درس‌هایی که از جام‌جهانی گرفتیم

 با پایان مرحله حذفی جام‌جهانی 2022 چیزی که از قبل هم قابل پیش‌بینی بود، به وقوع پیوست: تیم‌هایی چون برزیل، فرانسه، انگلستان، هلند، کرواسی و آرژانتین ازجمله مدعیان جام بودند که در بازی‌هایی کم دردسر موفق شدند خودشان را به جمع هشت تیم برسانند تا جام برای هواداران فوتبال بسیار جذاب‌تر از قبل دنبال شود.
 
تاریخ انتشار: 09:00 - شنبه 1401/09/19
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه
خداحافظی با آسیایی‌ها
در این میان، کشورهای آسیایی که با سه نماینده خودشان (ژاپن، استرالیا و کره جنوبی) در مرحله حذفی حضور داشتند، نتوانستند توفیقی برای صعود به مرحله بعد پیدا کنند و این تیم‌های آسیایی به مانند ایران، عربستان و قطر هم در خاک قاره خودشان حذف شدند تا در نهایت رقابت بین مدعیان جام ادامه داشته باشد؛ البته به‌جز کشور قطر که به‌عنوان میزبان جام‌جهانی نتوانست انتظارها را برآورده کند، باید اشاره‌ای هم به تیم ملی فوتبال کشورمان داشت که در مرحله گروهی رقابت‌ها آن‌طور که بایدوشاید عمل نکرد و شاگردان کارلوس کی‌روش در شرایطی که می‌توانستند صعودی را رقم بزنند، درنهایت با دو شکست در برابر انگلیس و آمریکا و یک برد در برابر ولز راهی خانه شدند تا بقیه مسابقات جام‌جهانی را از قاب تلویزیون تماشا کنند.
 
 خاطره‌سازی هواداران ایرانی
بدون‌ تردید برگزاری مسابقات جام‌جهانی در کشور قطر که فاصله آن‌چنان زیادی با ایران ندارد، تجربه‌ای بسیار خوب برای علاقه‌مندان به فوتبال بود و آن‌طور که در اخبار رسانه‌ها دیده شد، بسیاری از هم‌وطنان ما راهی این کشور عربی شدند و با هزینه‌ای تقریبا معقول در مقایسه با جام‌های قبلی توانستند بازی‌های تیم ملی را از نزدیک ببینند و این برای مردم ایران که قبل از این حضور در جام‌جهانی و تماشای این مسابقات می‌توانست یک رؤیای دست‌نیافتنی باشد، موضوعی بود که بدون شک در ذهن و خاطره علاقه‌مندان به فوتبال باقی خواهد ماند. دیدن ستاره‌های فوتبال دنیا آن هم از فاصله نزدیک آرزوی بسیاری از طرفداران فوتبال در ایران است و جام‌جهانی ۲۰۲۲ می‌تواند از این لحاظ یک خاطره ماندگار را در ذهن طرفداران حرفه‌ای فوتبال به‌جا بگذارد.
 
