سی‌ونهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، به دبیری مهدی آذرپندار و با کوشش انجمن سینمای جوانان ایران، با محوریت موضوع در دو بخش سینمای ملی و سینمای بین‌الملل به‌صورت حضوری و با نمایش بیش از ۶۴ فیلم کوتاه داستانی، مستند، پویانمایی و تجربی در چندین بخش رقابتی ملی و بین‌المللی در پردیس سینمای ملت برگزار شد.در رقابت‌های بخش ملی و داستانی جشنواره، فیلم‌های «نوشابه مشکی»، «شیهه» و «تکه‌ای از تو» بیشترین جوایز را به خود اختصاص دادند و آثاری نظیر «پذیرایی سیمین»، «جناکات» و… نیزجوایز مهمی را از آن خود کردند.از برگزیدگان دیگر می‌شود به آثار زیر اشاره کرد:
دیپلم افتخار بهترین موسیقی برای فیلم «از اینجا باز شود» بهنام عمران؛
دیپلم افتخار بهترین گریم برای فیلم «تکه‌ای از تو» امید گلزاده؛
دیپلم افتخار بهترین بازیگری برای فیلم‌های «پذیرایی سیمین» و «تکه‌ای از تو»؛
جایزه ویژه دبیر به‌دلیل نگاه متفاوت به مسئله زنان در جامعه امروز برای فیلم «وقفه» ساخته مانا پاک‌سرشت؛
جایزه بهترین فیلم‌انیمیشن برای «فقدان» به کارگردانی مارک هریچر از فرانسه، در بخش سینمای بین‌الملل.
این جشنواره که به گفته دبیر خود با شعار تنوع ژانر آغازبه‌کار کرده بود، در همان ابتدا توجه مخاطبان بی‌شماری را به خود معطوف کرد. نمایش آثار متفاوت و متنوع در همان روز آغازین باعث شد تا فعالان این حوزه خود را برای رقابت سخت و مهیجی آماده کنند که شاید پیش از شروع آن، خیلی قابل‌پیش‌بینی نبود.با وجود حاشیه‌های ایجادشده به‌دلیل اتفافات اخیر کشور، به‌راحتی می‌توان این جشنواره را پرچم‌دار آغاز یک موج نو در سینمای ایران دانست؛ چراکه مخاطبان خود را با حجم گسترده‌ای از ژانرهای گوناگون و قصه‌هایی روبه‌رو کرده بود که در گذشته کمتر کسی جرئت ورود به آن را داشت.حضور این آثار رنگارنگ از ژانرهای متفاوت وحشت، رازآلود، کمدی، کودک، دفاع مقدس، اجتماعی، افسانه‌ای، فانتزی و… بر پرده نقره‌ای سینما باعث شد تا مقوله فیلم کوتاه از سوی فعالان این حوزه و حتی عوامل حرفه‌ای سینمای بلند نیز جدی‌تر گرفته شده و اهمیت آن به‌عنوان یک جشنواره مهم به‌خوبی درک شود.قدرت ریسک بسیار بالای سناریونویسان، خلاقیت آن‌ها در پردازش سوژه‌ها و اصرار بر وجوه رئالیسم عناصر، از جمله ویژگی‌هایی بود که جشنواره کوتاه امسال را از سایر رویدادهای گذشته متمایز کرده و مخاطبان مهمان آثار متفاوتی شدند.علاوه بر آن، تعدد نام‌هایی که در طی چهار روز جشنواره به‌عنوان آثار برتر از نگاه مخاطبان وجود داشته و شش‌هزار رأی ثبت‌شده توسط آن‌ها، نشان می‌داد که تعداد قابل توجهی از فیلم‌های این دوره موفق به جذب مخاطب شدند و اسامی ذکرشده محدود به چند فیلم خاص نیستند. این موضوع خود نشان‌دهنده آن است که تنوع ژانر در ساخت فیلم‌های مختلف و توجه به سلایق متفاوت به‌حتم باعث استقبال بیشتر مخاطبان از هنر هفتم نیز خواهد شد.
البته که با همه تفاصیل، باز هم ضعف‌های مشهودی در برخی از این آثار دیده می‌شد. اکثر آثار حاضر در رقابت، در پردازش قصه و پایان‌بندی درست مشکلات بسیاری داشتند؛ پاشنه آشیلی که در خیلی از فیلم‌های کوتاه از گذشته تا به امروز وجود داشته و این فیلم‌ها را با وجود محاسنی چون ایده‌های یک‌خطی جذاب، بازی خوب بازیگران و کارگردانی‌های قابل تأمل با چالشی جدی مواجه کرده و مخاطب خود را با انبوهی از سؤال‌های بی‌پاسخ و یک پایان‌بندی گنگ رها می‌کنند.شاید انتقال مفهوم در بستری درست و قابل درک از جمله امتیازات مهمی است که تنها تعداد کمی از فیلم‌های حاضر در رقابت از آن برخوردار بودند؛ با این حال، همین قدرت ریسک‌پذیری در انتخاب ژانر می‌تواند ما را به تغییر سینمای بلند امیدوارتر کند.جشنواره فجر هر سال ویترینی از فیلم‌های یک‌دست با موضوعات بسیار تکراری و یکنواختی است که جوایز این رویداد را برای همگان قابل پیش‌بینی کرده است. با توجه به استقبال داوران و اهالی سینما از همین دست فیلم‌های تکراری، گمان می‌رفت که سینمای کوتاه نیز آیینه کوچکی از همان سینمای بلند کم‌هیجانی باشد که فیلمسازان جوان و تازه‌وارد را به‌جای به‌کارگیری از خلاقیت و ایده‌پردازی‌های نو، به الگوپذیری از استادان خود در سینمای بلند وادار کرده و به‌نحوی خود را ادامه‌دهنده سبک آن‌ها معرفی کنند؛ اما بر خلاف تمامی پیش‌بینی‌ها، این جاه‌طلبی فیلمسازان جوان باعث شد که علاوه بر نزدیک‌شدن سینمای کوتاه به بلوغ حرفه‌ای خود، برخی از فیلمسازان و سرمایه‌گذاران باسابقه سینمای بلند را نیز به فکر وادارد تا قدری از ژانرهای تکراری و فیلم‌های اشباع‌شده فاصله بگیرند و زمینه را برای پرورش ایده‌های خلاقانه و نو آماده کنند.قطعا این آثار خلاقانه و جسورانه در میان‌مدت و بلندمدت می‌توانند نقش مهمی در پوست‌اندازی صنعت سینما داشته باشند که این مهم نیازمند حمایت همه‌جانبه فیلمسازان حرفه‌ای و فعالان باسابقه نیز هست. پیش‌برد و تیزر آینده روشن سینمای ایران با نگاهی اجمالی به همین جشنواره کوتاه سی‌ونهم قابل رؤیت است که اگر با چاشنی حمایت و اعتماد به ایده‌های نو همراه شود، در آینده‌ای نه‌چندان دور نام سینمای ایران را بیشتر از قبل در جهان خواهیم شنید.
