دانشجو هستید؟
بله، من دانشجوی رشته تربیت بدنی در مقطع کارشناسی هستم؛ البته من فوق‌دیپلم داشتم، اما دلم می‌خواست در رشته مرتبطی با حوزه کاری ام در ورزش، تحصیل کنم.
از چه زمانی جذب فوتبال شدید؟
من از سن کم به فوتبال علاقه داشتم و همراه با برادرانم فوتبال تماشا می‌کردم، اما در آن زمان شرایط برای آموزش فوتبال دختران فراهم نبود. بعدها زمانی که محمد را سر تمرین فوتبال می‌بردم، علاقه‌ام به فوتبال بیشتر شد و به سراغ دوره‌های مربیگری فوتبال رفتم.
با این حساب فوتبالی‌شدن شما به واسطه پسرتان بوده است؟
دقیقا؛ پسرم مسبب اصلی حضور من در عرصه فوتبال و انگیزه‌ام برای ادامه کار بود.
شروع فوتبالی محمدحسین چگونه بود؟
اولویت من و پدر محمدحسین، ورزش‌کردن او بود و در رشته های دیگری مانند ژیمناستیک فعالیت داشت، اما علاقه اصلی او به رشته فوتبال بود. یک بار که همراه عمویش به فروشگاه لوازم ورزشی‌فروشی در خیابان تختی رفته بودند، محمدحسین با توپی که عمویش برای او هدیه گرفته بود، حرکات جالبی انجام داده بود.
اتفاقا آقای فروتن، مربی تیم نوژن هم برای خرید در آن فروشگاه حضور داشت و با استعدادی که از او دیده بود، پیشنهاد کرد به تیم آن‌ها برود. در آن تیم سن محمدحسین از همه کمتر بود، اما خوشبختانه توانست روند موفقی را پشت سر بگذارد و از 11 سالگی هم به آکادمی باشگاه ذوب‌آهن ملحق شد.
روند مربیگری شما چگونه سپری شد؟
من فعالیتم به عنوان مربی را با رشته فوتسال و در سالن های شهرداری آغاز کردم. در رشته فوتبال هم سابقه مربیگری دارم، البته در رشته فوتبال به سخت‌افزار بیشتری برای فعالیت نیاز است که فراهم‌کردن این سخت‌افزار کار دشواری است.
بعدها نیز بنا به علاقه ام، دوره های پزشکیاری را گذراندم و در حال حاضر به عنوان پزشکیار با تیم‌های نونهالان دختران همکاری دارم.
به عنوان یک مادر ورزشی که در زمینه تربیت بدنی هم تحصیل می‌کنید، در زمینه درسی چه توصیه‌ای به پسرتان داشتید؟
محمد حسین علاوه بر اینکه فوتبال بازی می‌کرد، درسش هم خوب بود و حتی مدرسه تیزهوشان قبول شده بود. زمانی که می‌خواست کنکور بدهد، وقتی داشتم از زیر قرآن ردش می‌کردم، گفتم دلم می‌خواهد یک دانشگاه خوب قبول شوی که در جواب گفت مامان دعا کن، در تیم بزرگسالان مرا قبول کنند.
وقتی دیدم تمام ذهنش روی فوتبال است، به او گفتم بدون استرس سر جلسه کنکور بنشین.
فکر می‌کردید به آرزویش برای بازی‌کردن در تیم بزرگسالان ذوب‌آهن برسد؟
معمولا در رده امید، کمتر به بازیکنان اعتماد می‌شود، اما خوشبختانه پسر من در رده امید مورد تأیید کادر فنی تیم ذوب‌آهن قرار گرفت و به تیم بزرگسالان رفت و تلاش کرده جواب اعتماد مربیانش را بدهد و هر روز بهتر از قبل باشد.
معمولا با محمدحسین درخصوص مسائل فنی صحبت می‌کنید؟
بله، همه باز‌های او را دنبال می‌کنم و نظرم را به او می‌گویم. یک مادر دوست دارد فرزندش بهترین باشد و نکاتی را در این خصوص به او می‌گویم.
به عنوان یک مربی فکر می‌کنید از لحاظ استعداد فوتبالی در اصفهان چه وضعیتی داریم؟
من معتقدم استعدادهای خوبی داریم؛ اما اینکه چرا بیشتر این استعدادها دیده نمی‌شوند، به دلایل مختلف است که برخی از آن به استعدادیاب‌ها برمی‌گردد که بررسی درستی ندارند، برخی دیگر از بازیکنان نیز در رده‌های پایه درخشش دارند، اما به رده بزرگسالان نمی‌رسند.
متأسفانه فوتبال بسیاری از بازیکنان در رده امید تمام می‌شود و نمی توانند به تیم‌های بزرگسالان برسند یا اینکه ناچارند برای بازی به لیگ‌های پایین‌تر بروند. این موضوع باعث شده تیم‌های اصفهانی بازیکنان بومی کمی داشته باشند.
پس حضور مهدی تارتار در تیم ذوب آهن را می‌توان خوش‌شانسی بازیکنانی چون اسلامی و مداحی دانست؟
خدا را شکر آقای تارتار و همکارانشان به آکادمی ذوب آهن و بازیکنان آن بها می‌دهند و پسر من هم یکی از بازیکنان بومی است که به تیم بزرگسالان راه یافت.
