به گزارش اصفهان زیبا؛ نقل و انتقالات لیگ برتر فوتبال ایران برای فصل بیستوچهارم همچنان ادامه دارد و این روزها قراردادهایی بین ستارههای لیگبرتری و باشگاههای ایرانی بسته میشود که حتی در فوتبال روز اروپا هم نظیر آن دیده نمیشود.
صحبتهای درویش، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس، در برنامه دوشنبهشب «فوتبال برتر» و رونمایی از قرارداد بالای 70میلیارد تومان مهدی ترابی و تراکتور در کنار ارقام پرداختی استقلال به سامان فلاح و رامین رضاییان که در حدود همین 70میلیارد تومان است، نشان میدهد که باشگاههای لیگبرتری حاضرند برای خرید بازیکن مبلغی تا حدود یکونیممیلیون دلار و یا حتی بیشتر هم هزینه کنند که در جای خودش بسیار قابلبحث است و در شرایطی که وضعیت اقتصادی مردم عادی جامعه کیلومترها با این اعداد و ارقام فاصله دارد، باید بررسی کرد که چرا فوتبالیستهای ایرانی اینطور بیحسابوکتاب هزارانبرابر کیفیت و کمیت خودشان را در طول یک سال فوتبالی به جیب میزنند و البته در پایان فصل هم طلبکار هواداران تیمهای محبوب خودشان هستند.
البته این پرداختها فقط مربوط به یک یا دو تیم خاص نیست و بقیه باشگاهها هم هرطور بتوانند برای خرید بازیکنان موردنیاز خودشان دستبهجیب میشوند و در این بین سود اصلی در جیب دلالانی میرود که با روشهای مختلف قیمت بازیکنان را در فوتبال ایران بالاتر میبرند.
همکاری با بعضی از رسانههای زرد و مطرحشدن پیشنهادهای فضایی و غیرواقعی از جانب بقیه تیمها یکی از موضوعاتی بوده که در این مدت بسیار شاهد آن بودهایم و همین نامبردن از بازیکن باعث میشود حداقل چندمیلیارد تومان به قیمت او اضافه شود و درنتیجه دلال این فرصت را پیدا میکند تا با حداکثر توان ممکن بازیکن تحت قرارداد خودش را به یک باشگاه ایرانی بفروشد.
سقف بودجه آوار شد
این پولها در شرایطی هزینه میشود که خرداد امسال تصمیم گرفته شد باشگاهها زیر نظر یک قانون مصوب نسبت به خرید بازیکن اقدام کنند تا قانون بازی جوانمردانه درباره موضوعات مالی هم رعایت شود؛ اما چیزی که در حال حاضر دیده میشود، سقفی آوار شده در بودجه بعضی از باشگاههای لیگ برتری است که البته فقط عنوان باشگاه را یدک میکشند و بیشتر یک تیم ورزشی هستند. سقف بودجه از سوی فدراسیون فوتبال مبلغ ۳۲۵میلیارد تومان اعلام شده؛ اما تیمها میتوانند تا ۵۰۰ میلیارد تومان هزینه کنند. البته فدراسیون فوتبال این بار و برخلاف سال قبل در راستای اجرا سقف بودجه به فکر تعیین ضمانت اجرایی سفتوسخت است تا این کار با چالش مواجه نشود. در همین راستا جلسات زیادی در فدراسیون فوتبال و کارگروه نظارت بر قراردادها برگزار و درنهایت رقم ۳۲۵ میلیارد تومان بهعنوان سقف بودجه برای باشگاههای لیگ برتری در فصل آینده تعیین شد.
پیگیریها نشان میدهد دستورالعمل سقف بودجه برای فصل آینده دارای بندهای مختلفی است که بخشی از آن به این شرح است: مبلغ پایه ۳۲۵میلیارد تومان برای هزینهکرد تمام باشگاههای لیگ برتری در نظر گرفته شده است. تیم قهرمان ۶۵ میلیارد تومان، تیم دوم ۵۰میلیارد، تیم سوم ۴۰ میلیارد و تیم چهارم ۳۰ میلیارد تومان به مبلغ پایه سقف بودجهشان اضافه خواهد شد.
دستورالعمل سقف بودجه برای سه فصل آینده خواهد بود و هر سال ۳۰درصد به مبلغ پایه اضافه میشود. درآمد باشگاه از حق ترانسفر بازیکن خود عینا به مبلغ پایه سقف بودجه باشگاه اضافه خواهد شد. درآمد باشگاه از حضور در لیگ قهرمانان آسیا و پاداش این مسابقات، عینا به سقف بودجه باشگاه موردنظر اضافه میشود. در ازای دریافت مجوز حرفهای مبلغ ۳۵میلیارد و مجوز ملی مبلغ ۱۵میلیارد تومان به سقف بودجه باشگاهها اضافه خواهد شد. بهاینترتیب سقف قرارداد تیم قهرمان فصل جاری برای فصل آینده، در صورت کسب مجوز حرفهای به حداقل ۴۲۵ میلیارد تومان خواهد رسید؛ ضمن اینکه پاداش بردهای آسیایی و حق ترانسفر بازیکن نیز به این رقم اضافه میشود.
اما سؤال مهم این است که باشگاهی مثل استقلال که برای خرید سامان فلاح و رامین رضاییان مبلغی در حدود 200 میلیارد تومان هزینه کرده و یا تراکتور که برای جذب ستارههای پرسپولیس به هر بازیکن مبلغی بالای 50 میلیارد تومان و شاید بیشتر هم پرداخت کرده، چطور میتواند در مقابل این قانون اسناد و مدارک اقتصادی خودش را تحویل دهد و البته مشکلی هم برایش ایجاد نشود؟!
این باشگاهها چطور میتوانند برای آمادهکردن یک تیم 25 نفره از سقف بودجه بالا نزنند و اصلا ستارههای منتقلشده به این تیمها چطور میخواهند قراردادهای خودشان را در سازمان لیگ به ثبت برسانند؟! در همین سال گذشته بود که سپاهان درگیر مشکلات سقف بودجه و قرارداد بازیکنانش شد و درنهایت هم این حواشی قهرمانی را از نماینده فوتبال اصفهان گرفت؛ ولی باید دید که فدراسیون فوتبال در قبال این هزینههای سرسامآور و عجیبوغریب چگونه میتواند قانون را اجرا کند و البته حق را هم به حقدار بدهد؟