 اتوبوس ایران دور زده شد
مهم‌ترین دستاورد بزرگ جام‌جهانی برای فوتبال ملی ما مربوط به این موضوع می‌شود که کارلوس کی‌روش و بازیکنان ایرانی متوجه شدند در فوتبال نوین دنیا دیگر خبری از دفاع اتوبوسی و موفق شدن در فوتبال نیست؛ فقط تیم‌هایی می‌توانند در مستطیل سبز پیروز باشند که از قبل یک تاکتیک تمرین‌شده و هجومی را برای بازی‌های خودشان تمرین کرده باشند. شاید سال‌ها قبل تیم‌هایی مثل یونان می‌توانستند با انجام یک دفاع فشرده و اصطلاحا چرک خودشان را به مراحل پایانی تورنمنت‌های مهم برسانند؛ ولی امروز دیگر خبری از این اتفاق‌ها نیست. البته سبک فوتبال کی‌روش هم بر همین موضوع برنامه‌ریزی شده بود و در این سال‌هایی که در فوتبال ما حضور داشت، همیشه تیم ملی ایران بازی‌های دفاعی و کم‌گل را تجربه می‌کرد و خیلی‌ها روی این موضوع تأکید داشتند که سبک دفاعی کارلوس کی روش می‌تواند یکی از دلایل موفقیت تیم ملی باشد؛ اما بااین‌حال نگاهی به روند بازی‌های تیم ملی در جام‌جهانی و نتایجی که در برابر انگلستان و آمریکا به‌دست آوردیم، نشان می‌دهد که فوتبال اتوبوسی ما دیگر در رقابت‌های بین‌المللی جواب نمی‌دهد و همین امروز همه تیم‌هایی که به جمع هشت تیم نهایی جام رسیدند، همه فوتبالی شناور، تهاجمی و روبه‌جلو ارائه دادند و به همین خاطر مزد این سبک فوتبال را هم گرفتند؛ اما در مقابل، تیم ملی ما که با چیدن یک اتوبوس در داخل محوطه جریمه خودی در زمین حاضر شده بود، امروز باید رقابت دیگر مدعیان را تماشا کند و شاید این موضوع به مربیان حاضر در لیگ برتر هم انتقال پیدا کرده باشد و تیم‌ها دیگر برای امتیاز گرفتن به دنبال وقت کشی و بستن بازی برای تیم حریف در زمین نباشند؛ البته مقایسه فوتبال ما با فوتبال بین‌المللی آن‌چنان درست و منطقی نیست؛ ولی هر چقدر به جلو می‌رویم و بازی فوتبال تبدیل به یک مسابقه پیشرفته‌تر و حرفه‌ای می‌شود، بدون شک سبک بازی‌ها هم تغییر پیدا می‌کند و فوتبال دفاعی دیگر محلی از اعراب در بین هواداران نخواهد داشت.
 
 استادیوم با طعم کانتینر
موضوع مهم دیگری که در جریان بــرگزاری رقــابــت‌هــای جام‌جهانی بیشتر از هر چیز دیگر به چشم آمد،مربوط به امکانات سخت‌افزاری قطری‌ها برای برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی بود. در شرایطی که تا قبل از آغاز این رقابت‌ها گفته می‌شد، ممکن است آب‌وهوای قطر و امکانات این کشور توانایی برگزاری جام را نداشته باشد، قطری‌ها با آماده‌کردن استادیوم‌های بسیار زیبا و مجهز نشان دادند که برای موفقیت در ورزش باید توجه ویژه‌ای به زیرساخت‌ها و امکانات سخت‌افزاری داشت. در روزهای گذشته خبر رسید قطری‌ها بعد از برگزاری رقابت برزیل و کره جنوبی در استادیوم ۱۹۷۴ تصمیم گرفتند به نوعی این ورزشگاه را اوراق کنند و کانتینرهایی که در کنار یکدیگر قرار گرفتند تا این استادیوم را بسازند،سرانجام از هم جدا شدند و شاید تا چند روز دیگر خبری از استادیوم ۱۹۷۴ در جای خود نباشد. این مسئله برای فوتبال ما که سال‌هاست در حسرت داشتن استادیوم‌های مجهز و آبرومند روزها را پشت سر می‌گذارد، موضوعی بسیار مهم به‌شمار می‌آید. فوتبال ملی ایران با وجود ادعایی که در سطح قاره آسیا دارد، همچنان درزمینه سخت‌افزاری فاصله بسیار زیادی با کشورهای همسایه دارد ؛ما حتی توانایی برگزاری آبرومند رقابت‌های لیگ را هم نداریم و بدون شک باید از امروز به بعد دولتمردان و مدیران ورزشی ایران نگاهی ویژه به این تجربه فوتبال قطر داشته باشند.