حتی قبل از اتفاق

البته اثر به مؤلفه‌های ژانر خودش هم وفادار نبود. مستند تمام واقعیت را بیان می‌کند، ولی این اثر فقط در خدمت توانایی‌های معلولان بود و از محدودیت‌ها آنچنان سخنی را بیان نکرد. نکته قابل بیان دیگر این است که این فیلم برای جشنواره‌ها ساخته شده بود،  ولی نه جشنواره فیلم کودک و نوجوان!
انگار این‌قدر فیلم‌ساز غرق در هنر و تجربه‌ای ساختن بوده که خود نوجوان را فراموش کرده، به عنوان مثال وقتی که معلم به کلاس می‌آید و می‌گوید امروز من فقط به خاطر یک نفر آمدم، توجه نمی‌کند که دانش آموزان در این سن روحیه حساسی دارند و در کانون توجه قرار گرفتن دیگران این حساسیت را برانگیخته می‌کند. بعد هم که با دست‌زدن دانش آموزان پلانی تصنعی را شاهد هستیم. پس بهتر بود این اثر جشنواره‌ای ساز به فستیوال‌های مخصوص خودش در شمال آفریقا، جنوب شرق آسیا و حاشیه اروپا برود، به امید اینکه جایزه‌هایی هم بگیرد.