پرده‌های کوتاه و بلند جشنواره

به گزارش اصفهان زیبا؛

پرده اول

سینما ساحل، فیلم «استعداد من»

برای تماشای فیلم «استعداد من» به سینما ساحل رفتم. دانش‌آموزان پسر دبستانی برای تماشای فیلم به سینما آمدند. فیلمی که برخلاف موضوع خوب، در بیان داستانش دچار لکنت بود.

داستان پسربچه‌ای که در نویسندگی توانمند بود؛ اما خانواده‌اش به دنبال استعداد دیگری در او بودند که شاید به واسطه شکوفایی آن به شهرت برسند. در این میان اصرار پدر برای فوتبالی‌شدن پسرش و عدم توانایی او در فوتبال اندکی فیلم را جذاب کرده‌است‌.

همهمه زیاد دانش‌آموزان نشان از بی‌علاقگی و همراه نشدنشان با فیلم بود. در گفت‌وگوهای بعد از فیلم مشخص است داستان فیلم را به درستی متوجه نشده‌اند و تنها از صحنه‌هایی از فیلم لذت برده بودند و دست‌و‌‌پا‌شکسته چیزهایی از فیلم دستگیرشان شده بود.

شاید اگر نوجوانان برای تماشا آمده بودند، بهتر با استعداد من همراه می‌شدند.

پرده دوم

سینما چهارباغ، پویانمایی «سفر به تاریکی»

نوجوانان معلول از مدرسه طاها برای تماشای پویانمایی سفر به تاریکی دعوت شده بودند. فیلمی از حواشی کشتار متحصنان مشهد در مسجد گوهرشاد.

در این میان نقش اول فیلم (عماد)، پسری حدودا ۹ ساله است. او قهرمانانه به مبارزه با عوامل دست‌نشانده رژیم شاهنشاهی می‌پردازد و در تلاش است تا بتواند کمکی به متحصنان برساند.

نقش مکمل عماد دختر بچه‌ای حدودا ۶ ساله است که با عماد در این مسیر همراه می‌شود.

شاید اگر نقش اول و مکمل در سنین بالاتری بودند، نوجوان مخاطب خوبی برای این پویانمایی بود؛ اما باتوجه به قهرمان داستان، مخاطب کودک گزینه بهتری است. گفت‌وگو با تماشاگر «سفر به تاریکی» نیز شاهدی بر این ادعاست.

پرده سوم

سینما چهارباغ، پویانمایی «مسافری از گانورا»

وارد سالن سینما شدم، فیلم «مسافری از گانورا» روی پرده سینما درحال پخش بود. تماشاگران دانش‌آموزان نوجوان دختر بودند. هیاهو و کنایه‌های دختران نشان می‌داد فیلم برایشان آن‌چنان دلچسب نیست.

«مسافری از گانورا» فیلمی تخیلی از آدم فضایی‌ها، سفینه‌ها و زندگی‌شان بود. سهیل، قهرمان فیلم، پسری نوجوان است که حادثه‌ای در دوران بارداری مادرش باعث می‌شود معلول به دنیا بیاید.

در اول داستان یک آدم‌فضایی به ناچار به زمین سقوط می‌کند و به سراغ سهیل می‌رود. سهیل و دوستانش در طول فیلم تلاش می‌کنند آدم فضایی را به محل زندگی‌اش بازگردانند.

حوادث فیلم و دردسرهایی که برایشان ایجاد می‌شود صحنه‌های جالبی را رقم زده‌است. استفاده از قومیت‌ها، ملیت‌ها و معرفی صحیح آن به زیبایی فیلم افزوده است. «مسافری از گانورا» و روابط دوستانه داخل فیلم مناسبت بیشتری با کودکان دارد؛ به خصوص کودکان پسر.

پرده چهارم

سینما چهارباغ، فیلم «سینگو»

بیرون سالن سینما ایستاده‌ بودم. کودکان معلول به همراه پدر و مادرهایشان به سینما آمده بودند. هرکدام به‌گونه‌ای خودشان را به سینما رسانده بودند؛ بعضی با ویلچر، بعضی با عصا و تعدادی به کمک مادر یا پدر.

در چشم کودکان و خانواده‌هایشان نشاط موج می‌زد. نمی‌دانم این موقعیت چندبار برای این کودکان فراهم می‌شود تا در سینما به تماشای فیلم کودک بنشینند. بعد از کودکان وارد سالن سینما می‌شوم.

فیلم «سینگو» شروع می‌شود. با آغاز گفت‌وگوی بازیگران فیلم تعجب می‌کنم. فیلم از سواحل خلیج‌فارس و اهالی جنوب ایران است. بازیگران با گویش جنوبی صحبت می‌کنند.

بیشتر گفت‌وگوهایی که در طول فیلم انجام می‌شود، به سختی قابل فهم است. البته استفاده از لهجه‌ها و گویش‌های ایرانی در فیلم‌ها از لحاظ حفظ آن‌ها قابل تقدیر است. «سینگو» در نمایش آداب و رسوم اهالی جنوب عملکرد خوبی دارد. همچنین به‌خوبی مشکلات سیه‌چردگان جنوب را به تصویر کشیده است.

قهرمان داستان (شفا) دختر نوجوانی است که جسارتش ستودنی‌ است و نشان‌دهنده جسارت دختران ساحل خلیج‌فارس است. دختری که سینگو یا همان خرچنگ آبی را از روی بچگی نجات می‌دهد و خانواده‌اش را به دردسر می‌اندازد.

پس از آن برای بازگرداندن آبرو و آرامش به خانواده‌اش دل به دریا می‌زند و در پیچ‌و‌خم‌های داستان موفق می‌شود، آبرو و آرامش از‌دست‌رفته را به خانه بازگرداند.

فیلم به پایان می‌رسد؛ به سراغ تماشاگران می‌روم. بعضی از کودکان به دلیل معلولیتشان قادر به صحبت کردن نیستند یا به سختی صحبت می‌کنند.

از همراهانشان درباره فیلم می‌پرسم و همان‌طور که انتظار دارم با نارضایتی‌شان روبه‌رو می‌شوم. خانواده‌هایی که برای رقم‌زدن لحظه‌هایی شاد به سینما آمده بودند، اما پای فیلمی نشسته بودند که حتی فهم گفت‌وگوهای فیلم برایشان دشوار بود.

جشنواره فیلم کودک و نوجوان جشنواره‌ای است برای کودکان و نوجوان. فیلم‌ها و پویانمایی‌هایی تولید می‌شود تا کودکان و نوجوانان از تماشای آن‌ها لذت ببرند.

خوشبختانه جشنواره فیلم کودک و نوجوان امسال علاوه بر اکران عمومی برنامه‌های متنوعی برای مناطق محروم، معلولان و… داشت تا نشان دهد هیچ کودک و نوجوانی برای این جشنواره استثنا نیست.

اما ای کاش اکران‌ها متناسب با گروه سنی کودکان و نوجوانان انجام می‌شد تا لذت را برای کودکان و نوجوانان دوچندان کند.