دومینوی آشوب و القای حس فروپاشی

ایران در سال‌های اخیر فتنه‌های متعددی را پشت سر گذاشته.

فتنه‌هایی که از اغتشاشات اخیر سنگین‌تر، عظیم‌تر و طولانی‌تر بوده‌اند. در سال 88، 96 و 98 شاهد اغتشاشاتی بودیم که خواص سیاسی نیز پشت آن‌ها بودند و قدرت تخریبی بیشتری داشتند.در اغتشاشات گذشته شاهد جمعیت بیشتری از معترضان و افراد ضد نظام در کف خیابان‌ها بودیم، اغتشاشات در روز روشن و با حضور طبقه متوسط جامعه انجام می‌شد. تمرکز اصلی روی دانشجویان بود.در اعتراضات اخیر ما جمعیت کمتری را در ساعات محدودتر شاهد هستیم، تمرکز را بر روی گسل‌های قومیتی می‌بینم و همچنین بر نوجوانان و زنده نگه‌داشتن آتش فتنه توسط آن‌ها به خوبی مشاهده می‌شود.نکته قابل توجه خشونت شدید و کور و سازماندهی شده در اغتشاشات اخیر است. چیزی که در گذشته وجود نداشته و ابتدا به ساکن سناریوی ایجاد ترس در مردم و نیروهای امنیتی کلید خورده است.با این حال این اغتشاشات اخیر نتوانست طبقه متوسط مردم را با خود همراه کند و عده زیادی با وجود اعتراض خط خود را از براندازان و منافقان جدا کردند و کف خیابان‌ها نیامدند.حال سؤال پیش می آید چه شده که اغتشاشات اخیر با وجود مقیاس کوچک‌تر نسبت به اتفاقات گذشته این همه پر سر و صدا شده است؟رسانه‌های مجازی القای حس فروپاشی را در دستور کار خود قرار داده‌اند. این چنین که شب‌ها در فضای مجازی و اذهان گروهی از مردم حکومت سقوط کرده و صبح‌ها کار و زندگی عادی جریان دارد.دومینوی آشوب ها باید برقرار باشد و برای بقا به خون، بی‌نظمی و تخریب نیاز دارد. اهمیتی ندارد که این بی‌نظمی کجا اتفاق بیفتد. وقتی شلوغی‌ها بین دانش آموزانی برسد که نه حق رأی دارند و نه قدرت تحلیل سیاسی،  این چنین برداشت می‌شود که حکومت حتی توان اداره بچه‌مدرسه‌ای‌های خود را ندارد.همین است که هر لحظه خبرهای جدیدی می‌شنویم، کشته‌سازی‌ها، آتش‌زدن اوین و … به خودی خود موضوعیت ندارد. آنچه مطرح است، ادامه داشتن دومینوی آشوب است.تمام مجریان رسانه‌های بیگانه و سلبریتی‌های تحت حمایت آن‌ها هر لحظه خبر کذب شورش در منطقه‌ای را منتشر می‌کنند. لیدرهایی به نام دلسوزی برای مردم از آن سوی مرزها فراخوان‌های شنبه براندازی را صادر می‌کنند و درخواست اخراج سفرای ایران را از تمامی کشورهای اروپایی مطرح کرده‌اند. تحریم‌های اتحادیه اروپا در راستای بقای دومینوی آشوب اعمال شده و کاملا قابل درک است. پر واضح است که نمی‌شود درخواست تحریم مردم ایران را داشت و از دلسوزی و نجات مردم سخن به زبان آورد. فشارها و تحریم‌های خارجی مستقیما بر وضعیت معیشت مردم اثرگذار خواهد بود و زمینه اعتراضات بعدی را فراهم خواهد آورد.