در جهان صاحب‌سبکیم

بالاخره جنگ آن‌قدر افت و خیز دارد که گاهی اوقات ناچارید سلاح در دست بگیرید. به یاد دارم در عملیات رمضان نارنجک همراه داشتم یا یک بار هم یک نفربر عراقی غنیمت گرفتم. برای گرفتن عکس به خط مقدم رفته و به منطقه‌ای وارد شده بودم که میدان مین بود و چهار نفربر عراقی بدون راننده آنجا رها شده بود. یکی را روشن کردم و به پشت خط مقدم منتقل کردم. بارها اتفاق می‌افتاد که مجروحانی از ما کمک می‌خواستند و وظیفه ما بود که به آن‌ها کمک کنیم و کمک می‌کردیم؛ اما غالبا به‌عنوان عکاس در جنگ حضور داشتم. در تهران هم که بودم هر اتفاقی که در شهر می‌افتاد، دوربین را برمی‌داشتم و عکاسی می‌کردم. عکاسی از رشته‌هایی است که بسیار به بشر خدمت کرده است. من افتخار می‌کنم که چشم مردم ایران هستم و در غم و شادی‌های مردم کشورم شریک بوده‌ام. عکس‌هایی هم که گرفتم، تاریخ این مردم بوده است. ما جنگ را با همین عکس‌ها برای کسانی که نمی‌توانستند در جبهه‌ها حضور داشته باشند، روایت کردیم و امروز هم همین عکس‌ها جنگ را برای نسل امروز روایت می‌کنند.