.
در سنین بالاتر، بیمار علاوه بر علائم بالا، می‌تواند احساس کاهش شنوایی، درد و گرفتگی گوش را بیان کند. همچنین سرگیجه و عدم تعادل نیز در عفونت‌های گوش رخ می‌دهد.
در اکثر موارد، معاینه گوش با دستگاه مخصوصی بنام اتوسکوپ می‌تواند وجود عفونت را در مجرای گوش یا گوش میانی نشان بدهد. در مواردی که به عفونت طول کشیده یا مزمن مشکوک هستیم، استفاده از نوار گوش و تصویربرداری می‌تواند کمک‌کننده باشد.
پیشگیری
رعایت بهداشت شخصی و جلوگیری از سرایت ویروس‌های سرماخوردگی به افراد دیگر، دستکاری نکردن گوش با وسایل غیر‌بهداشتی و جلوگیری کردن از ورود آب آلوده به گوش می‌تواند از بروز عفونت گوش پیشگیری کند.
همچنین بایستی از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک، بدون تجویز پزشک خودداری شود، زیرا این کار به ضعیف شدن سیستم ایمنی و مقاوم شدن میکروب‌ها در مقابل دارو منجر می‌شود.
درمان
درمان عونت‌های گوش باید توسط پزشک انجام شود. در اغلب موارد با مراجعه به پزشکان عمومی، درمان شروع و علائم بهبود می‌یابد. درمان شامل داروهای آنتی بیوتیک به صورت خوراکی یا قطره‌های گوشی، داروهای ضد التهاب و مسکن است.
در موارد شدید عفونت، بیمار به پزشک متخصص ارجاع می‌شود و ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان و تجویز آنتی بیوتیک های تزریقی باشد.
عالی بود