به گزارش اصفهان زیبا؛ ائمه معصومین (ع) در دوران حیات مبارک خود، درباره شأن، منزلت، جایگاه و شخصیت والای حضرت فاطمه معصومه(س)، بیانات بسیاری ذکر کردهاند که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهد شد.
پیشبینی محل دفن
روایاتی از امام علی (ع)، حضرت صادق (ع) و امام رضا (ع) نقل شده که این بزرگواران سالها قبل از دفن حضرت فاطمه معصومه(س) در قم، این موضوع را پیشبینی کرده بودند. بهعنوان نمونه، امام صادق (علیهالسلام) در کلامی چنین فرمودند: «بهزودی در آنجا (قم)، بانویی از اولاد من دفن میشود که نام او فاطمه است. پس هرکسی او را زیارت کند، بهشت بر او واجب میشود.»
فضیلت زیارت
ائمه هدی فضیلت، ارزش و اهمیت زیارت مزار حضرت فاطمه معصومه(س) در شهر قم را مکرر متذکر شدهاند. بهعنوان نمونه علیابنموسیالرضا (ع) چنین فرمودهاند: «ای سعد! ما را قبری نزد شما هست؟ عرض کردم: فدایت شوم، منظورتان حضرت فاطمه، دختر موسیبنجعفر است؟ فرمود: بله، هرکسی او را درحالیکه به حقش آشناست، زیارت کند، بهشت بر او واجب میشود.»
علاوه بر این، امام محمدتقی (ع) فرمودند: «مَنْ زَارَ عَمَّتِی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ»
«هر کس عمهام، فاطمه (ع) را در قم زیارت کند، برای او بهشت خواهد بود.»
امام صادق (ع) نیز در حدیث دیگری فرمود: «أَنَّ زیارتها تُعَادِلُ الْجَنَّةَ»«به راستی که زیارت او، برابر با بهشت است.»
امام رضا (ع) در روایتی فضیلت زیارت خواهرشان را همانند فضیلت زیارت خود دانسته میفرمایند: «هركس معصومه را در قم زيارت كند، مانند كسى است كه مرا زيارت كرده است.»
مقام شفاعت
در زیارتنامه حضرت معصومه (ع) چنین میخوانیم: «یا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَک عِنْدَاللَّهِ شَأْناً مِنَ الشأْنِ»
ای فاطمه! برای من در بهشت شفاعت کن که تو را در پیشگاه خداوند منزلت بزرگی است.»
در رابطه با مقام شفاعت حضرت معصومه (ع) روایتی به این مضمون نقل شده که حضرت صادق(ع) میفرمایند: «أَلَا وَ إِنَّ قمَّ الْکوفةُ الصغِیرَةُ أَلَا إِن لِلْجنَّةِ ثَمَانِیةَ أَبْوَابٍ ثلَاثَةٌ منْهَا إِلَی قُمَّ تُقْبَضُ فیها امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَی وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ»
«قم کوفۀ کوچک ماست. برای بهشت، هشت در است که سه در آن بهسوی قم است. زنی در قم وفات میکند که از اولاد من و نامش فاطمه است. در روز قیامت با شفاعت او تمام شیعیان من وارد بهشت میشوند.»
فاطمه معصومه در کلام بزرگان دین
مرحوم صدر المتألهین شیرازی (ملاصدرا)، فیلسوف بزرگ جهان اسلام در سالهای اواخر عمر پربرکت خود به قم آمد و در روستای کهک، از توابع این شهر مقیم و در آنجا به تألیف مباحث فلسفی مشغول شد. ایشان خود نقل کرده است که هرگاه در زمینه فلسفه، با مشکلی مواجه میشدم که از حل آن عاجز میماندم، با پای پیاده از کهک به قم میرفتم و به کنار قبر حضرت فاطمهی معصومه (سلاماللّهعلیها) رفته، از آن حضرت استمداد مینمودم. پسازآن، مسئله و مشکل من حل میشد و سپس به روستای کهک بازمیگشتم.
مرحوم آيتالله سيد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیتالله سيد شهابالدین مرعشى (ره) بسيار علاقهمند بود كه از محل قبر شريف حضرت صدیقه طاهره (س) آگاه شود. ختم مجربى انتخاب كرده و چهل شب به آن متعهد بود. شب چهلم پس از به پايان رساندن ختم و توسل بسيار، استراحت كرد. در عالم رؤيا به محضر مقدس حضرت باقر(ع) يا امام صادق (ع) مشرّف شد. امام به ايشان فرمودند: «به دامان كريمه اهلبیت چنگ بزن.» ايشان به گمان اينكه منظور امام(ع) حضرت زهرا (س) است، عرض كرد: «قربانت شوم، من اين ختم قرآن را براى دانستن محل دقيق قبر شريف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زيارتش مشرّف شوم.» امام فرمود: «منظور من، قبر شريف حضرت معصومه در قم است.» سپس افزود: «به دليل مصالحى خداوند مىخواهد محل قبر شريف حضرت زهرا (س) پنهان بماند؛ ازاینرو قبر حضرت معصومه(س) را تجلىگاه قبر شريف حضرت زهرا(س) قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتى براى آن مقدر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهر حضرت معصومه (س) داده است.»
مرحوم مرعشى نجفى، هنگامى كه از خواب برخاست، تصميم گرفت رخت سفر بر بندد و به قصد زيارت حضرت معصومه(س) رهسپار ايران شود. او بیدرنگ آماده سفر شد و همراه خانوادهاش نجف اشرف را بهقصد زيارت كريمه اهلبیت ترک كرد.
آیتالله میرزا جواد تبریزی (ره) نیز درباره شأن حضرت فاطمه معصومه چنین میگوید: حضرت معصومه (ع) پرورشیافته امامت و دختر امام و عمه امام است كه از هر جهت بررسی شود، مرتبط به پرچمداران امامت شیعه است و همگی آنان اسوه تقوا، فضیلت و ولایتاند. این شخصیت گرانقدر به عبادت، خشوع، شبزندهداری و روزهداری معروف بود و از خصوصیات دیگر این بانوی گرامی، محدثه بودن اوست.
مرحوم آیتالله طباطبایی، علامه، فیلسوف و عارف وارسته قرن اخیر، در ماههای رمضان، پیش از افطار به حرم ملکوتی کریمه اهلبیت، مشرف میشدند و با بوسه زدن بر ضریح مطهر آن بانوی بزرگوار، روزه خود را افطار میکردند.