زنجیره‌ای از کره تا ایران

اما شاید یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باعث شده طرفداران این گروه روزبه‌روز بیشتر شوند، کارهای خیری است که هربار و به بهانه‌های مختلف انجام می‌دهند. به‌هرحال آدم وقتی می‌بیند که گروهی باآن‌همه محبوبیت و شهرت به افراد نیازمند کمک می‌کند، بیش از قبل به او علاقه‌مند می‌شود. یکی از اولین کارهای خیرشان زمانی بوده که در جریان آلبوم love your self با همکاری یونیسف پویشی علیه خشونت راه‌اندازی کردند و بخشی از درآمد همین آلبوم را به این پویش اختصاص دادند. تا امروز بیشتر از یک میلیون دلار فقط برای این پویش جمع‌آوری شده است. به‌دنبال تأسیس پویش ضدخشونت «عاشق خودم هستم» که با مشارکت یونیسف انجام شده بود، اعضای بی‌تی‌اس به‌عنوان سخنران در هفتاد و سومین و هفتاد و پنجمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد حضور یافتند و جوان‌ترین افرادی بودند که به‌خاطر مشارکتشان در گسترش فرهنگ و زبان کره‌ای، نشان لیاقت فرهنگی را از رئیس‌جمهور کره‌جنوبی دریافت کردند.

چرخه خوبی

این کار باعث شد طرفداران آن‌ها، یعنی «آرمی‌ها»، تشویق شوند و به این فکر بیفتند که کارهای خیر را در کشور خودشان هم به جریان اندازند. اولین کار خیری که یک آرمی انجام داده، مربوط به سال‌ها قبل می‌شود. مونا می‌گوید: «یک آرمی کره‌ای به مناسبت تولد یکی از اعضای بی‌تی‌اس، مبلغ بسیار زیادی جمع کرد و بیمارستانی در کره ساخت. در قراردادی که در ساخت آن بیمارستان نوشته شده، آورده‌اند که یکی از اعضای گروه در ساخت بیمارستان مشارکت داشته؛ اما بعدا همه فهمیدند که این بیمارستان به دست یکی از طرفداران ساخته شده است. از آن به بعد فن‌های اینترنشنال هم تصمیم گرفتند که این کار را ادامه دهند.» اما خیلی از طرفدارانشان در ایران در جریان این کارهای خیر نیستند. مثلا حدیث که یکی از طرفداران آتشی گروه بی‌تی‌اس است، هیچ‌وقت نشنیده بود که کارهای خیر این گروه در ایران هم انجام می‌شود.

کمک به بهانه تولد

مهدیه نوجوانی است که یک آرمی سفت‌وسخت به شمار می‌آید. او سال‌هاست پیگیر کارهای گروه بی‌تی‌اس است و سعی می‌کند هم‌پای آن‌ها کارهای خیری در وسع خودش به بهانه تولد اعضای این گروه انجام دهد. او می‌گوید: «به مناسبت تولد هر یک از اعضای گروه بی‌تی‌اس، کمک‌های زیادی صورت می‌گیرد. معمولا این کمک‌ها به خیریه‌های جهانی و افراد نیازمند داده می‌شود. اما خب شرایط کشور ایران با بقیه کشورها فرق دارد و نمی‌شود ما هم به‌حساب خیریه‌های جهانی پول واریز کنیم. برای همین اگر بخواهیم کار خیری کنیم، شرایط محدودتری داریم؛ اما تا جایی که بشود، با غذا و محصولات دیگر به نیازمندان کشور یا شهر خودمان کمک می‌کنیم.»
مهدیه می‌گوید که آرمی‌ها دقیقا در روز تولد یکی از اعضای بی‌تی‌اس فراخوان کار خیر را در سراسر فضای مجازی پخش می‌کنند تا هرکسی دوست دارد در آن کار خیر شریک شود. در ایران هرکس بنا به شرایط خودش آن کار را انجام می‌دهد و عکس گزارش آن کار را در فن پیج‌های اینستاگرامی که متعلق به این گروه است، منتشر می‌کند.

