به گزارش اصفهان زیبا؛ اولین حضور بانوان ایرانی به المپیک 1964 توکیو بازمی‌گردد؛ اما 44 سال طول کشید تا در المپیک 2008 پکن بانوان ورزشکار کشورمان با کسب سهمیه رقابتی در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی دنیا شرکت کنند و دو دوره بعد از آن نیز در المپیک 2016 ریو اولین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران به دست آمد؛ اما اگر ادعا کنیم المپیک 2024 پاریس مبدأ تازه‌ای برای ورزش بانوان کشورمان خواهد شد، پربیراه نگفته‌ایم.
کاروان ورزشی ایران در المپیک پاریس با 40 ورزشکار راهی این رویداد شد که به نسبت ادوار گذشته کاهش چشمگیری ازلحاظ تعداد سهمیه‌های کسب‌شده داشت؛ با این حال 11 بانوی ورزشکار در رشته‌های قایقرانی، تیراندازی، تکواندو، تیراندازی با کمان، تنیس روی میز و دوومیدانی در کاروان اعزامی حضور داشتند که حدنصاب تازه‌ای در ورزش بانوان محسوب می‌شد. سومین حضور ندا شهسواری در رشته تنیس روی میز و کسب اولین سهمیه المپیکی دوومیدانی بانوان، ازجمله رکوردهای ماندگار این جمع یازده‌نفره بود.
صعود هانیه رستمیان به فینال تپانچه بادی 25 متر می‌توانست اتفاق مهمی را برای تیراندازی کشورمان رقم بزند؛ اما نهایت کار این ورزشکار با رتبه ششمی خاتمه یافت تا همه چشم‌ها معطوف به روزهای پایانی و دو نماینده تکواندوی بانوان شود.
مبینا نعمت‌زاده 19ساله که مسیر سنگلاخی کسب سهمیه را با موفقیت طی کرده بود، با مدال برنز پایان خوشی را رقم زد و دومین مدال ورزش بانوان ایران زمین در المپیک را به نام خودش ثبت کرد و بار فشار را از روی دوش عضو باتجربه تیم ملی برداشت تا دست ناهید کیانی برای کار بزرگ‌تر باز شود.
کیانی که اصالتا بختیاری است، در اصفهان نامی برای خود در تکواندوی ایران دست‌وپا کرد و به تیم ملی هم رسید؛ اما بروز برخی اختلاف‌ها با هیئت استان باعث شد ادامه مسیر پیشرفت را در پایتخت دنبال کند؛ با این حال هم‌وزن‌بودن با کیمیا علیزاده و سرمایه‌گذاری فدراسیون روی علیزاده، باعث شد سال‌ها پشت خط بماند و فرصتی برای بروز استعدادهایش پیدا نکند.
طی سال‌های متمادی، علیزاده به گزینه اول فدراسیون برای اعزام به تمام رویدادهای برون‌مرزی و شرکت در اردوهای بین‌المللی تبدیل شده بود و دیدگاه‌ها به کیانی به چشم یک ذخیره تمام‌عیار بود که زیر سایه سنگین رقیب سرشناس‌تر مانده بود.
سرمایه‌گذاری چندین‌ساله روی کیمیا علیزاده در المپیک ریو نتیجه داد و ورزش ایران ذوق‌زده از این اتفاق بزرگ، پاداش معادل طلا برای او در نظر گرفت؛ اما شرایط به گونه دیگری رقم خورد و تصمیم علیزاده برای مهاجرت و پشت‌پازدن به تمام آنچه سال‌ها از بیت‌المال برای او به قیمت ازدست‌رفتن استعدادهای دیگر فراهم شده بود، تکواندو کشور را در بهت فروبرد.
در این شرایط ذخیره مطمئن به داد فدراسیون رسید؛ اما سال‌ها زیر سایه‌ماندن تأثیرش را بروز داد که نتیجه آن، فشار روانی زیاد در المپیک توکیو و حذف زودهنگام از این رقابت‌ها بود.
با وجود این، در فاصله سه‌ساله المپیک به‌تأخیرافتاده توکیو تا پاریس، ناهید کیانی خودش را پیدا کرد و با قهرمانی در مسابقات جهانی تکواندو نشان داد پس از سال‌ها در سایه‌ماندن، قدر موقعیت پیش‌آمده را می‌داند. کیانی در المپیک پاریس در همان بازی نخست با کیمیا علیزاده مواجه شد و با غلبه بر او، یک‌نفس تا فینالیست‌شدن پیش رفت که البته همین تاریخ‌سازی و غلبه احساسات او را تا قبل از دیدار فینال اشباع کرد تا برخلاف پیش‌بینی‌ها، تکواندوکار رنک دو دنیا نتیجه را به تکواندوکار رنک دوازده واگذار کند؛ اما همین مدال نقره نیز می‌تواند فصل جدیدی در کتاب ورزش تاریخ بانوان ورزش ایران باز کند.
حالا دیگر فینالیست‌شدن در المپیک یک رؤیای دورودراز نیست و بانوان ایرانی در مسیر ورزش حرفه‌ای، نیم‌نگاهی به فینال المپیک و آن سکویی که بلندتر از دو سکوی دیگری است، دارند و می‌توانیم امیدوار باشیم بانوان ایرانی نیز همپای آقایان هم‌وطن در جدول مدال‌ها سهیم باشند.
در بازی‌های آسیایی که حکم المپیک در قاره کهن را دارد، روند روبه‌رشد ورزش بانوان ایران از بازی‌های آسیایی گوانگژو 2010و با مدال طلای خدیجه آزادپور آغاز شد که این روند در ادوار بعدی با مدال‌های خوش‌رنگ در رشته‌های دیگر ادامه پیدا کرد و نقطه‌عطف آن‌را می‌توان قهرمانی تیم ملی کبدی بانوان در بازی‌های آسیایی گوانگژو دانست که برای نخستین‌بار رتبه اولی در قاره آسیا در یک رشته تیمی به‌دست آمد؛ ازاین‌رو پیش‌بینی می‌شود نقره ارزشمند ناهید کیانی در المپیک پاریس که تبلیغات سوء دو سال اخیر علیه کشورمان را بی‌اثر کرد، علاوه بر اینکه توجه تصمیم‌گیرندگان ارشد مملکت را به مقوله افتخارآفرینی بانوان جلب کند، مسیر را برای مدال‌آوری دیگر بانوان ورزشکار در بزرگ‌ترین فستیوال ورزشی دنیا هموار سازد.