نویدکیا زیادی باشخصیت است

نمی‌شود نامی ‌از ورزش اصفهان آورد و به علیرضا رحیمی‌ اشاره نکرد. مدیرکل 13ساله تربیت بدنی استان که ریاست بلندمدت در فدراسیون هندبال و مدیرعاملی باشگاه‌های سپاهان و پرسپولیس را در کارنامه دارد. رحیمی که پس از استعفا از ریاست فدراسیون هندبال کمتر در مجامع ورزشی و رسانه‌ای ظاهر شده، در این گفت‌و‌گو به نکات جالبی اشاره می‌کند، از رد پیشنهاد مدیرعاملی باشگاه سپاهان تا پشت پرده برکناری علی دایی از سرمربیگری تیم پرسپولیس: چندی پیش بود که پیشنهاد مدیریت باشگاه به من داده شد. اما شرایط کنونی باشگاه، با یک دهه قبل که من مدیرعامل بودم کاملا متفاوت است و تیم نیاز به تغییرات زیادی دارد. الان قرارداد هرکدام از فوتبالیست‌ها را که می‌بینیم، قراردادهای شش، ‌هفت‌میلیارد تومانی دارند؛ در حالی که خیلی از این بازیکنان، اصلا به کار سپاهان نمی‌آیند و سطحشان از این تیم پایین‌تر است.

تاریخ انتشار: 09:11 - شنبه 1399/07/5
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه

 اگر من هم مدیرعامل سپاهان بودم، نویدکیا را برای هدایت این تیم انتخاب می‌کردم. اما محرم زیاده از حد باشخصیت است و این مسئله به مربیگری او ضربه می‌زند. به همین خاطر حتما در کنار او، از یک کمک مربی بزرگ استفاده می‌کردم تا وزن نیمکت این تیم بالا رود. محرم نویدکیا در تمام بازی قبلی این تیم در لیگ قهرمانان آسیا(بازی با العین) در کنار زمین ایستاده بود؛ به طوری که بعد از بازی به او زنگ زدم و گفتم تو مربی تیم بودی یا چوب خشک؟ نباید این قدر ساکت و باشخصیت در کنار زمین باشی.

برای برکناری دایی، فشار آوردند

بعد از این که دایی، انتقاداتی از رئیس جمهور دولت تدبیر و امید کرد، تصمیم کنار گذاشتن او جدی شد. کمی ‌بعد و تنها ده روز بعد از حضور من در پرسپولیس بود که وزیر وقت ورزش، مرا به محل کارش دعوت کرد و گفت: ما می‌خواهیم به هر شکل ممکن علی دایی را کنار بگذاریم و برای این کار به آدم قوی مثل شما احتیاج داریم. من هم در جواب گفتم: چرا الان این را می‌گویید و زمان دعوت از من برای همکاری، این را نگفتید؟بعد از اینکه با کنار گذاشتن دایی مخالفت کردم، مرا تهدید کردند که به زودی از هیئت مدیره باشگاه کنار گذاشته خواهم شد. من هم گفتم افتخار می‌کنم به این دلیل مرا کنار بگذارید. بعد از آن بود که از تیم کنارم گذاشتند و کمی ‌بعد هم نوبت به برکناری دایی رسید.

15 فدراسیون بدون رئیس

 بهترین دورانی که در آن کار کرده ام، مربوط به زمان مهندس هاشمی‌طبا بود؛ ولی همواره با مسائل سلیقه‌ای و ضعف‌ها و بی‌برنامگی‌ها سر‌و‌کار داشتیم. مگر بحث بازنشستگی رؤسای فدراسیون‌ها مطرح نشد؟ من اولین کسی بودم که بعد از چنین بحثی استعفا دادم، اما آیا این قانون برای همه اجرا شد؟ خیر. چون همه‌چیز بر مبنای سلیقه است. همین حالا شما شرایط کنونی ورزش ما را با سایر کشورهای دنیا مقایسه کنید. در کجای دنیا، یک فدراسیون، یک روز بدون رئیس کار می‌کند؟ آن وقت 15 فدراسیون ما به صورت هم‌زمان رئیس ندارند و با سرپرست اداره می‌شوند؛ اما اتفاقی نمی‌افتد و انتخاباتی هم برگزار نمی‌شود.

 سیر قهقرایی ورزش

هــمین که ما در چهار دهه اخیر، هیچ‌وقت موفق نشدیم در هیچ رشته‌ای کرسی ریاست کنفدراسیون قاره‌ای یا جهانی را به دست بیاوریم، نشان‌دهنده سیر قهقرایی ورزش ماست. هر دولتی که می‌آید، اولین کارش کنار گذاشتن نفرات دولت قبلی است؛ در حالی که من وقتی به عنوان نماینده ایران در هندبال آسیا حضور دارم، باید این قدر حضور داشته باشم تا کشورهای دیگر مرا بشناسند و بتوانم با آن‌ها رایزنی‌های لازم را انجام دهم ولی تا در یک پست جا بیفتیم، بلافاصله ما را تغییر می‌دهند. وقتی امثال محمد دادگان در این فوتبال خانه‌نشین می‌شوند و کار دست تاج و…می‌افتد، وضعیت از این بهتر نمی‌شود. خانه از پای‌بست ویران است و ورزش ما، درختی است که ریشه‌اش خشک شده و وضعیت بدتر از این هم خواهد شد.

برچسب‌های خبر
اخبار مرتبط