اگرچه بحران از هر طرف که نوشته شود بحران نیست اما از هر نوعی که باشد مورد علاقه بشر نیست. بحران زیست‌محیطی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همین‌طور که از اسم و سر و شکلش پیداست، چیز خوبی هم نیست. برای همین هم بشر دستگاه عریض و طویلی به اسم «سازمان مدیریت بحران» ایجاد کرده تا مسئولان آن در مواجهه با بحران‌هایی نظیر آلودگی هوا علاوه بر غافلگیر شدن، اقدامات دیگری هم انجام دهند، هشدارهای مقتضی را صادر کنند و متعاقبا کمیته اضطرار آلودگی هوا تشکیل بدهند یا ندهند و در ادامه مدارس تعطیل بشوند یا نشوند.
البته که وزیر محترم آموزش‌و‌پرورش با تعطیلی پی‌در‌پی مدارس موافق نیست، اما سایر مسئولان معتقدند بهتر است وزیر محترم در اموری که تخصصی در آن ندارد دخالت نکرده و اجازه بدهد مسئولان مربوطه در اموری که در آن تخصص دارند دخالت کرده و با درایت خود بحران آلودگی را مدیریت کرده و مملکت را تعطیل کنند.
در همین رابطه برخی کاربران فضای مجازی (که معلوم نیست چه‌جوری فیلترشکنشان کار می‌کند) معتقدند در برخی کشورهای جهان سوم رویکرد مسئولان برای مقابله با همه بحران‌ها رویکردی سلبی است.
به‌این‌ترتیب که مسئولان یاد شده در کشورهای مذکور برای پیشگیری از تقلب در کنکور، اینترنت را قطع می‌کنند، برای مقابله با آلودگی هوا مدارس را تعطیل می‌کنند، برای فرهنگ‌سازی دست به سانسور گسترده می‌زنند و خلاصه از این قبیل اقدامات که در بلند‌مدت بشر را در مسیر عصبانیت، خشونت و دادن وکالت به ربع پهلوی قرار می‌دهد.
آن‌ها معتقدند به جای اجرای طرح زوج و فرد از درِ منزل و تعطیلی مدارس و فعالیت دوسوم شعب بانک‌ها و کارهایی از این دست، باید گوش صنایع خلاق خودروساز که با تغییری نوآورانه در طراحی چراغ عقب سمند همین‌جور خودروهای جدید و با کیفیت با نام‌های آریایی تولید می‌کنند پیچانده شود.
خودروهای فرسوده توقیف، صاحبانشان اعمال قانون و به پارکینگ منتقل شوند، در نیروگاه‌ها به‌جای مازوت عنبرنساء بسوزانند، صنایع آلاینده به کویر ریگ جن منتقل شوند، در کشاورزی به جای استفاده از کودهای شیمیایی روی تولیدات سنتی و بومی گاو و گوسفند سرمایه‌گذاری شود، سوخت پاک جایگزین سوخت ناپاک و احتمالا وارداتی شود و اقداماتی از این دست.
اما حالا که مسئولان طبق معمول کارشان را درست انجام نمی‌دهند چند توصیه به هم‌وطنان عزیز: در روزهای آلوده دست از همه نقش‌های اجتماعی‌تان کشیده و در خانه بمانید. شلغم و لبو و باقالی بپزید و با نمک و گلپر و سرکه با اعضای خانواده میل کنید و سریال کره‌ای ببینید.
اگر هیچ‌رقمه نمی‌توانید دست از فعالیت اجتماعی خود بکشید و احساس می‌کنید جامعه بدون شما کارش لنگ می‌شود، از زیر پتو در فضای مجازی مسائل خاورمیانه را تحلیل و تبیین کنید یا به وضع موجود اعتراض مدنی کنید.
اگر این سطح از فعالیت راضی‌تان نمی‌کند با ماسکان 95، در جامعه حضور حداقلی پیدا کنید. برای تردد از دوچرخه یا وسایل نقلیه عمومی و ترجیحا مترو استفاده کنید و در روزهای آلوده مثل بی‌فرهنگ‌ها با خودروی شخصی این ور و آن‌ور نروید. اگر هم مثل بی‌فرهنگ‌ها از خودروی شخصی استفاده کردید، باد لاستیک و آب و روغن خودروی خود را چک کنید و از احتراق درست بنزین مطمئن شوید و در مسیر مسافر بزنید.
اگر تاکسی اینترنتی می‌گیرید همه کارهای عقب افتاده‌تان را در مسیر انجام دهید، در صورتی که راننده برایتان قیافه گرفت به او اطمینان بدهید که صرفا یک شهروند مسئول و دغدغه‌مند هستید و آدم فرصت‌طلب و بی‌شعوری نیستید.
از دوردور و پرسه زدن با خودرو در خیابان‌های لاکچری شهر بپرهیزید. در حیاط خانه‌تان درخت و گل و گیاه سازگار با اقلیم وطن بکارید. زغال خوب و رفیق بد را برای همیشه کنار بگذارید. سیگار و چیزهای دیگر نکشید، ترک سیگار نه تنها موجب سلامتی و افزایش طول عمر می‌شود (رک: پاکت سیگار بهمن)، باعث کاهش آلودگی هوا در کلان‌شهرها هم می‌شود.
از انرژی‌های تجدیدپذیر مثل انرژی خورشیدی و باد استفاده کنید (چه‌جوریشو نمی‌دونم). وام بگیرید و یک دستگاه تصفیه هوای خانگی بخرید. به دوستان خود به جای آن آشغال‌هایی که هدیه می‌دهید، سنسوریا هدیه بدهید.
زباله‌ها را رأس ساعت در جای امن بگذارید و از معجزات تراپی و روتین پوستی و خواص روغن بنفشه غافل نشوید. در پایان توجه شما را به ابیاتی از روح‌الله احمدی با همکاری جناب حافظ جلب می‌کنم: ما در پیاله دودِ تو را سر کشیده‌ایم، ای بی‌خبر ز لذت سرب مدام ما، تا ما در این شرایطِ آلوده زنده‌ایم، کربن به شُش فرو شد و دنیا به کام ما، هرگز نمیرد آن‌که شده پوستش کلفت، «ثبت است بر جریده عالم دوام ما».
