در سمت مقابل هم تیم ملی امارات با چهار مدافع، سه هافبک و سه مهاجم بازی را شروع کرد که در نگاه اول به نظر می‌رسید با آرایش ۴-۳-۳ بازی خواهند کرد، ولی در جریان بازی و زمانی که به فاز دفاع می‌رفتند، نحوه جاگیری آن‌ها در زمین تغییر می‌کرد. دو هافبک هجومی این تیم تا نزدیکی مدافعان این تیم عقب می‌آمدند و جلوی پاس‌های در عمق هافبک‌های ایران برای مهاجمان را می‌گرفتند. همچنین دو مهاجم کناری این تیم هم تا زمین خودشان عقب می‌آمدند تا با نفوذهای مدافعان کناری ایران مقابله کنند. به این ترتیب چینش بازیکنان امارات به ۴-۵-۱ تبدیل می‌شد.
تبدیل آرایش قرارگیری امارات در زمین به شکل ۴-۵-۱
این شیوه دفاع امارات با تشکیل بلاک دفاعی پر تعداد و جلوگیری از ارسال پاس‌های در عمق و نفوذ ندافعان کناری، تیم ایران را در فاز هجومی و رسیدن به گل با مشکل مواجه کرده بود. ضمن این که خلاقیت در خط هافبک و حمله ایران هم به اندازه‌ای نبود که آزمون و طارمی در خط حمله تغذیه شوند. احمد نوراللهی و سعید عزت اللهی دو هافبک میانی تیم ایران در مقابل سه هافبک میانی امارات نمی‌توانستند کاری از پیش ببرند و ارتباط بین خط هافبک و خط حمله ایران برقرار نمی‌شد.
بنابراین ناگزیر مجبور بودند بازی را به کناره‌ها ببرند و با مدافعان کناری بازی کنند، همان طور که گفته شد امارات برای کنترل مدافعان کناری ایران هم برنامه داشت و با قرار گرفتن دو مهاجم کناریشان مقابل این دو بازیکن، مانع از نفوذ آن‌ها می‌شدند. همچنین برای جلوگیری از همکاری مدافع کناری با جهانبخش در راست و امیری در چپ، با ایجاد تجمع در کناره‌ها فضا را برای این کار می‌بستند.
مورد دیگر که تیم امارات در فاز دفاع برای کنترل ایران انجام می‌داد، پرس روی مدافعان و دروازه‌بان ایران در زمان زدن کاشته‌های کنار دروازه بود. اماراتی‌ها که متوجه ضعف ایران در خروج از پرس شده بودند، زمانی که توپ به بیرانوند می‌رسید یا بازی را با ضربه دروازه شروع می‌کرد، سعی می‌کردند با تعداد نفرات بیشتری جلو بیایند و ایران را تحت فشار قرار دهند. تا حدودی هم در جلوگیری از بازیسازی از عقب و قطع ارتباط بین خطوط ایران موفق بودند و حتی در یک صحنه بیرانوند را وادار به دادن یک کرنر کردند.
در نیمه دوم تیم ملی ایران با تغییر در نفرات و همچنین تغییر در تاکتیک‌های هجومی موفق شد سرانجام به گل پیروزی بخش برسد. تعویض نورافکن با قلی زاده باعث شد امیری به پست دفاع چپ برود و طارمی بیشتر به سمت چپ متمایل شود. قلی زاده هم در پست هافبک هجومی پشت مهاجمان قرار گرفت تا چند ضعف ایران در نیمه اول بر طرف شود.
با این تغییر ابتدا برتری عددی هافبک‌های امارات در میانه میدان از بین رفت و با اضافه شدن قلی زاده به خط هافبک در کنار نوراللهی و عزت اللهی، شرایط سه در برابر سه شد. علاوه بر این قلی زاده میتونست ارتباط بین خط هافبک و خط حمله ایران را برقرار کند و همین طور خلاقیت بیشتری را هم به تیم اضافه کند.
در نیمه دوم برنامه ایران در حملات هم تغییر کرد. با توجه به آنالیز خوب و تسلط بر نقاط ضعف دفاع امارات می‌دانستند که این تیم در دفاع مقابل توپ‌هایی که به فضای پشت دفاع ارسال می‌شود، مشکلاتی دارد. مدافعان وسط این تیم در دفاع این پاس‌ها و پوشش این فضا ضعیف بودند و خروج‌های دروازه بان این تیم برای دفع این پاس‌ها هم چندان مناسب نبود. از طرفی با توجه به هماهنگی آزمون و طارمی به خوبی می‌شد از این ضعف امارات استفاده کرد، بنابراین در نیمه دوم تیم ایران به جای نگه داشتن توپ و اجازه دادن به امارات برای تشکیل بلاک دفاعی، پس از گرفتن توپ به سرعت فضای پشت دفاع این تیم را هدف می‌گرفت.
گل تیم ملی ایران هم روی حرکتی مشابه رقم خورد. پس از گرفتن توپ، به سرعت رو به جلو بازی شد تا قبل از شکل گیری دفاع امارات روی همکاری آزمون و طارمی نفوذ به این فضا صورت گیرد.
