در همین ابتدا روز زن را به مردانی تبریک میگویم که از ابتدای تأهل خود تا به امروز به رسم شاهزادگان قاجار پا روی پا ننداختهاند و همه جا یار ویاور همسرشان بودهاند و در مقابل همه حرفهای بیمعنایی که آنها را به ذلیل بودن متهم کردهاند، بی تفاوت بودهاند.
به مردانی تبریک میگویم که قیمت سکه را از کانالهای مرتبط با موضوعهای اقتصادی دنبال میکنند، نه در دعوای زن وشوهری و از زبان همسرشان. به مردانی تبریک میگویم که با درآمد حداقلی نیازهای حداکثری همسرشان را تأمین کردهاند و خم به ابرو نیاوردهاند و مردانی که فضا را برای تحصیل همسرانشان فراهم کردهاند.
برای بچههایشان هم پدر بودهاند و هم مادر، مردانی که قدردان خانهداری همسرانشان هستند و سختی کار آنها را درک میکنند و با محاسبه میزان کالری مصرفیشان در محیط کار حین استفاده از خودکار یا گفتن جمله «برو یه هفته دیگه بیا».
کار همسرانشان در خانه را بیارزش نمیکنند و البته مردانی که کار سخت همسرشان را از همان ابتدا پذیرفتهاند و چند ثانیه بعد از بله گرفتن همسرشان را از رفتن به محل کار بیدلیل منع نمیکنند یا مانند چنگیزخان مغول حساب شخصی همسرشان را برای خرجهای زندگی به شخم نمیکشند.
مردانی که برای قدردانی از همسرشان منتظر فرار رسیدن روز زن نبودهاند و در طول سال به هر بهانه کوچک و بزرگی و با هر هدیه بزرگ یا کوچکی حتی در حد یک کلمه مثلا «دوستت دارم» از همسرشان قدردانی کردهاند یا حداقل همان روز زن و سالی یکبار را هم با وعدههای بزرگ و البته سر خرمن هم پشت سر نگذاشتهاند و حتی شده در حد همان یک کلمه هم که گفتم از همسرشان تشکر میکنند و در آخر مردانی که بعد از اولین اشتباه فرزندشان، آن را حاصل تربیت مادرشنمیدانند و خود را هم در تربیت فرزند شریک میدانند.
به نظر من روز زن را باید به مرد و روز مرد را باید به زنها تبریک گفت؛ چرا که این دو واژه همیشه مکمل هم بودهاند و یادمان نرود همانهایی که با بدنهای برهنه در صحنههای خارج از کشور به دنبال به قول خودشان احقاق آزادی هستند به دنبال کم رنگ کردن این دو واژه در کنار هم هستند و میگویند زن به تنهایی میتواند مرد باشد و اصلا چه نیاز است که زن در کنار مرد قرار بگیرد.
اما آنها نمیفهمند و شاید هم نخواهند فهمید که بسیاری از ویژگیها و استعدادهای پنهانی با حمایت و کنار هم قرار گرفتن آنها نمایان میشود؛ پس یکبار دیگر روز زن را به مردان و روز مرد را به زنها تبریک میگویم.