برکت از نگاه زینت عابدان

به گزارش اصفهان زیبا؛ صحیفه‌ سجادیه، اثر گرانمایه‌ منسوب به حضرت سجاد علیه‌السلام و از خانواده‌ قرآن و نهج‌البلاغه است.

لذا به آن «أخت القرآن» نیز می‌گویند. شامل پنجاه وچهار دعاست و دربردارنده‌ دقیق‌ترین مسائل توحیدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. صحیفه، برجسته‌ترین کتاب در خصوص دعاست وهیچ کتابی هم‌پایه وهم‌سنگ آن در قالب نیایش نیست.

با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق و روزی و کسب‌و‌کار در صحیفه‌ سجادیه را برگزیدیم؛ به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از سؤالات مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آنان در این راستا باشد.

قسمت هجدهم:

حضرت سجاد علیه السلام در فراز بیست‌و‌سوم از دعای بیستم صحیفه سجادیه چنین می‌فرمایند:
«  اللَّهُمَّ وَفِّرْ مَلَكَتِی بِالْبَرَكَةِ فِیهِ»
«خدایا به رفتار درستم با آنچه در تصرف و تملک من است همراه با برکت در رزق و روزی‌ام بیفزا»

برکت چیست؟

برکت عبارت است از ثبات، پایداری و افزایش خیر در پدیده‌ها. نکاتی راجع به برکت:
برکت نهایت بهره‌بری از خیری است که متناسب با ظرفیت و کارکرد هر پدیده در آن نهادینه شده است.
این خداوند است که خیر مورد نظر را با وسیله قرار دادن اسباب و برداشتن موانع در هر چیز با برکتی قرار می‌دهد.
هر برکتی زیادی و افزایش را به دنبال دارد؛ اما هر افزایشی همراه با برکت نیست.
پس برکت و بی‌برکتی چیزی فراتر از فقر و ثروت است. مثل آن‌که افرادی با اینکه درآمد و کسب خوبی دارند، همیشه دم از فقر و نداری می‌زنند. در مقابل افرادی که با وجودی که درآمد چندانی ندارند، امور زندگی‌شان به راحتی و بی‌مشکل سپری می‌شود و وقتی سوال می‌شود با این درآمد چگونه زندگی می‌کنند؟ می‌گویند: پول و مال باید برکت داشته باشد.
امام علیه السلام به نکته مهم دیگری نیز در همان ابتدای جمله پرداخته‌اند: رفتار درست با آن‌چه در تملک ماست.
آنچه غالبابه آن توجه نداریم چگونگی فرایند برکت است. چه شد این نعمت با برکت شد؟
یکی از مهم‌ترین عوامل برکت زایی در پدیده ها، نعمت‌ها و رزق و روزی هرکس ، چگونگی رفتار او با آن‌هاست. به هر مقدار رفتار انسان با نعم الهی که در اختیار او قرار گرفته‌اند، عقلانی، حساب شده، لطیف و به دور از خشونت و مبتنی‌بر شناخت درست از ارزش آن‌ها باشد، به همان اندازه با برکت بیشتری در آن نعمت‌ها و رزق و روزی اش مواجه خواهد شد.
اینجاست که توجه به موضوع مهم دیگری ذهن را به خود معطوف می‌کند و آن این‌که توانایی عملی یا همان رفتار هرکس، خود یکی از نعمت های الهی است که به او ارزانی شده و او باید با شکوفاسازی ظرفیت و کارکرد این نعمت، باعث برکت هرچه بیشتر در دیگر نعمت‌هایی شود که خداوند در اختیار او قرار داده است.