چای بهشتی

به گزارش اصفهان زیبا؛ خسته و تشنه می‌رسم؛ درست روبه‌روی مجتمع امام خمینی خیابان نبوی‌منش.

ایستگاهشان آنجاست. داربست زده‌اند و دورتادورش را با چادر پوشانده‌اند و بالایش هم پرچم «ایستگاه چای صلواتی اباعبدالله الحسین (ع)» را نصب‌کرده‌اند.

حدودا شش یا هفت نفر آنجا به‌ردیف ایستاده‌اند؛ یکی کتری بزرگ رویی آب‌جوش دست گرفته، آن دیگری قوری بزرگ چینی و دیگری قندان بزرگ استیل دستش است و … . چهار‌پنج مدل چایی در بساطشان دارند: زعفران، دارچین، چایی معمولی، بهارنارنج و… .

به وجد می‌آیم. کالسکهٔ بچه را می‌گذارم کناری و یک لیوان چای داغ دارچینی می‌گیرم. منتظر می‌مانم تا کمی خنک شود. بوی خوش اسپند هم فضا را برداشته است و از بلندگوی بزرگ کنار ایستگاه، مداحی پخش می‌شود.

چایی را که می‌خورم، خستگی پیاده‌روی طولانی از تنم خارج می‌شود. خیلی خوش‌طعم و مطبوع است. یکی دیگر… دلم می‌خواهد یک طعم دیگرش را هم امتحان کنم؛ این‌بار زعفران! این یکی هم خیلی خوش‌طعم است. می‌پرسم: «تا کی موکبتان اینجا برقرار است؟» پسر جوانی جواب می‌دهد: «تا پایان دهه.» از آن به بعد هرروز با دو فلاسک تک‌نفره مهمانشان می‌شویم و فلاسک‌ها را برایمان پر از چایی نذری می‌کنند؛ هرکدام یک طعم. اصلا چایی امام‌حسین(ع) مزهٔ بهشت می‌دهد؛ چایی که این بار و در این موکب طعم‌های مختلف هم به خودش گرفته است.دلنشین و جذاب است.