به گزارش اصفهان زیبا؛ کرونا اگر دست از سر ما ایرانی‌ها برداشت و به خیال خودمان گمان کردیم که دیگر پس از تحمل روزهای سخت و ازیاد‌نرفتنی می‌توانیم نفس راحتی بکشیم و از شر ماسک خلاص شویم، آلودگی هوا اما خیال کوتاه‌آمدن ندارد و همچنان جولان می‌دهد.
هر روز صبحمان را با ماسک بر صورت و شیشه‌های کیپ تا کیپ بالاکشیده خودروها شروع می‌کنیم و جرئت چند قدم پیاده‌روی در هوای پاییزی در شهر را نداریم.
هنوز پاییز تمام نشده و چند قدم نیز به آغاز زمستان باقی مانده است؛ اما ابر سیاه آلودگی چنان بر سر اصفهان سایه انداخته که جز دم و بازدم در هوای دودی، چیز دیگری نصیبمان نمی‌شود و موی سپیدکرده‌مان و دو سه پیراهنی که پاره کرده‌ایم به ما می‌گوید که تا آخر زمستان آش همان خواهد بود و کاسه هم همان!
همین چند روز پیش بود که رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست، لابه‌لای حرف‌های همیشگی‌اش گفت که «ما هم از آلودگی هوا خسته‌ایم!»
هر چند از او و دیگر مسئولان دیگر که دستی بر کار دارند و متولی این حوزه هستند، انتظاری نداریم؛ چرا که جز وعده‌ها و قول‌های بی‌سرانجام آن‌ها چیزی ندیده‌ایم؛ کارگروه‌هایی که بیشتر شبیه به یک شوخی می‌مانند و نزدیک به پایان هر روز، موقعی که آلودگی هوا اوج می‌گیرد و آسمان به نهایت بخل خود می‌رسد و باد و باران صورت کبره‌بسته شهر را نمی‌نوازد، برگزار می‌شوند و نهایت ابتکار و اضطرارشان هم منجر به غیرحضوری‌شدن مدارس و دانشگاه‌ها یا شاید هم دورکاری مادران باردار و دارای دو فرزند می‌شود.
دیگر همه‌مان این داستان تکراری را از بر شده‌ایم و می‌دانیم که پایان آن چه خواهد بود و البته که مدیران اصفهانی (و حتی کشوری) ظاهرا پایانی باز برای مشکل آلودگی هوا درنظر گرفته‌اند و برای همین هم هست که کارگروه‌ها و جلسه‌های روزانه‌شان، برای ما شهروندان عادی بیشتر شبیه به یک شوخی است.
گیریم که کودکان به‌عنوان گروهی از افراد ناسالم در خانه ماندند (که البته مشاهدات میدانی نشان می‌دهد خیلی از خانواده‌ها نیز از این فرصت استفاده می‌کنند و به جای اینکه فرزندان خود را در خانه نگه دارند، دست آن‌ها را می‌گیرند و به این طرف و آن طرف می‌روند)، باقی شهروندان چه گناهی کرده‌اند که برای به‌دست آوردن یک لقمه نان به‌ناچار در این هوای آلوده و چرک باید تردد کنند؟
آیا در جلسات و کارگروه‌های اضطراری آلودگی هوا تا به الان، کودکان کار و دست‌فروشان و رانندگان و… سهمی داشته‌اند و کسی به فکر آن‌ها که از صبح تا شب باید در خیابان مشغول به کار باشند، بوده است؟
آیا اصلا کسی به این فکر کرده است که شاید به جز تعطیلی مدارس و برگزاری کارگروه روزانه، راه و روش دیگری هم وجود داشته باشد که آن‌ها از آن غافل شده‌اند؟
آیا به غیر از خط و نشان کشیدن برای جلوگیری از سوزاندن مازوت، حرف تازه‌ای هم از زبان مدیران ما جاری می‌شود؟
اگر مازوت مقصر آلودگی است، شما که می‌گویید «پلمب شیرهای مازوت هنوز باز نشده است» پس دلیل این همه دود و دمی که به جای هوا به خوردمان می‌دهید، چیست؟
آقای رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست!
راستش را بخواهید ما هم این روزها مثل شما از این وضعیت و حرف‌های تکراری خسته شده‌ایم؛ از اینکه تابستان‌ها سوژه‌مان ریزگردها می‌شوند و زمستان‌ها آلودگی و دود و دمی که نفسمان را بریده است! از انگشت اتهام دراز کردن به سمت انواع و اقسام آلاینده‌ها و نوشتن از عدد و رقمی که بیانگر سهم آن‌ها در خفگی اصفهانی‌هاست.
ما هم مثل شما خسته‌ایم از اینکه از ابتدای پاییز تا به الان، سوژه‌های دیگرمان را رها کرده‌ایم و صفحاتمان را فقط به آلودگی هوا اختصاص داده‌ایم و البته که ما هم مثل شما راه به جایی نبرده‌ایم و گوشی برای شنیدن حرف‌هایمان پیدا نکرده‌ایم!
دیگر هر چه ذهنمان را قلقلک می‌دهیم و فکر می‌کنیم، تیتری برای بیان وضعیت این روزها به خاطرمان نمی‌آید و نمی‌دانیم که باید چه عنوانی انتخاب کنیم! البته که شما سخت مشغول هستید و به فکر برگزاری کارگروه اضطرار!
راستی فردا هم مدارس تعطیل هستند؟!