به گزارش اصفهان زیبا؛ وقتی امام از طریق مخالفت با کاپیتولاسیون روشنگری کردند و این موضوع بین مردم ترویج شد، جامعه کموبیش به این نتیجه رسید که در خفقان است و آمریکاییها دارند بر ایران تسلط پیدا میکنند.
بعدازآن، خفقان طوری بود که خیلی بگیروببند شد. ما رساله حضرت امام را بهاصطلاح در باغچه منزل خاک کردیم تا اگر مأموران شاه به خانه ریختند، رساله را نگیرند؛ چون داشتن رساله جرم سنگینی بود. به این مطلب اشاره کنم که قابعکسی از امام در یکی از اتاقهای منزل پدرم بود. صفاتی را دور آن نوشته بودند؛ مثل رشادت، شجاعت و شهامت.
به اندازهای خفقان بود که اگر کسی در منزل ما را میزد، سعی میکردیم ببینیم کیست. اگر فرد پشت در مقداری به حکومت پهلوی گرایش داشت، اولینکاری که میکردیم، عکس آقا را برمیداشتیم و میگذاشتیم در صندوقخانه. اتاقهای قدیم، صندوقخانه داشت. فقط در همین حد بگویم؛ کسی که میتوانست عکس یا رساله آقا را داشته باشد، از افرادی بود که از ایشان تبعیت میکرد و با آقا رابطه داشت. ما رساله امام را داشتیم. مرحوم پرورش در منزل ما جلسههایی داشتند.
افراد متدین میآمدند. آن زمان افرادی که به حکومت پهلوی گرایش نداشتند، مشخص بودند و بهاصطلاح امروز موضعشان مشخص بود. حقیقتا خفقان بسیار شدید شده بود؛ ولی ما میدانستیم که آقا نجفاند و در چه وضعی هستند. تمام اخبار را دوستان به ما میرساندند.
