درواقع حالا نزدیک به 12 ماه است که این ویروس مهلک جانی و خطرناک، سایه شوم خود را بر تمامی ابعاد زندگی افراد انداخته و آن را تحت تأثیر قرار داده است. خواب‌های کرونایی، اما چندان خوشایند نیستند و از نظر روحی و روانی افراد را تحت فشار زیادی قرار می‌دهند تا آنجا که برخی برای رسیدن به آرامش و خوب خوابیدن ترجیح می‌دهند، قبل از خواب، قرص آرام‌بخش یا خواب‌آور بخورند و سپس به تختخواب بروند. سیروس که 39 سال دارد و از همان اوایل شروع کرونا به این ویروس مبتلا شد، در این باره می‌گوید: «اوایلی که ویروس تازه در کشور شیوع پیدا کرده بود و شناخت چندانی در رابطه با آن وجود نداشت، چندان آن را جدی نمی‌گرفتم و ترس زیادی هم نداشتم.» ماجرا، اما از آنجایی شروع شد که زور سیروس به ویروس نرسید و او را مبتلا کرد؛ آن هم ابتلایی سخت و طاقت‌فرسا و با درگیری بالای ریه: «حدود دو هفته در بیمارستان بستری بودم و شرایط بسیاری بدی را طی کردم تا توانستم بهبودی نسبی به دست آورم.» اما قضیه فقط به اینجا ختم نشد، بعد از این ماجرا، کرونا به کابوس شبانه سیروس تبدیل شد: «شب‌ها خواب کرونا می‌بینم؛ خوابی که در آن، خودم یا اطرافیانم به بیماری کووید مبتلا شده‌ایم و در یک قدمی مرگ قرار گرفته‌ایم. کابوس‌ها رهایم نمی‌کند. نیمه‌شب‌ها از خواب می‌پرم و تا چند دقیقه اصلا حال خوشی ندارم.» برخی مثل معصومه هم در دوران کرونا دچار وسواس شده، عادت‌های آزاردهنده‌ای که در خواب‌هایش نیز آن را دنبال می‌کند: «مدام خواب می‌بینم که به بیرون رفته‌ام و دستم به وسایل کثیفی خورده است؛ اما ژل ضدعفونی‌کننده همراهم نیست یا نمی‌توانم دستانم را با آب و صابون بشویم. این خواب مرا بسیار آزار می‌دهد و روح و روان برایم نگذاشته است و برای اینکه بتوان خواب راحتی داشته باشم، مجبورم قرص آرام‌بخش قبل از خواب بخورم.»
خواب آرام ندارم
محسن، اما در خواب، فوبیای قرار گرفتن در شلوغی و رعایت نکردن فاصله اجتماعی دارد: «از وقتی کرونا آمده، کلا خوابم به‌هم ریخته است. شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم به جای آن روزها خوابم می‌برد و میل بلندشدن و رسیدگی به کارهایم را ندارم. همان یکی دو ساعتی هم که می‌خوابم، خواب‌های آشفته و عجیب‌غریب می‌بینم؛ خواب‌هایی که تا پیش از این اصلا سابقه نداشته است؛ مثلا خواب می‌بینم توی مترو هستم و جای سوزن‌انداختن نیست. جمعیت به هم یله داده‌اند و مدام سرفه می‌کنند؛ بدون اینکه پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند یا ماسکی به صورت داشته باشند. یا خواب می‌بینم دست‌هایم آلوده به ویروس شده و مایع ضدعفونی‌کننده ندارم و تمام طول خواب دنبال چیزی می‌گردم که با استفاده از آن، بتوانم دست‌هایم را تمیز کنم. خلاصه به بد وضعیتی گرفتار شده‌ام و آسایش قبل از کرونا را از دست داده‌ام و دیگر نمی‌توانم درست و حسابی داشته باشم.»
واکنش‌های غیرمنطقی در مواجهه با ویروس کرونا!
با خواب‌های کرونایی، اما چه باید کرد؟ در پاسخ به این سؤال احمد پدرام، روان‌شناس می‌گوید: «درست است که ویروس کرونا خطرناک است و همه در برابر آن، باید از خود مراقبت و محافظت کنند و به رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیز پای‌بند باشند، ولی مراقبت‌ها و نگرانی بیش از اندازه درباره آن، نشان دهنده موضع‌ها و توجه‌های غیرمنطقی افراد در قبال این ویروس است و باعث مختل شدن عملکرد افراد می‌شود و آن را همواره در شرایط اضطراب قرار می‌دهد و دچار افکار منفی می‌کند؛ افکاری که مدیریت آن‌ها سخت و غیرقابل کنترل است و باعث می‌شود که خواب افراد را نیز بر هم بزند یا با مشکل روبه‌رو کند؛ چون بخشی از این استرس‌ها بار اضافه‌ای است که به انسان تحمیل می‌شود و قسمت دیگری نیز به خواب افراد منتقل می‌شود و به شکل و شمایل رؤیا خودش را نشان می‌دهد.» او ادامه می‌دهد: «آرام‌سازی و ریلکسیشن و داشتن تفکراث مثبت می‌تواند به افراد کمک کند تا خواب خود را کنترل کنند. همچنین با توجه به اخبار خوشایندی که در رابطه با ساخت واکسن منتشر می‌شود، می‌توان امیدوار بود که در بهار آینده اتفاقات خوبی می‌افتد. همه اینها اندیشه‌های مثبتی است که با فکر کردن به آن، می‌توان ذهن را آرام کرد و از پس کرونا برآمد. بنابراین کسانی که زمینه بیماری‌های روانی ندارند، برای آرام کردن خود به هیچ وجه نباید از دارو استفاده کنند.»
