صبحانه در کنار دوستداران قدرت

حال سودای کسب صندلی ریاست‌جمهوری را دارد، توییت و پاسخ‌های او به مشاور رئیس‌جمهور در همین مورد قابل ذکر است. او پس از خداحافظی با صداوسیما بیش از هر شخصیت سیاسی با اهل سیاست قرار صبحانه گذاشت؛ اصول‌گرایان و اصلاح‌طلب‌های قدیمی مهمان سفره صبحانه رئیس اسبق صداوسیما بودند. آنچه در این میان مشخص بود دنبال کردن نشست‌هایی بود که یک سوی دیگر آن چهره‌های سیاسی قرار داشتند. بدون شک می‌توان حدس زد گپ‌وگفت میان مدیران سابق و اهل سیاست چیزی به غیر از بازگو کردن و جست‌وجو در میان دغدغه‌های قدرت نخواهد بود. تمام وعده‌های غذایی سیاست‌مداران با طعم قدرت و چرخیدن در همین فضای فکری است؛ حتی آن وقت‌هایی که دائم از خداحافظی با صندلی مدیریت می‌گویند و در گفتار نشان می‌دهند قصدی برای کسب دوباره آن ندارند. با این حال ارتباطات سیاسیون خارج از قدرت معنایی نمی‌دهد؛ حتی آن هنگام که به گوشه‌ای می‌روند و ترجیح می‌دهند در فضای رسانه‌ای کمتر حضور داشته باشند.علی لاریجانی که با پایان یافتن مجلس دهم قرار بود میدان را برای جوان‌تر باز کند، در حال آماده شدن برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری است. نزدیکان و شماری از رسانه‌های همراه با رئیس سابق مجلس شورای اسلامی بارها درباره بازنشسته شدن و کناره‌گیری از قدرت او سخن گفتند. اینکه لاریجانی قصدی برای فعالیت دوباره و حضور در دیگر جایگاه‌های قدرت ندارد، حتی برخی ثبت‌نام نکردن او برای حضور در رقابت‌های مجلس یازدهم را به‌عنوان خداحافظی مطرح کردند. اما نه تنها لاریجانی از قدرت کناره‌گیری نکرد، بلکه مسئول مذاکره درباره قرارداد 25ساله با چین شد. حال او قرار است به‌عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی ریاست‌جمهوری وارد میدان شود. نه تنها کنش او بلکه بررسی شیوه سیاست‌ورزی هرکدام از شخصیت‌های سیاسی نشان می‌دهد گزینه کسب صندلی ریاست‌جمهوری برای هر سیاست‌مداری از جذابیت خاصی برخوردار بوده و هست. اهل قدرت، سیاست‌مداران و کسانی که بخش گسترده‌ای از جایگاه امروز خود را طی سال‌های متوالی به واسطه حضور در قدرت به دست آورده‌اند، هیچ‌گاه با قدرت خداحافظی و این میدان جذاب را برای همیشه ترک نمی‌کنند. آنان حتی به معنای حقوقی و جسمی بازنشسته نمی‌شوند، بلکه از جایگاهی به صندلی دیگری می‌روند یا برده می‌شوند. سیاست‌مداران در صورتی که از گردونه رقابت‌های احتمالی درون جریان مطلوب و به دلایل مختلف حذف شوند، یا بخش دیگری از حلقه‌های قدرت ترجیح به کنار گذاشتن آنان داشته باشند یا اقبال عمومی برای حضور دوباره اهل قدرت در بزنگاه مهم فراهم نباشد، این همه نیز به معنای پایان یافتن و ترک کارزارهای مختلف برای کنشگران سیاست و قدرت‌مداران نبوده و نیست. تجربه شیوه کنشگری چهره‌های مختلف قدرت حکایت از آن دارد که اهل قدرت تنها با فرا رسیدن مرگ با جایگاه‌های مختلف قدرت خداحافظی می‌کنند.