درست در همین هفته‌های گذشته بود که عضو محترم اصول‌گرای شورای اسلامی شهر اصفهان، در اعتراض به نام‌گذاری چهارراهی به نام یک زن دانشمند و نخبه که از ایرانیان نام‌آور در مجامع علمی جهان است، ازحق فردی و نمایندگی خود بهره برد و جلسه را با دلخوری ترک کرد تا مانع آن تصمیم شود و امام‌جمعه محترم موقت اصفهان طی سخنانی به این نام‌گذاری معترض شد و این تصمیم را از مصادیق بارز بی‌اعتنایی به شهدا و خانواده آن بزرگواران دانست؛ با این استدلال که وقتی می‌توان نام شهیدی را بر معبر و مکانی گذاشت، نام غیر شهیدانی چون این دانشمندافتخار آفرین خطاست.
رئیس محترم شورای شهر در جلسه علنی شورا ضمن پاسداشت و گرامیداشت مقام و منزلت شهدا، ایثارگران و خانواده آنان، به مصادره‌کردن شهید و شهادت به طیف و جریانی خاص اعتراض کرد و آنان را سرمایه گران‌بهای تمام مردم و ایران اسلامی دانست و به تعبیر دقیق‌تر از همه دلسوزان خواست از دوقطبی‌کردن‌های بی‌حاصل که نتیجه‌ای جز ایجاد هزینه و اشتغال به منازعاتی غیر از امور مبتلابه شهر و شهرداری ندارد، پرهیز کنند.
بیش از چهل سال از استقرار جمهوری اسلامی ایران گذشته است و متأسفانه همچنان درگیر چنین مناقشه‌های بی‌حاصلی هستیم که تنها دستاوردش افزایش و عمق شکاف میان مردم و حاکمیت است تا در این بین بر دشمنی‌ها افزوده شود و عده‌ای سودجو و فرصت‌طلب که دل در گرو هیچ یک ازارزش هاو منافع ملی و عمومی ندارند برای منافع شخصی و گروهی خود، اندوخته و ثمره‌ای فراهم کنند. در سوی دیگر ماجرا، اما مدیریت شهری بی‌اعتنا به همه این حواشی و فراتر از هرگونه سوگیری سیاسی و قطبی‌سازی‌های این روزها با اصل قرار دادن توجه به ارزش‌های ملی، دینی و هویتی و نیز پاسخ‌گویی به سلایق متنوع فرهنگی اجتماعی شهروندان، همچون همیشه تلاش می‌کند بر مدار بی‌طرفی گام بردارد؛ تا آنجا که در پاره‌ای موارد از سوی پایگاه رأی خود متهم به وادادگی و عدول از شعارهای خود می‌شود که البته باید در جای خود بررسی و پاسخ داده شود.
عده‌ای از مخالفان در نقد مدیریت شهری فعلی به‌ویژه در موضوع اخیر چنین بیان می‌کنند که این موارد حاشیه‌رفتن و فاصله‌گرفتن از مشکلات شهروندان است؛ غافل از اینکه ایجاد و اصرار بر این دوگانه‌سازی‌ها و قطبی‌کردن‌ها و اتهام‌زنی‌ها، موجب ضرر و زیان به شهر و شهروندان می‌شود و در عمل حاشیه‌سازی به حساب می‌آید. از نظر بسیاری از شهروندان صاحب حق و رأی، میرزاخانی‌ها و شجریان‌ها در کنار شهیدان پر افتخاری چون سلیمانی‌ها و فخری‌زاده‌ها افتخار ملی هستندو همه این‌ها را به عنوان مطالبه بحق خود از مدیریت شهری طلب می کنند. بی‌تردید همان‌گونه که مصادره‌کردن شهدا به نام دسته و گروهی خاص آسیب‌زاست، مصادره مردم نیز به نام جناحی خاص پسندیده و روا نیست.
فراموش نکنیم همان گونه که در جریان اعتراض خانواده شهید بزرگوار فخری‌زاده به تغییر نام خیابان استاد شجریان در تهران شاهد بودیم، مرام و منش این شهدا و خانواده ایشان تحمیل خود و سلیقه‌شان به جامعه و نادیده‌گرفتن سلایق دیگر شهروندان هیچ‌گاه پسندیده نبوده و نیست.
در عصر حاضر فقط بخشی از مدیریت یک شهر توجه به کالبد شهر شامل خیابان و مترو و پل و ساختمان است؛ ولی بی‌تردید جزء دیگر از نیاز یک شهر و شهروندان آن روح و جان حاکم بر آن است؛ ازجمله فرهنگ و سلامت روان و معضلات اجتماعی و… . انتظار است همان‌گونه که در این دوره از مدیریت شهری تلاش شد از همراهی و همدلی همه سلایق در اداره شهر بهره گرفته شود، همه جریان‌های سیاسی و فرهنگی نیز بدون ترش رویی و در کنار همه مدیران و همشهریان فرهنگ‌دوست اصفهانی برای داشتن شهری زیبا تر و مطلوب تر کمک کنند.
