به گزارش اصفهان زیبا؛ آیا تابه‌حال واژه dress code را شنیده‌اید؟ کد پوشش در دنیای فشن، به قوانین نوشته و نانوشته برای لباس‌پوشیدن گفته می‌شود که هر فرهنگی از آن پیروی می‌کند.
در حقیقت کد پوشش نوعی شناسه‌گذاری نمادین نسبت به ایده‌های اجتماعی متفاوت است؛ به‌عنوان‌مثال کلاس‌های اجتماعی مختلف، شناسه‌ها، نشانه‌های فرهنگی و گرایش‌های متفاوت در جهت ایجاد تطابق با سنت‌ها، آداب، رسوم، گرایش‌های مذهبی و سیاسی را می‌توان از مصادیق کد پوشش دانست.
این المان‌ها و نشانه‌ها زمانی که با اتیکت‌های رفتاری و اصول گفتاری همراه شوند همه باهم می‌توانند اقتدار و اشراف یک ملت را به منصه ظهور برسانند. با اهتمام در اصول ارتباطات کلامی و غیرکلامی ازجمله زبان بدن، سبک پوشش و رفتارهای شخصی که امروزه در جهان بسیار موردتوجه است می‌توان در ابعاد مختلف اجتماعی، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، سیاسی و فرهنگی در عرصه بین‌الملل تأثیرگذار بود.
رعایت قوانین حاکم بر کد پوشش، در دوره‌ای که چشم جامعه جهانی به جوامع اسلامی مخصوصا ایران دوخته شده و همچنین در این برهه حساس تاریخی که بحث زنان و حجاب آن‌ها از مباحث داغ روز به‌حساب می‌آید، ضروری به نظر می‌رسد؛ بنابراین ما می‌توانیم این تهدید را به فرصت تبدیل کرده و با آموزش کدهای پوشش و اتیکت‌های رفتاری به شخصیت‌هایی که به‌عنوان نمایندگان ایران در جوامع بین‌المللی حضور پیدا می‌کنند، از تأثیرگذاری هرچه بیشتر آن بهره ببریم.
یکی از افرادی که اخیرا در سفر به کشورهای خارجی، حضورش بسیار موردتوجه قرار گرفت، همسر رئیس‌جمهور ایران بود.
پوشش ایشان ازلحاظ شرعی کامل بود و اتفاقا انتخاب چادر به‌عنوان حجاب برتر، توانست در شناساندن زن محجبه و موفق ایرانی به جهان اثرگذار باشد؛ اما در اینجا بحث ما بر سر رعایت اصول پوشش و دقت به استانداردهایی است که تحت عنوان کد پوشش در جهان مطرح می‌شود.
پوشش ایشان شاید برای جامعه ایران و جو حاکم بر داخل کشور مناسب بود؛ اما انتخاب این پوشش بدون در نظر گرفتن اصول پوشش برای مناسبت‌های جهانی و بین‌المللی به‌هیچ‌وجه مناسب نبود.
نوع پوشش همسر رئیس‌جمهور بد نبود؛ ولی کاملا مشهود بود که به ایشان درباره انتخاب لباس، روسری و حتی نوع گره‌زدن یا بستن آن، اتیکت‌های رفتاری ازجمله نوع ایستادن و راه‌رفتن و اصول گفتاری، هیچ مشاوره‌ای داده نشده بود.
رعایت این موارد می‌تواند تأثیرات مثبت جهانی داشته باشد؛ درعین‌حال بی‌دقتی‌های صورت‌گرفته نیز می‌تواند ضربات هرچند نامحسوس ولی جبران‌ناپذیری به چهره فرهنگی و دیپلماسی ایران وارد کند؛ این در حالی است که کشورهای دیگر مخصوصا کشورهای غربی به‌شدت با دقت در این موارد، به نفع ارتباطات سیاسی و هژمونی فرهنگی خود گام برمی‌دارند و از این طریق جایگاه ویژه‌ای را در دنیا تصاحب می‌کنند.
به‌عنوان‌مثال، زنان سلطنتی برای نشان‌دادن اتحاد و ایجاد حس دوستی و علاقه با کشور میزبان به‌عنوان یک پارامتر ارتباطی غیرکلامی، لباسی هم‌رنگ با پرچم کشور میزبان می‌پوشند، یا حتی در هنگام نشستن با قراردادن پاها در کنار یکدیگر اتیکت‌های رفتاری را با دقت رعایت می‌کنند.
رعایت همه این موارد بر تأثیر حضور، سخنان و انتقال فرهنگ شخصی که نماینده یک کشور است، بر کشور میزبان، جایگاه شگرفی دارد. متأسفانه باوجود غنای تمدنی، فرهنگی و دینی خود، نه‌تنها از این اصول ارتباطی بهره نمی‌بریم؛ بلکه گاهی در جهت عکس از آن‌ها استفاده می‌کنیم.
به نظر می‌رسد آموزش‌دادن اصول پوشش و اتیکت‌های رفتاری، بهتر است از دوران کودکی و زمان شکل‌گیری شخصیت کودک توسط خانواده و نهادهای آموزشی شروع شود.
این‌گونه است که این اصول و قواعد در وجود او نهادینه شده و در آینده، کودک متناسب با نوع فعالیت‌هایش به آن‌ها توجه کرده و در برقراری ارتباطات کلامی و غیرکلامی‌اش از آن‌ها بهره‌مند می‌شود. همچنین این اصول می‌تواند در گنجینه هوش رفتاری و هیجانی کودک قابلیت‌های ویژه‌ای برای او در بزرگ‌سالی ایجاد کند.
خلاصه آنکه مسئولان هوشمند و زیرک با نهادینه‌کردن این اصول در جامعه اسلامی، دینی و از همه مهم‌تر شیعی، در زمان و جایگاه مناسب، برای موفقیت در عرصه‌های بین‌المللی و اثرگذاری عمیق‌تر بر جوامع جهانی از به‌کارگیری آن‌ها بهره لازم و کافی را می‌برند و گام‌های مؤثری در جهانی‌شدن این فرهنگ والا برمی‌دارند.
