به گزارش اصفهان زیبا؛ در سومین روز از جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان، نشست خبری فیلم هوک با حضور خبرنگاران نوجوان دختر و عوامل فیلم برگزار شد. در ابتدای نشست، حسین ریگی، کارگردان فیلم هوک، از آرزوی نوجوانیاش گفت: هیچوقت فکرش را نمیکردم یک روزی برای کودکان و نوجوانان فیلم بسازم. هر دو فیلمی که تاکنون برای کودکان و نوجوانان ساختهام، بخشی از وجود خودم و روایت جنگیدن من برای حضور در عرصه سینماست. من فیلمسازی را از جایی آغاز کردم که هنوز در آن استان سینمایی وجود ندارد و فیلمدیدن آرزوی ما بود.
او افزود: من بهعنوان یک فیلمساز سیستانوبلوچستانی سعی کردم در فیلمهای خود فضای واقعیتری از سیستانوبلوچستان نشان بدهم و این منطقه جایگاهش را در سینمای ایران پیدا کند و از زاویه بهتری به آن نگاه شود؛ همچنین تلاش کردم مردم آن منطقه با تماشای این فیلمها اعتمادبهنفس خود را بیابند و بدانند آنها هم میتوانند به آرزوها و رؤیاهای خود برسند.
در ادامه، خبرنگاران نوجوان پرسشهای خود را از عوامل فیلم آغاز کردند و حسین ریگی و علی آشتیانی، کارگردان و تهیهکننده فیلم هوک، به ابهامها و پرسشهای آنان پاسخ دادند.
کارگردان فیلم هوک درخصوص شکلگیری سوژه ورزشکار فیلم بیان کرد: دانیال شهبخش، اولین بوکسر در تاریخ ایران، از همشهریان من است. من با دانیال و مربی او دوستهای قدیمی بودیم و احساس کردم سوژه خوبی برای فیلمسازی است؛ البته از همان ابتدا در صحبتهایمان با دانیال به این نتیجه رسیدیم که بهطورکلی پرتره جوانان سیستانوبلوچستان و ملیپوشان ایران را کار کنیم و هدف، صرفا پرتره دانیال نبود. از همین جهت طی جلسههای متعددی که با بوکسورهای تیم ملی، مربی تیم ملی بوکس و رئیس فدراسیون داشتیم، خاطرههای آنها را نوشتیم و سعی کردیم خاطرههای آنها را به فضای بومی سیستانوبلوچستان نزدیک کنیم و به این صورت سوژه فیلم شکل گرفت.
او ضمن تأکید بر اهمیت پرداختن به مسائل آموزشی و تربیتی در فیلم کودک و نوجوان گفت: اگر قرار باشد آموزش صرفا در قالب کادر دوربین باشد، کلاس آنلاین میشود؛ اما آموزش در کنار یک روایت درام و سینمایی میتواند تأثیرگذار باشد. ما در فیلم هوک تلاش کردیم این اتفاق را رقم بزنیم.
ریگی درباره پرسش خبرنگاران از پیام و هدف اصلی فیلم هوک افزود: با جنگ موافق نیستم؛ اما با جنگندگی موافق هستم. خواستم به نوجوانان ایران نشان بدهم باید برای رسیدن به آرزوها و خیالهای نوجوانی بجنگیم و خسته نشویم.
او در پاسخ به اینکه چرا فضای خانه در فیلم با گذشت سالها تغییری نکرده بود، اظهار داشت: معمولا در روستاها و شهرهای کوچک، فضای خانهها تغییر نمیکند. به تعداد خانهها اضافه میشود؛ اما شکل و شمایل خانهها تغییر نمیکند.
کارگردان فیلم هوک درخصوص صحنههای کوتاهکردن موی شخصیت اصلی فیلم توضیح داد: کوتاهکردن مو، نشانه تغییر درونی آدمهاست و میتواند توجه به زیباییهای درونی و باطنی را فارغ از توجه به جذابیتهای ظاهری در انسان تقویت کند. به همین دلیل است که ورزشکاران وقتی میخواهند روی هدف خود تمرکز کنند، موهای خود را کوتاه میکنند تا توجه کمتری به ظاهرشان داشته باشند. کسی که میخواهد روحیه جنگندگی داشته باشد، توجه و حساسیت به ظاهر را کنار میگذارد.
