به گزارش اصفهان زیبا؛ هرچه به تاریخ یازدهم اسفندماه نزدیک‌تر می‌شویم، تنور انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی گرم‌تر می‌شود. هرچند در این دوره، دشمن سعی می‌کند با استفاده از روش‌های روان‌شناختی به طبقات مختلف اجتماعی طوری القا کند که مشارکت به‌طور طبیعی پایین خواهد بود و با تکرار آن، در ناخودآگاه ذهن واجدان شرایط رأی‌دهی تأثیر منفی گذارد؛ ولی در باب انتخابات و مشارکت باید دو مقوله مهم را در تحلیل خود لحاظ کنیم.
مقوله اول، امنیت ملی است که عنصر مشارکت به انحای مختلف، ازجمله انعکاس امواج مثبت و منفی به اپوزسیون خارج‌نشین، می‌تواند در طراحی سناریوهای متعدد آن‌ها راجع به جمهوری اسلامی ایران مؤثر باشد. مثال گویای آن مسئله تحریم است. نکته حائز اهمیت در این بین، نقش مشارکت عمومی ایرانیان در فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری مقامات ضدایرانی در کشورهای مختلف، خصوصا آمریکا و اتحادیه اروپاست؛ به‌طوری‌که مشارکت پایین، آنان را به بهانه کمک به مردم به سوی وضع تحریم‌ها و افزایش فشار بر مردم ایران سوق داده و امنیت اقتصادی مردم ایران را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد؛ همچنین به‌طور طبیعی، مشارکت بالای سیاسی در انتخابات، منعکس‌کننده انسجام و همبستگی اجتماعی در داخل کشور خواهد بود که بسیاری از گزینه‌ها ازجمله میزان تحریم را در سبد تصمیم‌گیری آنان، با فرایند کاهشی مواجه خواهد ساخت.
مقوله دومی که به مبحث مشارکت سیاسی و اجتماعی مربوط می‌شود، مسئله پیشرفت ملی است. مسئله پیشرفت را می‌توان در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دسته‌بندی کرد.
پیشرفت اقتصادی ناظر به بهبود کیفیت زیست ایرانیان از طریق افزایش تولید ناخالص داخلی، افزایش درآمد سرانه و افزایش قدرت خرید عمومی است. پیشرفت اجتماعی ناظر به بهبود زیست اجتماعی مردم و برخورداری از انواع حقوق و آزادی‌های مثبت، متناسب با هویت اسلامی ایرانی است و پیشرفت سیاسی ناظر به بهبود کیفیت زیست سیاسی از طریق بهبود فرایند رقابت و مشارکت سیاسی است؛ به گونه‌ای که موجب ارتقای سطح مردم‌سالاری خواهد شد.
حال چگونه می‌توان با مشارکت در انتخابات به پیشرفت ملی، منطقه‌ای و محلی کمک کرد؟ پاسخ روشن است. افزایش مشارکت باعث انتخاب گزینه‌های قوی و اصلح ازنظر مردم خواهد شد؛ به‌گونه‌ای که منتخبان مردم در مجلس آینده، با وضع قوانین متناسب با پیشرفت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، در بهبود فرایند رشد اقتصادی، کارآمد سازی بسترهای رقابت و مشارکت سیاسی و بهبود فضای آزادی‌های مثبت اجتماعی؛ تأثیری مستقیم در بهبود شرایط زیستی مردم خواهند گذاشت.
طبیعی است که کاهش مشارکت موجب کاهش سطح پاسخگویی منتخبان و راه‌یابی منتخبان ضعیف به پارلمان خواهد شد؛ به‌گونه‌ای که میدان دید وسیعی در حوزه پیشرفت و امنیت ملی نخواهند داشت. افزایش سطح مشارکت، نهادهای حاکمیتی را تشویق به اصلاح روندهای مشارکت و رقابت‌پذیری سیاسی و اجتماعی خواهد کرد که خود تأثیری مستقیم در بهبود سطح امنیت ملی خواهد داشت.
افزایش مشارکت موجب تکثر صداهای مختلف اجتماعی در پارلمان خواهد بود و صرفا صدای منتخبان اقلیت مشارکت‌کننده در انتخابات شنیده نخواهد شد. در کشورهای دموکراتیک و توسعه‌یافته در اقصی نقاط جهان چنین موضوعی ملاحظه می‌شود؛ هرچند ممکن است واجدان شرایط رأی‌دهی نسبت به عملکرد نامزدهای انتخاباتی یا نهاد قانون‌گذاری یا دولت منتقد باشند؛ ولی صندوق رأی را برای ابراز انتقاد و کنشگری سیاسی و اجتماعی خود انتخاب می‌کنند و با تغییر نظر خود نسبت به ادوار قبل، نسبت به اصلاح یا وضع قوانین جدید به‌صورت غیرمستقیم و از طریق نماینده جدید خود، اقدام می‌نمایند. نتیجه این اقدام، پیشرفت آن کشورها در زمینه‌های مختلف و بهبود شرایط زیستی آن‌ها خواهد بود؛ بنابراین مشارکت عنصری راهبردی و دارای نسبتی معنادار با سطح امنیت ملی ایران و پیشرفت ملی است.
