مردم نجیب اصفهان با وجود گرمای هوای روز شنبه، در خانه‌هایشان آرام نگرفتند و به جبران دورماندگی‌شان از مسیر نورانی نجف به کربلا، از مناطق مختلف شهر به خیابان‌ها آمدند و مسیر گلستان‌شهدا را پیش گرفتند؛ همان‌جا که اصحاب حسین آرام گرفته‌اند. راهپیمایی مردمی «الی اصحاب الحسین» امسال نیز مانند سال گذشته، پرشور انجام شد. طیف‌های مختلف شهروندان، از خردسالان گرفته تا سالمندان، با تیپ و چهره‌های متنوع که حکایت از سبک زندگی متفاوتشان داشت، در این مراسم حاضر شدند و بار دیگر ثابت کردند همه عاشق حسین‌اند.برای آن‌ها که توفیق تشرف برای زیارت اربعین و طی‌طریق در مسیر مشایه را داشتند، همه‌چیز آشنا بود. موکب‌های پذیرایی؛ کالسکه‌های کودکان؛ جوانانی که بساط واکسشان را کنار خیابان پهن کرده بودند تا خاک راه را از کفش‌های پیاده‌ها بگیرند؛ ویلچرهایی که سالمند خانواده را حمل می‌کرد؛ خسته‌هایی که در پناه خنکی سایه‌ها آرام گرفته بودند؛ آفتاب داغ و آسمان صاف هم هرچند کم‌زورتر، گرمای همان جاده را تداعی می‌کرد.
موکب‌ها؛ میزبانان خستگی‌ناپذیر
در جای‌جای مسیرهای تعیین‌شده، مردم شریف اصفهان موکب‌های پذیرایی‌شان را برپا کرده بودند تا حلاوت شربتشان و خنکای آب‌های بسته‌بندی‌شده‌شان گلوی قدم‌روان حسین(ع) را زیر آفتاب داغ شهریور تازه کند و گرمای چای و دمنوش‌های متنوعشان خستگی را از قدم‌های رهروان بگیرد. رهگذران هم حواسشان به زحمات موکب‌داران بود؛ آن‌ها نیز با چیدن لیوان‌ها روی میزها و توزیع آب میان عابران، باری از دوش موکب‌داران برمی‌داشتند. کالسکه‌سواران خالقان صحنه‌های شیرین مراسم روز اربعین بودند. کودکان در رده‌های سنی مختلف سوار بر کالسکه یا روی شانه‌های پدر و دست در دست مادر، به یاد کودکان مظلوم کربلا با قدم‌های کوچکشان خیابان‌های شهر را تا گلستان‌شهدا طی کردند.آنچه در این روز مشهود بود و نشان از فرهنگ والای مردم اصفهان داشت، رعایت نظافت بود. با وجود حجم زیاد لیوان‌های یک‌بارمصرف که برای پذیرایی استفاده می‌شد، در کف خیابان‌ها لیوان چندانی دیده نمی‌شد. پاکبانان شریف شهرداری سطل زباله‌های پرشده را مدام تخلیه می‌کردند و نقش اصلی نظافت شهر بر عهده آن‌ها بود.
آب‌پاش‌ها
هیچ چیز مانند قطره‌های خنک آب، افراد را زیر آفتاب داغ ظهر شهریور سرحال نمی‌کرد. در مسیر، افرادی با پمپ آب یا حتی شلنگ‌های عادی ایستاده بودند و آب خنک بر سر و روی مردم گرمازده می‌پاشیدند و حالشان را جا می‌آوردند.
مقصد راه
مقصد گلستان‌شهدا بود؛ همان‌جا که اصحاب حسین آرام گرفته‌اند. در گوشه‌گوشه گلستان‌شهدا، در کنار مزارها و زیر سایه درخت‌ها، قشرهای مختلف مردم، سردرگریبان، غم دلشان را خالی می‌کردند و از خدا می‌خواستند اربعین سال بعد در مسیر مشایه باشند. اصفهانی‌ها نماز ظهرشان را در جوار شهدا اقامه کردند و زیارت اربعینشان را در همان مکان مقدس خواندند و پذیرایی شدند. کودکانِ خسته راه نیز در سایه‌ها به خواب رفتند و سرحال‌ترهایشان به بازیگوشی‌هایشان ادامه دادند. عصر نیز مراسم و برنامه‌های آیینی ادامه داشت. دسته‌ها و هیئت‌ها وارد این مکان مقدس شدند و عزای چهلم سیدالشهدا را برپا داشتند.
خیابان‌های بامعرفت
خیابان‌های اصفهان تا سال بعد لحظه‌شماری می‌کنند تا باز آغوششان را برای دورماندگان از مسیر مشایه باز کنند. خیابان‌های اصفهان دلتنگ قدم‌های عاشقان اباعبدالله(ع) خواهد بود.
