بازگوکردن فعالیت‌های هر دولت برای دولتمردان و مدیران ارشد همان دولت از جذابیت خاصی برخوردار است. افرادی که گمان می‌کنند، به درست یا خطا، آنچه کرده‌اند چیزی جز خدمت و تلاش صادقانه برای مردم نبوده است. از همین رو نه‌تنها انتقادها را برنمی‌تابند، بلکه اینجاوآنجا از کوشش‌های خویش می‌گویند و با توجه به ابزارهای در اختیار داشته مانند واحدهای اطلاع‌رسانی مستقر در سازمان‌ها، روابط عمومی‌های وابسته به دولت و استفاده از ظرفیت‌های خبرگزاری‌های دریافت‌کننده بودجه دولتی دائم از خدمات خود می‌گویند.
همچنین صدها بنر اطلاع‌رسانی و خدمات دولت وقت را جلوی درب ورودی سازمان‌های دولتی به‌دفعات نصب می‌کنند، مصاحبه انجام می‌دهند، تلاش می‌کنند در برنامه‌های تلویزیونی حضور پیدا کنند، از تکمیل پروژه‌ها و تعریف پروژه جدید سخن می‌گویند. بی‌تردید سخن هرکدام از دولتمردان به نقد و احتمالا خدشه‌واردکردن به سیاست‌های دولت و کاستی‌های ساختار همان دولت ارتباطی پیدا نمی‌کند. اساسا دولتمردان قدرت پذیرش نقد از کارنامه اجرایی خود را ندارند، از همین رو علاقه‌ای به پاسخ دادن به پرسش‌های کلان و چالشی هم ندارند، بیشتر به دنبال شرح وضعیت دیروز و امروز هستند. ناراحتی چندی قبل رئیس بنیاد مستضعفان از سؤال و انتقاد مجری صداوسیما در همین زمینه قابل‌ذکر است. آن‌سوی این سخنان و تبلیغات و سخنرانی‌های مکرر شخصیت‌های دولت و مدیران دستگاه‌های اجرایی، شهروندان یک کشور حضور دارند. مردمی که به نهاد، سازمان، فرد و جریان سیاسی وابسته نیستند و عملکرد دولت را با زندگی روزمره خود و نزدیکانشان مقایسه می‌کنند.
شهروندان یک کشور اگر از آمار بیکاری طی سال‌های گذشته و امروز مطلع نباشند، سروکارشان به بازار ارز و طلا نخورد، قصد خرید خودرو نداشته باشند و حتی اطلاعی از افزایش بی‌مهار قیمت مسکن و اجاره خانه کسب نکرده باشند و… درنهایت امر همین مسائل را به‌گونه‌ای دیگر در زندگی خود می‌بینند. تهیه مایحتاج روزانه، نان، پنیر، کرایه تاکسی و اتوبوس، روغن، شکر و قند، گوشت و مرغ و… گران شدن همین اجناس برای موفق خواندن یک دولت و سیاست‌های اقتصادی آن کفایت می‌کند و نیازی به اعلام پیروزی‌ها و دستاوردهای قابل‌لمس نیست. به نظر می‌رسد اگر سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و دستاوردهای دستگاه اجرا مفید فایده به حال زندگی شهروندان باشد، این دستاورد و تغییر را مردم در زندگی خود درک خواهند کرد؛ مانند توسعه نیروگاه‌های برق و بازسازی زیرساخت‌های شبکه توزیع برق در شهرهای بزرگ که منجر خواهد شد شهروندان قطع پی‌درپی برق در فصل گرم سال را متوجه نشوند، چنین تلاشی قابل‌لمس و تقدیر است و نیازی به انجام تبلیغات و نشر تصاویر جلسات مدیران این سازمان با سایر نهادها و درج رپورتاژ آگهی در رسانه‌ها ندارد، چراکه اگر در عمل از نیازهای مردم به‌صورت واقعی گره‌گشایی صورت گرفته باشد مردم آن را لمس خواهند کرد.
حال فرض کنید دولت با استفاده از صدها ابزار اطلاع‌رسانی و در دفاع از سیاست‌های خودش به شهروندان بگوید که دولت وقت پروژه‌های عمرانی زیادی را به پایان رسانده، وضعیت مسکن را به سامان کرده، جاده‌های بسیار ساخته است، تورم را کنترل و افسار اسب سرکش دلار را مهار کرده، مقابل رانت‌خواری ایستادگی و سالانه حدود 600 هزار شغل ایجاد کرده است و… باید شهروندان تأثیر همین فعالیت‌ها را در زندگی خود درک کنند، در غیر این صورت، تمام این دفاع و مصاحبه‌ها فقط به کار جدال لفظی با منتقدان می‌آید و این‌همه نه‌تنها منتهی به دیده شدن فعالیت‌های دولت نخواهد شد، بلکه بازتاب معکوسی در نگاه مردم باقی می‌گذارد.
