پای ضرورت که وسط بیاید، مجبوریم بدون فوت وقت و طبق اولویت‌هایمان اهم و مهم کنیم. اگر بدانیم یک‌بار فقط به ما فرصت داده می‌شود تا سفری را تجربه کنیم، حساب‌وکتابمان فرق می‌کند. حالا سفری پیش روی ماست، سراسر سود خالص و با فرصتی محدود. میزبان سفر به ما وعده صادق داده که تمام هزینه‌های سفرتان چندبرابرش برمی‌گردد. هر قدمی که در این مسیر برمی‌داری، تمام گناهانت فرومی‌ریزد و دستت از حسنات پر می‌شود. میزبانی در انتظار ماست که در دعاهایمان قدیم‌الاحسان صدایش می‌کنیم؛ یعنی احسانش سبقه دیرینه دارد. لازم نیست ما منتهای خوبی باشیم که آغوشش را برایمان باز کند؛ همین‌که قدری به‌خاطرش از خودمان بگذریم و سختی بکشیم، برایمان فرش قرمز پهن می‌کند. سفری پیش روی ماست که روزی خانواده عزیزی با مشقت فراوان آن را پیمودند. قدم‌به‌قدم پیام واقعه عاشورا را در اربعین فریاد کشیدند. برای سفر حج شرط تمکن مالی و جانی مطرح است؛ اما کربلا این‌گونه نیست؛ به‌طوری‌که امام صادق (ع) فرموده:«حق علی الغنی أن یأتی قبرالحسین علیه السلام فی السنة مرّتین و حق علی الفقیر أن یأتیه فیالسنة مره»: سزاواراست که توانگران (ثروتمندان)، سالی دوبار به زیارت قبر امام‌حسین (علیه‌السلام) بیایند و فقرا، سالی یک‌بار. از نظر معصومین سلام‌الله علیهم، فقر مانع این سفر نیست.
امام‌صادق (ع) درباره زیارت مزار امام‌حسین (ع)می فرماید: «انْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) فی زیارة قبر الحسین: مَن زارَهُ کانَ اللّهُ لَهُ مِن وَراءِ حَوائِجِهِ، وکَفی ما أهَمَّهُ مِن أمرِ دُنیاهُ، وإنَّهُ یَجلِبُ الرِّزقَ عَلَی العَبدِ و یُخلِفُ عَلَیهِ ما یُنفِقُ»: هر که او را زیارت کند، خداوند نیازهایش را برآورد و آنچه از امور دنیا که برایش اهمیت داشته را کفایت فرماید و همچنین زیارت امام حسین (ع) رزق بنده را زیاد می‌کند و آنچه برای زیارت هزینه کند، برمی‌گردد.در روایتی دیگر می‌فرماید:«کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السلام باشد، اگر پیاده رود خداوند منان به هر قدمی که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید.»اربعین، همان زیارتی است که امام حسن عسگری (ع) آن را از نشانه‌های مؤمن دانسته‌اند. پس اگر بگوییم پدر امام زمان(عج) دعوت کننده ما به این سفر هستند، اشتباه نگفته‌ایم. پا در این جاده سراسر خیر می‌گذاریم تا در جوار حرم شریف امام حسین (ع) زیارت‌نامه اربعین را بخوانیم و « وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّة» را فریاد بزنیم؛ می‌رویم تا دعوت پدری را لبیک بگوییم و آمادگیمان را برای یاری فرزندش اعلام کنیم.تمام توجه ما در اربعین باید به امام زمان(عج) باشد. اربعین جلوه‌هایی از قدرت تشیع را به رخ جهانیان می‌کشد. مقیاس کوچکی از مدینه فاضله پس از ظهور است و تمرینی برای مهیاشدن برای قیام آخرین حجت خدا. اربعین تداعی اهداف عاشورا در موقعیت اکنون است؛ به‌همین‌خاطر است که اصل پیاده‌روی از مسجد سهله آغاز می‌شود.حالا چند سالی است این پرچم را دست ما سپرده‌اند. شاید فقط یک‌بار فرصت داشته باشیم که با حضورمان، حماسه حسین (ع)را به گوش جهانیان برسانیم و برای آمدن آخرین منجی گام برداریم. شاید فقط یک بار فرصت داریم که قدرت تشیع را برای ظهور آخرین بازمانده الهی به نمایش بگذاریم. شاید فقط یک بار فرصت داریم که دعوت پدری را برای یاری پسری لبیک بگوییم.یک بار در تاریخ روی ما حساب کرده‌اند!شاید سال دیگر نباشیم.انتخاب شما ماندن است یا رفتن؟
