به گزارش اصفهان زیبا؛ مطابق با جدول اعلامی پایگاه اطلاع‌رسانی جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان، ساعت ۱۵ روز شنبه، سالن نقش‌جهان سینما ساحل با اکران فیلم «آرزوی اسب چوبی» اولین سانسی است که میزبان داوران کودک شده است. وارد سالن که می‌شوم، تقریبا جایی برای نشستن نیست. فیلم که شروع میشود، تا نیم‌ساعت اول سکوت کامل است؛ حتی در سکانسی که همراه با موسیقی است، داوران کودک به‌خوبی همراهی می‌کنند و با دست و جیغ‌هایشان سالن را گرم‌تر از قبل می‌کنند؛ با این حال هنوز ۴۵ دقیقه از فیلم نگذشته که با بغل‌دستی‌هایشان مشغول حرف‌زدن می‌شوند، از روی صندلی‌هایشان بلند می‌شوند و سراغ آب و خوراکی و… را می‌گیرند. کم‌کم همهمه سالن بیشتر میشود؛ به‌خصوص زمانی که بسته‌های خوراکی بین بچه‌ها توزیع میشود.
در همین بین بغل‌دستی‌ام که یکی از مربیان است، می‌گوید: «خود من قبلا مثل همین بچه‌ها داور بودم؛ اما آن موقع واقعا فرق می‌کرد. از این سالن به آن سالن می‌رفتیم. جشن داشتیم، برنامه‌های جذاب داشتیم. اینطور نبود که چند ساعت فقط در سالن باشیم. خب معلوم است که اینطور بچه‌ها خسته می‌شوند.» گفت‌وگویمان که تمام میشود، فیلم هم به پایان می‌رسد. بچه‌ها تشویق می‌کنند؛ البته نه آن‌قدر پرشور.
از سالن که خارج می‌شوند، می‌پرسم: فیلم را دوست داشتید؟ اکثرشان تأیید می‌کنند. برخی علامت لایک را هم نشان می‌دهند و می‌گویند عالی بود. برخی هم سرشان را تکان می‌دهند و می‌گویند: بد نبود. همین موقع خبرنگاران نوجوان هم از سالن مخصوص به خودشان خارج می‌شوند. بیشترشان حسابی شاکی هستند. یکی‌شان می‌گوید: «اگر کنترل داشتم، صد بار خاموشش کرده بودم.» دوباره سراغ داوران کودک می‌روم. از چند نفرشان درباره محتوای فیلم سؤال می‌کنم. معلوم میشود سیر داستان را به‌خوبی فهمیده‌اند؛ به‌جز برخی که نتیجه‌گیری‌شان برخلاف هدف فیلم است. البته چندنفری هم از نحوه پاسخ‌دهی‌شان معلوم است که فیلم صرفا پیش‌زمینه‌های ذهنی‌شان را نسبت به مسئله تأیید کرده و صحبت‌هایشان تکرار آموخته‌های قبلی‌شان است.
درمجموع به نظر می‌رسد همان‌طور که در تقسیم‌بندی‌های اعلام‌شده این فیلم مخصوص کودکان است، کودکان تا حد چشمگیری از دیدن فیلم لذت برده‌اند.