برای قدردانی، دستی می‌گیرم

سهیل هم که یک آرمی به حساب می‌آید درباره کارهای خیر آرمی‌ها حرف‌های مهدیه را می‌زند. اما پرسشی که برایم پیش می‌آید این است که چرا باید طرفداران این گروه موسیقی خودشان را به چنین زحمتی بیندازند و هربار، یعنی هفت بار در سال که مصادف با تولد یکی از هفت نفر اعضای این گروه است، فراخوان کار خیر بزنند و در این راستا تلاش کنند. سهیل در جواب پرسشم می‌گوید: «طرفداران گروه بی‌تی‌اس این کارها را برای قدردانی از زحمات بی‌پایان این گروه  انجام می‌دهند؛ چراکه خود اعضای این گروه هم بسیار خیّر هستند. آن‌ها همیشه کمک‌های چندین میلیون دلاری می‌کنند. نمونه‌اش جریان جرج فلوید و حمایت از سیاه‌پوستان بود. وقتی خود گروه چنین کارهایی انجام دهند، ما طرفداران هم تشویق به انجام کارهای خیر می‌شویم و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.» سهیل می‌گوید که بیشتر آرمی‌ها حمایت‌های خود را در سراسر دنیا نشان می‌دهند. مثلا بیمارستان، مدرسه یا مکان‌های مورد نیاز دیگر می‌سازند که خرج و مخارج این کارها در همان بازه زمانی تولد یکی از اعضای گروه درمی‌آید.

کمک‌های ایرانی

مهدیه می‌گوید که آرمی‌ها در ایران هم فعال هستند و حتی یک‌بار در یک لایو اینستاگرامی، اعضای گروه بی‌تی‌اس از طرفداران ایرانی و کارهای خیری که انجام می‌دهند، تشکر کردند. او می‌گوید: «چند روز قبل از تولد یکی از اعضای گروه، شماره کارتی که معمولا متعلق به یک خیریه است، در پلتفرم‌های فضای مجازی مثل اینستاگرام، کانال‌های مرتبط با بی‌تی‌اس و توییتر پخش می‌کنیم. بعد هرکس هر مبلغی که در توانش است به آن شماره کارت واریز می‌کند. بیشتر اوقات هم از قبل مشخص می‌کنیم که این کمک‌رسانی قرار است به چه مؤسسه‌ای برسد.»البته این را هم بگویم که در یکی از شبکه‌های مجازی، فیش کمک به خیریه‌ای، توسط آرمی‌ها، می‌چرخید. من با آن مؤسسه خیریه تماس گرفتم و مدیر روابط عمومی آنجا از وجود چنین اتفاقی اظهار بی‌اطلاعی کرد.

خانواده‌ای به وسعت جهان

راحیل هم خودش را یک آرمی می‌داند. او جزو کسانی است که علاقه به گروه بی‌تی‌اس باعث شده در کارهای خیر دسته‌جمعی شرکت کند. او می‌گوید علاوه‌بر تولد اعضای گروه، به مناسبت سالگرد تشکیل بی‌تی‌اس یا روزی که اسم طرفداران بی‌تی‌اس را آرمی گذاشته‌اند و در کل روزهایی که برای آرمی‌ها روز مهمی محسوب می‌شود، این کار خیر انجام می‌شود.
 از راحیل می‌پرسم که چه چیزی باعث می‌شود آرمی‌ها در ایران به هم اعتماد کنند و در این کار خیر شریک شوند؟ او می‌گوید: «ما همه شبیه یک خانواده‌ایم و با هم دوست هستیم. برای همین هم به هم اعتماد داریم. در ضمن کسانی که در ایران این مسئولیت را به عهده می‌گیرند سند و مدرک معتبری ارائه می‌دهند. مثلا هرکاری برای این پروژه‌ها انجام می‌دهند همه ما طرفداران را در جریان می‌گذارند. مثلا اگر با این پول جمع‌شده غذایی برای حیوانات خریده شود، عکس‌هایش را در صفحات مجازی می‌گذارند.» راحیل خودش بارها به مناسبت‌های گوناگونی کارهای خیر کرده است. او می‌گوید که خانواده‌اش هم بسیار با او همکاری می‌کنند. مثلا چند وقت پیش به مناسبت تولد «بایس» که یکی از اعضای گروه است، مقداری پول با بقیه آرمی‌ها جمع کرده و با پدرش برای حیوانات بی‌پناه غذا خریده است. راحیل و بقیه آرمی‌ها اعتقاد دارند که کمک‌های اعضای بی‌تی‌اس شبیه محرکی برای کار خیر بوده است. به قول راحیل «کسی از خیر و خوبی‌کردن، بدش نمی‌آید.»