در این زمان شاید دلایل کافی برای اخراج توخل وجود ندارد. بااین‌حال، پوچتینو می‌تواند عنصری حتی خطرناک‌تر از توخل برای حریفان این تیم، خصوصاً بارسلونا در لیگ قهرمانان باشد. واقعیت این است که توماس توخل در یک بازه کاملاً متزلزل قرار داشت و صدر جدول را ازدست‌داده بود اما این هم دلیل خوبی برای اخراج او نبود. اما هیئت‌مدیره تیم فرانسوی می‌ترسید که این تزلزل توخل در برابر بارسلونا نیز گریبان گیر و باعث حذف زودهنگام از لیگ قهرمانان اروپا بشود. از طرف دیگر، پوچتینو چند هفته فرصت دارد که در آن تیمش را آماده کند و بازیکنان جدید خود را با سیستمی که موردنظرش است تطبیق بدهد. سیستمی که باوجود بازیکنانی مانند نیمار، امباپه، دی ماریا یا وراتی می‌تواند در برابر بارسلونا در مرحله انتقال از حالت دفاع به حمله، بسیار خطرناک باشد. اگر با توخل احتمال پیروزی کاتالان‌ها در برابر پی اس جی وجود داشت، با پوچتینو ازآنجاکه او عملاً برای پیروزی در این دوئل مهم به خدمت گرفته شد، بسیار دشوارتر خواهد بود.
پوچتینو کیست؟
پسرخوانده اسپانیول لقب این مرد آرژانتینی است کسی که در سال2006توانست این تیم را از سقوط به دسته دوم فوتبال اسپانیا نجات بدهد. او با اسپانیول مطرح شد سپس در ساوتهمپتون تجربه حضور در لیگ جزیره را به دست آورد تا درنهایت توانست عهده‌دار هدایت تاتنهام بشود.دوران حضور پوچتینو در تاتنهام را می‌توان موفقیت‌آمیز ارزیابی کرد. گرچه دوران او در این تیم لندنی با ناکامی‌های فراوانی ازجمله نایب‌قهرمانی در فینال لیگ قهرمانان در برابر لیورپول و نیز ناکامی‌های متعدد در لیگ که گاها بافاصله کمی از قهرمانی دور می‌ماند ازدست‌داده بود ورق زده می‌شود اما او بازیکنان بسیاری را در این تیم به شکوفایی رساند و در رشد و شکل‌گیری و بلوغ تاتنهامی ها بسیار مؤثر بود. سرانجام پس از فصلی که آنها نایب‌قهرمان اروپا شدند ناگهان همه‌چیز در این تیم تحت هدایت پوچتینو بهم ریخت. از حواشی زیاد برای افراد جایگزین او و تنش بین برخی بازیکنان و کادر و افت برخی بازیکنان که درنهایت به افت بد آنها در لیگ قهرمانان و لیگ برتر انجامید و با گل‌باران شدنشان توسط بایرن مهر تائید بر اخراج این مرد آرژانتینی زده شد.
دیدگاه تاکتیکی پوچتینو:
برای شناخت پوچتینو به‌طور عمیق شاید بهتر است به استاد بزرگش یعنی مارچلو بیلسا رجوع شود کسی که پوچتینو را کشف کرد و او را شکوفا ساخت و شاید اگر بیلسا نبود ما نیز شاهد چنین مربی فوق‌العاده و بادانشی نبودیم!!
سبک موردنظر پوچتینو تا حدودی برگرفته از سبک استاد بزرگش است.
