به گزارش اصفهان زیبا؛ صحیفه سجادیه، اثر گران‌مایه منسوب به حضرت سجاد علیه‌السلام و از خانواده قرآن و نهج‌البلاغه است؛لذا به آن « أخت القرآن» نیز می‌گویند. شامل پنجاه‌وچهار دعاست و دربردارنده دقیق‌ترین مسائل توحیدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و … است. صحیفه، برجسته‌ترین کتاب درخصوص دعاست و هیچ کتابی هم‌پایه و همسنگ آن در قالب نیایش نیست.
با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق و روزی و کسب‌وکار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم ؛به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از سؤالات مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آنان در این راستا باشد.
قسمت بیست و یکم
امام سجاد علیه‌السلام در فراز بیست‌وشش از دعای بیستم صحیفه چنین می‌فرمایند: «اللهُم صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صُنْ وَجْهِی بِالْیسَارِ، وَ لَا تَبْتَذِلْ جَاهِی بِالْإِقْتَارِ»؛ «خدایا! آبرو و عزتم را به توانگری حفظ فرما و قدر و منزلتم را به فقر و تنگدستی، پست و بی‌ارج مفرما.»
با نگاهی منطقی به این موضوع، می‌توان چنین گفت: ثروت می‌تواند حفظ آبرو کند. ثروتی هم ممکن است باعث بی‌آبرویی شود. فقر می‌تواند به آبرو و اعتبار و حرمت فرد لطمه زند؛ همان‌طور که ممکن است عامل آبرو شود. اما در واقعیت از دیرباز چنین بوده که در نظر توده مردم، نه همگان، ثروت موجب حفظ آبرو بوده و فقر به قدر و منزلت و حرمت شخص لطمه زده است. هرچند در حقیقت نزد خداوند و اولیای الهی تفاوتی بین غنی و فقیر نیست، جز به میزان تقوا و عمل بر طبق ایمانشان؛ لذا از خداوند درخواست حفظ آبرو و عزت به توانگری می‌شود و عدم‌خوارشدن و پست‌گشتن قدر و منزلت و حرمت، به تنگدستی؛ زیرا توانگری بر احترام توانگر نزد توده مردم می‌افزاید و فقر، فرد تنگدست را نزد توده مردم خوار می‌کند.
منظور از غنا چیست؟
مقصود از غنا بی‌شک ثروت‌اندوزی نیست. ثروتی نیست که به لهو و لعب انجامد. ثروتی نیست که صاحبش به آن وابسته باشد و خادمش باشد؛ زیرا مال ابزار مصرف است، نه چیز ماندگار. مال برای انسان است، نه انسان برای مال و در خدمت آن. مقصود از غنا موقعیت اقتصادی است که فرد بتواند در آن موقعیت با رعایت میانه‌روی و قناعت در چارچوبی که خداوند فرموده، زندگی متعارفی را دنبال کند، نیازهای اقتصادی خود را برطرف کند، به خویشاوندانش برسد، انفاق‌های واجب و مستحب داشته باشد و مانند این.
