ورزش مویتای مقصد بعدی ورزش حرفهای او بود که در این باره میگوید: پس از فراگیری مقدماتی این رشته، برای یادگیری بیشتر و شرکت در مسابقات قهرمانی مویتای به تایلند سفر کردم. مویتای قدمت سه هزار ساله در این کشور دارد و به نام بوکس تایلندی شناخته میشود.زارعین درباره فعالیتش در حوزه دفاع شخصی تصریح میکند: پس از فراگیری چند رشته رزمی، به فعالیت در ورزش دفاع شخصی علاقهمند شدم که ترکیبی از چند رشته رزمی است. در آن مقطع این رشته در ایران جا نیفتاده بود و حمایتی هم صورت نمیگرفت.این مربی اصفهانی معتقد است در بین ورزشهای مختلف، هنرهای رزمی از همه مظلومترند: متأسفانه در کشور ما به ورزشهای رزمی اهمیت چندانی داده نمیشود، این در حالی است که استعدادهای زیادی در این رشتهها داریم که به خاطر علاقهای که دارند، با هزینه شخصی در مسابقات برونمرزی شرکت کرده و برای کشورمان افتخارآفرینی میکنند؛ اما زمانی هم که به کشور برمیگردند، کسی آنها را نمیشناسد و از تجلیل و بزرگداشت خبری نیست. زارعین از سال 87 به طور جدی به مربیگری در رشتههای کیکبوکسینگ، آمادگی جسمانی، مویتای و دفاع شخصی پرداخته و در این سالها قهرمانان و ورزشکاران زیادی را تربیت کرده است.او با بیان اینکه همواره تلاش کرده، خدمت صادقانه ارائه کند، تأکید میکند: رشتههای رزمی سراسر جنگیدن است؛ اما برخلاف تصور عموم اصلا خشن نیست؛ زیرا فلسفه این رشتهها خودشناسی و کنترل نفس است و با فراگیری فنون رزمی، توانایی فرد بالا رفته و منش و انسانیت او هم والا میشود.مربی تیم ملی کیکبوکسینگ wkf با انتقاد از دیدگاه برخی افراد در خصوص رشتههای رزمی میگوید: در کشور تایلند از همان دوره دبستان رشته مویتای را فرا میگیرند و در بیشتر کشورها بر فعالیت در رشتههای رزمی در سنین کم تأکید شده است؛ زیرا از نظر علمی ثابت شده که اگر کودکان و نوجوانان هیجانهای خود را در ورزش تخلیه کنند، در زندگی شخصی مسیر درستتری را در پیش خواهند گرفت و شهروندی سالم و شاداب برای جامعه خواهند بود. خوشبختانه نسبت به گذشته دیدگاهها در خصوص ورزشهای رزمی بهتر شده است و خانوادهها تأثیر مثبت فعالیت فرزندانشان در این رشته را دیدهاند. زارعین که مسئولیت انجمن ورزشهای رزمی کارگران استان را برعهده دارد، از بیتوجهی مسئولان ورزشی استانی و کشوری به هنرهای رزمی گلایه مند است و خاطرنشان میکند: اصفهان یک شهر صنعتی و بزرگ است؛ اما از قهرمانان و مربیان رزمی حمایتی نمیشود و تمام توجهها به رشته فوتبال معطوف شده است. من مربی بعد از 30سال فعالیت حرفهای در ورزش نباید دغدغه امنیت کاری و بیمه داشته باشم؛ البته دغدغه اصلی من شاگردانم است که دیده نمیشوند.او ادامه میدهد: ورزشکاری مانند یاشار کیانپور با 18سال سن یکی از نخبههای کیکبوکسینگ دنیاست. همچنین قهرمانان دیگری چون محمد اتحادی، کرامت اکبری و مهرداد پروهان و بسیاری دیگر توانمندیهای زیادی دارند اما از آنها حمایتی نمیشود؛ تا جایی که برای اعزام یک ورزشکار به مسابقات بین المللی برای تأمین هزینه پنجشش میلیونی دچار مشکل میشویم.
چند سالی است که ورزشکاران رشتههای دفاع شخصی و رزمی جذب مشاغلی چون بادیگاردی میشوند. زارعین در این باره نیز میگوید: با توجه به بحث اشتغال ورزشکاران که اهمیت زیادی دارد، ورزشکارانی را که مهارت بالایی در فراگیری فنون داشته باشند، به سازمانهایی که نیرو برای تشریفات و اسکورت جذب میکنند، معرفی میکنیم تا منبع درآمدی برای آنها باشد؛ اما امیدوارم نیروهای نظامی و انتظامی در برنامه جذب نیروی خود فرصتی برای ورزشکاران رشته دفاع شخصی و هنرهای رزمی در نظر بگیرند.
او ادامه میدهد: افرادی که سالها به طور حرفهای ورزش را دنبال میکنند و توانمندیهای زیادی دارند، نباید به دلیل بیکاری و از سر ناچاری به سراغ شغلهای کاذب بروند و باید از ظرفیت آنها به بهترین شکل استفاده شود.
زارعین با بیان اینکه به مربیان رزمی توجهی نمیشود، تصریح میکند: هیچ ابزار تشویقی برای مربیان در نظر گرفته نشده است، یک مربی اگر بخواهد یک دوره مسابقه برگزار کند، سختگیریهای زیادی میشود یا برای دریافت مجوز باشگاه با سنگاندازی های مواجه میشوند که آنها را از فعالیت در این رشته پشیمان میکند. متأسفانه قرار گرفتن افراد بیکفایت در رأس مسئولیتهای ورزشی باعث شده تا مدیریت درستی اعمال نشود.
به جای حمایت، سنگاندازی میکنند
مهدی زارعین یکی از مربیان رزمی اصفهان است که شاگردان زیادی را پرورش داده و آینده ورزشی و شغلی شاگردان، دغدغهای جدی برای اوست. او که به واسطه فعالیت پدرش در رشته بوکس، ورزش را با این رشته آغاز کرده، در زمانی که کیکبوکسینگ شناختهشده نبود و ساماندهی امروزی را نداشت، به آن علاقهمند شد. وینگچون، ورزش رزمی دیگری بود که زارعین آن را نزد یک استاد هنگکنگی فرا گرفت.
نوشته شده توسط: مهری مصور در در منهای فوتبال,ورزش | دیدگاه بسته شده