در ادامه، علی آشتیانیپور، تهیهکننده فیلم هوک، با اشاره به مشکلات و موانع پروژه تولید فیلم هوک بیان کرد: به دلیل گستردگی نیازها در فیلمسازی، همیشه در مسیر تولید فیلم مشکلاتی وجود دارد و فقط شکل آن تغییر میکند. بخشی از مشکلات ما در تولید فیلم هوک آن بود که سال گذشته سیستانوبلوچستان فضای اجتماعی و سیاسی امنی نداشت و منطقه بهشدت حساس بود. این اتفاق بر روند کار ما نیز تأثیرگذار بود و محدودیتهایی برایمان ایجاد میکرد. از دیگر چالشهای ما در سیستانوبلوچستان تهیه سوخت مصرفی و مشکلات تردد بینجادهای بود. ما با مشکلات و محدودیتهایی روبهرو شدیم که هرگز فکرش را نکرده بودیم و این مشکلات از ما انرژی بسیاری میبرد. خیلی از اوقات فیلمساز بیش از آنکه بخواهد درگیر محتوا و فیلم باشد، درگیر حواشی و محدودیتها میشود.
او افزود: آموزشوپرورش مهره تأثیرگذاری در حمایت از فیلمهای کودک و نوجوان و چرخه اقتصادی آنهاست. سینمای ما ظرفیت چرخه اقتصادی خوبی در آموزشوپرورش دارد. اگر هر فیلمی توسط دومیلیون دانشآموز دیده شود، اقتصاد آن فیلم تأمین میشود و فیلمسازان برای تولید فیلمهای کودک انگیزه بیشتری پیدا میکنند. عموما فیلمهای ما دچار ممیزیهای سلیقهای در آموزشوپرورش میشود. فیلمهای کودک و نوجوان با همه ضعفهایی که دارند، پیامها و بار آموزشی خوبی دارند. مگر آموزشوپرورش هدفی غیر از این دارد؟ حضور کودکان و نوجوانان در سینما از مسیر آموزشوپرورش، مشکل سینمای کودک و نوجوان جامعه ما را حل خواهد کرد.
حسین ریگی نیز به محدودیتها و کمبود بودجه در تولید فیلم کودک و نوجوان پرداخت و افزود: تولید فیلم کودک و نوجوان نیز به اندازه فیلمهای بزرگسال بودجه میبرد و چهبسا بیشتر. برخلاف تصور، فیلمسازی در شهرستان بودجه بیشتری میبرد؛ برای مثال، ما در سیستانوبلوچستان بهسختی بنزین تهیه میکردیم و هزینه اجاره ماشین در آنجا دوبرابر تهران بود. این مسائل در تولید و کیفیت فیلم بسیار تأثیرگذار است. در دنیا بودجه فیلمهای کودک و نوجوان بیشتر از فیلمهای جریان اصلی است. عدم توجه به مسئله بودجه فیلمهای کودک و نوجوان باعث شده است تهیهکنندگان رغبت کمتری برای تولید این دسته از فیلمها داشته باشند.
کارگردان فیلم هوک در خصوص انتخاب بازیگران بیان کرد: انتخاب بازیگر ترکیبی از تعامل تهیهکننده و کارگردان است. ما میتوانستیم فیلم هوک را با بودجه مناسبتر و چهرههای جدید بسازیم؛ اما نگاه من و تهیهکننده فیلم این بود که فیلم دیده شود و برای دیدهشدن نیاز به حضور چهرههای معروف داریم. مسئله بعدی که در انتخاب چهرههای معروف باید به آن توجه داشت، انتقال تجربه است. در مدتزمان فیلمبرداری، وقتی بازیگران نوظهور در ارتباط با بازیگران حرفهای سینما قرار میگیرند، تجربهها و درسهایی از آنها میآموزند و این اتفاق قدمی فراتر از فیلمسازی است؛ همچنین حضور چهرههای مشهور سینما در سیستانوبلوچستان مایه امید و دلگرمی بچههای آن منطقه بود.
در پایان، ریگی در پاسخ به اینکه آیا فیلم هوک میتواند حرف جهانی داشته باشد، اظهار داشت: وقتی پیام و حرف فیلم جغرافیا نداشته باشد، حرفش میتواند جهانی باشد. بااینکه روایت فیلم هوک در سیستانوبلوچستان اتفاق میافتد، پیام فیلم فراتر از جغرافیاست و از هرکجای دنیا با قصه و داستان هوک میتوانند ارتباط برقرار کنند.