به گزارش اصفهان زیبا؛ رهبر معظم انقلاب باز هم از جمعیت گفت و فرمود که برای پیری جمعیت ایران اسلامی کاری کنید. خطاب ایشان هرچند به دولتمردان چهاردهم بود، این مردمان هستند که باید اجراگر سیاست‌های کلی جمعیت باشند، سیاست‌هایی در ۱۴ بند که همین چند سال قبل، از سوی مقام معظم رهبری به رؤسای قوای سه‌گانه و همچنین مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ شد.
در این سیاست‌ها، به مواردی مانند ارتقای پویایی، بالندگی و جوانی جمعیت با افزایش نرخ باروری به بیش از سطح جانشینی، رفع موانع ازدواج، تسهیل و ترویج تشکیل خانواده و افزایش فرزند، کاهش سن ازدواج، اختصاص تسهیلات مناسب برای مادران به‌ویژه در دوره بارداری و شیردهی و پوشش بیمه‌ای هزینه‌های زایمان و درمان ناباروری مردان و زنان، تحکیم بنیان و پایداری خانواده با اصلاح و تکمیل آموزش‌های عمومی درباره اصالت کانون خانواده و فرزندپروری و با تأکید بر آموزش مهارت‌های زندگی و… اشاره شده است.
ترویج و نهادینه‌سازی سبک زندگی اسلامی‌ایرانی، ارتقای امید به زندگی، تأمین سلامت و تغذیه سالم جمعیت و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی، فرهنگ‌سازی برای احترام و تکریم سالمندان، توانمندسازی جمعیت در سن کار، باز توزیع فضایی و جغرافیایی جمعیت، حفظ و جذب جمعیت در روستاها و مناطق مرزی و کم‌تراکم و ایجاد مراکز جدید جمعیتی، مدیریت مهاجرت به داخل و خارج، تشویق ایرانیان خارج از کشور برای حضور و سرمایه‌گذاری، تقویت مؤلفه‌های هویت‌بخش ملی (ایرانی، اسلامی و انقلابی) و ارتقای وفاق و هم‌گرایی اجتماعی و رصد مستمر سیاست‌های جمعیتی از دیگر مفاد سیاست‌های کلی جمعیت است.در حال حاضر بسیاری از کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته با وجود امکانات بیشتر و بهتر میل کمتری به فرزندآوری دارند و حتی در خیلی از مواقع به ازدواج نیز رغبت نشان نمی‌دهند و این می‌تواند پیری را در آینده نزدیک به جمعیت این کشورها تحمیل کند و چرخه اقتصاد را از حرکت بازدارد؛ به‌طور مثال، کشورهای اروپایی در ۱۹۵۰ حدود 21/7 درصد از جمعیت جهان را در اختیار داشتند که این مقدار در ۱۹۹۹ به 12/2درصد رسید و اگر آهنگ رشد جمعیت در این کشورها به این منوال ادامه داشته باشد، طبق پیش‌بینی‌ها در ۲۰۵۰ به 7درصد و در ۲۱۵۰ به 5/3درصد خواهد رسید.
حالا دیگر شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» در هیچ جای دنیا کاربردی ندارد و رهبران کشورها با تبلیغات بسیار و وضع قوانین مختلف سعی در تشویق خانواده‌ها به فرزندآوری دارند تا بتوانند چرخه اقتصادشان را همچنان روی پا نگه دارند. این سیاست‌ها بسته به فرهنگ و وضع اجتماعی کشورها با هم متفاوت است.
در سال‌های اخیر، پس از ابلاغ سیاست‌های کلی جمعیت، نهادها و سازمان‌های سیاست‌گذاری، اجرایی و مراکز علمی گام‌هایی در امتداد تبیین، برنامه‌ریزی و اجرای این سیاست‌ها برداشته‌اند. مراکز و مراجع رسمی آمار، تغییرات جمعیتی را برای شناخت درست پویایی جمعیت رصد کرده‌اند و مراکز پژوهشی مطالعات و گزارش‌هایی درباره وضعیت جمعیت و ابعاد آن تدوین کرده و انجمن جمعیت‌شناسی ایران نیز با همکاری سایر مراکز علمی و اجرایی نشست‌های تخصصی در راستای شناخت عمیق‌تر تحولات جمعیتی و یافتن راهکارهای علمی و عملی برای تحقق اهداف سیاست‌های کلی جمعیت برگزار کرده‌اند.
بررسی ادبیات عمومی، رسانه‌ای و ملی بیانگر این است که گفتمان «کنترل جمعیت» به «افزایش جمعیت و فرزندآوری» در سطح خرد و کلان تبدیل شده و موضوع «چرایی» به «چگونگی اجراشدن» سیاست‌های جدید جمعیتی تغییر یافته است.
با وجود این تغییر گفتمان، به دلیل عدم مدیریت هماهنگ و همچنین کافی‌نبودن بسترهای اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی لازم، اجرای سیاست‌های جمعیتی به‌کندی صورت گرفته و فرایند دستیابی به اهداف سیاست‌های جمعیتی به‌کندی پیش رفته است؛ ازاین‌رو، آسیب‌شناسی این کندی روند، برای تدوین برنامه‌های جمعیتی ضروری است، ضرورتی که آن‌قدر مهم است که شخص اول مملکت در اولین جلسه با کابینه دولت چهاردهم آن را مهم‌ترین موضوع امروز کشور دانسته است.
