غافلگیری روز اول با «مرد بازنده»

«بیرو» اما ضریب ریسک را با دو مؤلفه برای خود کم کرد : نخست آن‌که سوژه‌اش، قابلیت ارتباط حداکثری با مخاطبان عام را دارد و برای مخاطبان فیلم‌بین و خاص نیز حضور «مجید برزگر» در مقام تهیه‌کننده، کافی است.
بااین‌وجود اما «بیرو» فیلم موفقی از آب درنیامد. این فیلم  نه در شمایل یک اثر بیوگرافی عرض اندام می‌کند و نه یک درام ورزشی است و نتوانسته مخاطب خود را سرگرم کند یا وی را در جریان یک پروسه طبقه‌بندی‌شده از قهرمانی قرار دهد. بیشتر اغراق است و در مقام تقدیس ورزشی نوجوانی که با کمترین امکانات به تهران آمده و خود را به درجه بالایی از مهارت رسانده است.
«بیرو» بیش از آن‌که رگه‌ها و نشانه‌های سینمایی داشته باشد، در حکم یک رپرتاژ تصویری برای دروازه‌بان تیم ملی کشورمان است که سعی دارد با بزرگ‌نمایی و تخیل گسترده، از مرزهای قهرمان ملی عبور کرده و شمایلی افسانه‌ای و اسطوره‌ای به بیرانوند ببخشد.
در سینمایی که درام‌های ساختارمند ورزشی با استانداردهای بالا را قربانی بی‌توجهی کرده است، فیلم فاقد چارچوبی چون «بیرو» قطعاً با بی‌رحمی بیشتری، محکوم به حذف می‌شود.
دومین فیلم روز نخست جشنواره، «مرد بازنده» است که یکی از مهم‌ترین آثار این دوره محسوب می‌شود. تجربه جدید «محمدحسین مهدویان» به نسبت آثار قبلی کارگردان، از روایت یکدست‌تری برخوردار است و فضای روایی آن، تناسب بیشتری با جامعه دارد.
هرچند نمی‌توان منکر اثرپذیری شگرف مهدویان از سریال «زخم کاری» شد اما وجوه رئالیستی «مرد بازنده» به‌مراتب از سریال مهدویان بیشتر است.
در «مرد بازنده»، تعارض درستی برای کارآگاه فیلم (جواد عزتی) طراحی شده است. مسئولیت‌پذیری متقابل او در خانواده و فضای کار، مهندسی درستی از یک فضای ایزوله ترسیم می‌کند. این مهندسی درست در ادامه سبب می‌شود تا جهان‌بینی قهرمان، قابلیت ادراک و همذات‌پنداری پیدا کند.
گرچه در این مسیر، وزن فیلم‌نامه، فراتر از اجرا می¬نماید. روایت در شرایطی گسترش بسیاری پیدا می‌کند که تنها قطب کنش‌مند آن، کاراکتر کارآگاه است و مابقی شخصیت‌ها، یا منفعل هستند و یا در کفه مقابل کارآگاه قرار دارند. این فضای تک‌قطبی، با هوشمندی، تبدیل به اغراق آفرینی نشد و توانست در مسیر ترسیم‌گری پلیس و کارآگاه هوشمند ایرانی، گام بردارد.
آنچه «مرد بازنده» را دوست‌داشتنی‌تر می‌کند، نقش‌آفرینی کم نقص «جواد عزتی» است.  او تا حدود بسیاری بر زبان بدن خود مسلط شده و وجوه بصری و در سکوت نقش خود را باقدرت بیشتری ایفا می‌کند. ضمن اینکه برای نخستین بار، فن بیان خود را که داشت به نقطه‌ضعف بازی‌اش تبدیل می‌شد، به کنترل درآورده و مجموعه‌ای درست از یک قهرمان بازنده اما ایستاده و سرپا را به تصویر می‌کشد. عزتی، امروز، بیش از هر زمان دیگری در مجاورت سیمرغ بلورین قرار دارد.
«مرد بازنده» قطعاً در زمره یکی از بهترین ساخته‌های اجتماعی مهدویان تا امروز قرار داشته و کاستی‌های آثار اخیر کارگردان را پوشش داده است.
نخستین روز از جشنواره، برخلاف آنچه انتظار می‌رفت، با حواشی بسیاری همراه بود. مهم‌ترینش هم اعتراض اهالی رسانه به سالن نشست‌ها بود که دریکی از کوچک‌ترین سالن‌های برج میلاد برگزار می‌شود. کوچک بودن سالن و عدم رعایت اصول بهداشتی در این محیط کوچک سبب اعتراض چندباره عکاسان و خبرنگاران حاضر در نشست شد به‌گونه‌ای که در نشست هر دو فیلم، عده‌ای عکاس و خبرنگار، از همان دقایق نخست، با خروج از سالن به نشانه اعتراض، این نشست‌ها را تحریم کردند.
مهمان ویژه روز نخست، فارغ از عوامل دو فیلم، وزیر ورزش و دروازه‌بان تیم ملی فوتبال زنان بودند که برای تماشای «بیرو» به برج میلاد آمده و با استقبال بسیار اهالی رسانه مواجه شدند.