اولین دیدار پروانه‌ها

امشب برای بچه‌های اصفهانی به‌یادماندنی شد. بزرگ‌ترها را نمی‌دانم. کاش باشیم و دستاوردهای این همه هزینه و برووبیا و رنگ و موسیقی و بادکنک و شادی را برای آینده بچه‌هایمان ببینیم.

تاریخ انتشار: 11:18 - شنبه 1402/07/15
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه
اولین دیدار پروانه‌ها

به گزارش اصفهان زیبا؛ افتتاحیه سی‌وپنجمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان در حالی آغاز شد که صندلی‌های دعوت‌شدگان پر شده بود و تعداد زیادی از مدعوان کارت‌به‌دست پشت درهای سالن مانده بودند! و همه با نگاه متعجب به کارت دعوتشان به این فکر می‌کردند که یعنی چه کسی جای من نشسته؟! چهره اصحاب رسانه که دیدنی‌تر بود؛ ما کارت جشنواره داشتیم و جا نداشتیم!

اما من قبل از مواجهه با این قضیه، یک بار دیگر هم غافلگیر شده بودم. آن‌هایی که وارد مجموعه همایش‌های بین‌المللی اصفهان شده‌اند، با عظمتش آشنایند و وقتی می‌گویم عریض و طویل، می‌دانند چه می‌گویم.

موقع ورود به ساختمان همایش، در یکی از راهروهایی که کاملا توی دید حاضران در ساختمان بود، گروه نمایش عروسکی با کله‌های بزرگ عروسک‌هایشان مشغول پوشیدن لباس‌های اجرا بودند!

کاش فقط همین بود؛ همهمه‌ای داشتند ترکیبی از شوخی و خنده و دعوا و غر! با چشمان متعحب به این فکر می‌کردم که مجموعه‌ای به این عریض و طویلی جایی نداشته که در اختیار این گروه بگذارد تا بساط اجرایشان را آنجا پهن کنند و آماده اجرا شوند؟

اما بگویم از فضای داخل سالن. پس از کلی کشمکش با نگهبانان محترم و مستقر در ورودی سالن و توفیق در ورود و پیدا کردن صندلی خالی میان جمعیت، تازه چشمم افتاد به جمعیت چشمگیر دهه نودی‌های آبی‌پوش. گفتم کاش برنامه زود تمام شود که این طفل معصوم‌ها به مدرسه‌شان برسند!

توی همین افکار بودم که غوغایی در سالن به پا شد. عروسک‌های کارتونی آمده بودند و فضای قشنگی به سالن دادند. قشنگ از این لحاظ که کودکان و نوجوانان حاضر در محیط، چنان غوغایی به پا کردند که حال همه را خوب کرد؛ عروسک‌های کارتونی که هم نسل ما و هم نسل امروزی با آن‌ها خاطره دارند؛ مانند میکی موس، باب اسفنجی، انگری برد، کوتوله‌ها، سونیک خارپشت و… .

میان سرور و کیف بچه‌ها به این فکر افتادم که کارهای خدا را نگاه کن؛ ما شخصیت کارتونی ملی ماندگاری نداریم که بچه‌هایمان برایشان ذوق کنند؛ حتی خبری از کلاه قرمزی و پسرخاله هم نبود!

اما مسئولان برگزاری مراسم افتتاحیه فقط نسل امروز را مخاطب برنامه‌هایشان قرار نداده بودند. نسل‌های قبلی نیز با اجرای موزیک «خونه مادربزرگه» و «فوتبالیست‌ها» و هم‌خوانی با صدای مرحوم شکیبایی با آهنگ «صد دانه یاقوت» دسته‌جمعی پرت شدیم به گذشته‌ها. از هنرنمایی هوش مصنوعی هم بی‌نصیب نماندیم.

امشب برای بچه‌های اصفهانی به‌یادماندنی شد. بزرگ‌ترها را نمی‌دانم. کاش باشیم و دستاوردهای این همه هزینه و برووبیا و رنگ و موسیقی و بادکنک و شادی را برای آینده بچه‌هایمان ببینیم.

برچسب‌های خبر
اخبار مرتبط
دیدگاهتان را بنویسید

- دیدگاه شما، پس از تایید سردبیر در پایگاه خبری اصفهان زیبا منتشر خواهد‌شد
- دیدگاه‌هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد‌شد
- دیدگاه‌هایی که به غیر از زبان‌فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد‌شد

دو × پنج =