به گزارش اصفهان زیبا؛ زاینده رود، این روزها حال و هوای عجیب و غریبی دارد؛ رودی که به گورستانی برای میزبانی از انواع و اقسام زباله‌های پلاستیکی تبدیل شده است و همچنین مرغان دریایی نیز که همیشه، زمانی که رود جوش و خروش و صدایش در شهر جریان داشت، آسمان بالای سر آن را لحظه ای رها نمی کردند، یار دیرین خود را ترک کرده و معلوم نیست به کجا پناه برده‌اند و چه به سرشان آمده است.
زاینده‌رود، این روزها به جای مرغان دریایی، میزبان جمعیتی عظیم از کلاغ‌هاست؛ کلاغ‌هایی که لابد بستر خشک و لجن بسته و مملو از زباله را غنیمت شمرده و مدام در آن تردد دارند.
علف‌ها از زیر زمین رود سر بر آورده اند و قد کشیده‌اند تا زاینده رود را تبدیل به دشتی متروکه کنند که هیچ کس هوایش را ندارد و قرار نیست به فکرش باشد؛ هر چند، به دلیل پرداخت حقابه، هر از گاهی، چند قطره آبی در دل رود جاری می‌شود، اما همه می‌دانیم که یک وجب آب راه به جایی نمی‌برد و برای رفع عطش زاینده رود، کافی نیست.
لب‌های زاینده رود، سال‌هاست که خشکیده؛ حالا، اما اگرچه وعده و عیدهای مختلفی در رابطه با احیای گاوخونی و همچنین نجات زاینده رود، از زبان مسئولان مختلف شنیده‌‌ایم؛ اما آنطور که به نظر می رسد، دیگر حتی سخن گفتن از زاینده رود و بهبود بخشیدن به حال آن، لابلای اولویت های مختلف گم شده است و شهروندان نیز نسبت به آن حساسیتی ندارند و با بی تفاوتی از کنار آن عبور می‌کنند؛ همه اینها درحالی است که خیلی از کارشناسان معتقدند، باید هر چه زودتر آستین ها را بالا زد و فکری به حال زار این رود کرد؛ فکری که بتواند دوباره آب را هر چند اندک در بستر رودخانه جاری کند و نه اینکه زاینده رود جایی باشد برای در آغوش کشیدن زباله های پلاستیکی!