اصل دیدگاه سبک پوچتینو بر دو مورد استوار است که ساده اما بسیار مهم و کاربردی هستند:
1-سرعت و پویایی در حمله همراه با صبر و پاس‌های دقیق
2-پرس و تحت‌فشار گذاشتن تیم حریف برای بازپس‌گیری توپ
در فلسفه پوچتینو در درجه اول بازیکنان باید توانایی دفاعی خوبی داشته باشند و درزمینهٔ پرس و دفاع با نظرات و استانداردهایی که موردنظر پوچتینو است منطبق باشند؛هرچقدر توانایی دفاعی بازیکنان برای پوچتینو مهم است،توانایی‌های تهاجمی برای او در درجات بعدی قرار دارد و در این زمینه او در تاتنهام نیز ثابت کرده است که کیفیت تهاجمی بازیکنان را می‌تواند به‌خوبی بالا ببرد و به اوج برساند.
پوچتینو اکثرا تمایل دارد تیمش را با ترکیب ابتدایی 1-3-2-4 به میدان بفرستد که در جریان بازی عموماً به 1-2-4-3 نیز تبدیل می‌شود خصوصاً هنگامی‌که تیمش باید در نیمه زمین حریف کار پرسینگ را انجام دهد. اریک دایر در اسپرز بازیکن کلیدی برای انعطاف‌پذیری سبک پوچه به شمار می‌آمد. او اغلب بازی را به‌عنوان یکی از هافبک‌های دفاعی شروع می‌کرد و به‌عنوان یک از مدافعان وسط در چینش سه دفاعه به پایان می‌رساند.
هنگامی‌که دایر به‌عنوان یک مدافع وسط در سمت راست بازی می‌کرد توانایی باز کردن و گسترش به بازی را به تاتنهام اضافه می‌کرد. میدبلاک(1) حریف را با پاس‌هایش می‌شکست و پرس حریف را خنثی می‌کرد. دله آلی از وینگ-بک چپ به عقب‌تر می‌آمد و این فضا را برای دنی رز به‌عنوان یک مدافع چپ سرعتی فراهم می‌کرد. به همین دلیل بود که اکثر گل‌های تاتنهام روی اثرگذاری مدافعان کناری به ثمر رسیده بود. اما در سمت دیگر سون هیونگ مین فضا را برای بن دیویس فراهم می‌کرد و هم‌زمان خودش به داخل محوطه جریمه حریف می‌رفت تا همره با هری کین و کریستین اریکسن مثلثی مرگبار بار تشکیل دهند. اهمیت این مثلث هنگامی به چشم می‌آمد که تاتنهام انتقال از دفاع به حمله را انجام می‌داد.
در بخش دفاع نیز در زمان چینش1-2-4-3 تاتنهام راحت‌تر می‌توانست به هنگام انتقال از حمله به دفاع به پنج مدافع تغییر فرم بدهد که به‌راحتی فضاهای خالی را پوشش می‌دادند و اریسکن ،دمبله و وانیاما برای پوشش خط هافبک سریعاً به عقب‌تر می‌آمدند. در مقابل حریفان قوی‌تر تاتنهام بسیار محافظه‌کارانه بازی می‌کرد. تاتنهام وینگ-بک های خود را در هنگام فشار حریف عقب‌تر می‌برد و دفاعی پنج نفره تشکیل می‌داد.
آرژانتینیِ ۴۸ ساله، حالا با اسلحه‌هایی که در اختیار دارد مانند یک کودک خوشحال با تمام اسباب‌بازی‌های جدیدش است که می‌خواهد اهداف بلندتری برای خود دست‌وپا کند تا سرانجام به جام برسد.
باآنکه این تیم متمول پاریسی ازلحاظ مهره‌های موردنیاز غنی است اما شاید بازیکنان جوان این تیم چالش‌ها و اهدافی برای ساختن بازیکنانی موردنظر و ایدئال با سبک پوچتینو باشد.
این گوی و این میدان.
(1): مید بلاک (mid-block) به این معنی است که فشار تیم به حریف صاحب توپ به جای اینکه در یک سوم تهاجمی و زمین آن ها وارد شود، در مناطق یک سوم میانی و زمین خودی صورت می گیرد.
نویسنده همکار: امیرعباس شریفی ملایر
