به گزارش اصفهان زیبا؛ با تدوین الگوی کشت متناسب با شرایط اقلیمی و منابع آبی محدود استان اصفهان، کشت محصولات کم‌آب‌بر و مقاوم به خشکی افزایش‌یافته و وابستگی به منابع آبی کاهش‌یافته است. این تغییرات به ارتقای پایداری کشاورزی و تقویت امنیت غذایی منطقه کمک می‌کند. استان اصفهان با بحران شدید کم‌آبی مواجه بوده که بیشتر بخش کشاورزی را تحت‌تأثیر قرار داده است؛ ازاین‌رو، تغییر و بهبود الگوی کشت با محوریت توسعه محصولات کم‌آب‌بر و مقاوم به خشکی از اولویت‌های اساسی به‌شمار می‌آید.
در سطح کلان نیز دولت می‌تواند با مجموعه‌ای از سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی به کشاورزان استان اصفهان کمک کند تا با شرایط کم‌آبی سازگار شوند و الگوی کشت خود را تغییر دهند. این برنامه‌ها شامل اعطای تسهیلات مالی کم‌بهره برای خرید تجهیزات آبیاری نوین، توسعه گلخانه‌ها و تأمین نهاده‌های کشاورزی است تا بتوانند محصولاتی کم‌آب‌بر و مقاوم به خشکی را جایگزین کشت‌های پرمصرف کنند.
در راستای کاهش مصرف آب، دولت می‌تواند یارانه‌های ویژه‌ای برای خرید و نصب سیستم‌های مدرن آبیاری، ازجمله آبیاری قطره‌ای، ارائه کند و بذرها و نهاده‌های یارانه‌ای متناسب با الگوی جدید را در دسترس کشاورزان قرار دهد؛ به‌علاوه، برگزاری دوره‌های آموزشی تخصصی برای آشنایی کشاورزان با روش‌های جدید آبیاری و کشت، بخش دیگری از این حمایت‌هاست.همچنین دولت در قالب خرید تضمینی محصولات کم‌آب‌بر مانند گیاهان دارویی، بازار پایداری برای این محصولات فراهم کند تا درآمد کشاورزان در این حوزه افزایش یابد؛ دراین‌بین، ایجاد تعاونی‌های کشاورزی نیز از طریق تبادل تجربه و همفکری، موجب می‌شود ظرفیت بهره‌وری و عملکرد کشاورزان ارتقا یابد.در کنار این اقدامات، بیمه محصولات کشاورزی کم‌آب‌بر و مقاوم به خشکی، با هدف جبران خسارت‌های احتمالی و ایجاد امنیت خاطر برای کشاورزان از ضرورت‌هاست. مجموعه این برنامه‌ها در جهت پایداری تولیدات کشاورزی و تأمین امنیت غذایی در استان اصفهان می‌تواند با کاهش فشار بر منابع آبی، به کشاورزان در شرایط کم‌آبی کمک کند.
بحران خشک‌سالی و تأثیرات آن بر کشاورزی اصفهان
دراین‌باره علی شریفی، معاونت بهبود تولیدات گیاهی، به «اصفهان‌زیبا» گفت: طی دو دهه گذشته، استان اصفهان و بسیاری از مناطق ایران با خشک‌سالی‌های مکرر مواجه بوده‌اند. این خشک‌سالی‌ها، علاوه بر کاهش منابع آبی، تأثیرات زیان‌باری بر بخش کشاورزی و امنیت غذایی کشور گذاشته و باعث کاهش تولید محصولات زراعی و باغی شده است؛ ازاین‌رو، به‌منظور مقابله با پیامدهای خشک‌سالی و حفظ تولیدات کشاورزی، الگوی کشت متناسب با شرایط اقلیمی و منابع آبی محدود استان اصفهان تدوین شده است.
این طرح که با همکاری مرکز تحقیقات کشاورزی استان اصفهان و تأیید وزارت جهاد کشاورزی تنظیم و به استان ابلاغ‌شده، با هدف تطبیق کشاورزی منطقه با تغییرات اقلیمی و تضمین امنیت غذایی کشور طراحی شده است.شریفی تصریح کرد: این الگوی کشت به‌طور مشخص بر محورهایی مانند توسعه کشت گیاهان کم‌آب‌بر و مقاوم به خشکی و شوری، ترویج کشت گیاهان دارویی و حذف تدریجی کشت محصولاتی با نیاز آبی بالا متمرکز است؛ به‌عنوان‌مثال، در الگوی جدید، کشت محصولات پرآب‌بر مانند برنج و ذرت به‌طور چشمگیر کاهش می‌یابد و درعوض، کشت محصولات جایگزین با نیاز آبی کمتر مانند سورگوم علوفه‌ای، گلرنگ و گیاهان دارویی به کشاورزان توصیه می‌شود؛ علاوه‌براین، انتقال بخشی از کشت از فضای باز به گلخانه‌ها و محیط‌های کنترل‌شده نیز یکی از محورهای اصلی الگوی کشت است تا بتوان با بهبود مدیریت منابع آبی، بهره‌وری بیشتری را در کشاورزی استان اصفهان شاهد بود.او افزود: سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان، به‌منظور اجرای مؤثر این الگو و دستیابی به اهداف تعیین‌شده، از تمام ظرفیت‌های موجود بهره می‌گیرد و با مشارکت اتحادیه‌ها، تعاونی‌های روستایی و اتاق اصناف کشاورزی اقداماتی را به اجرا درآورده است. این اقدامات شامل برگزاری کلاس‌های آموزشی و ترویجی برای آشنایی کشاورزان با الگوی جدید، تهیه و توزیع بذور مقاوم به خشکی و شوری و همچنین تأمین بذرهای زودرس و میان‌رس متناسب با شرایط آب‌وهوایی استان است.
معاونت بهبود تولیدات گیاهی بیان کرد: در این راستا، توزیع نهاده‌های یارانه‌دار نیز منحصرا در قالب این الگوی کشت صورت می‌گیرد؛ به‌عنوان‌نمونه، کودهای شیمیایی که از نیازهای اساسی کشاورزی هستند، مطابق با سطح زیر کشت پیش‌بینی‌شده برای هر شهرستان توزیع می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که این نهاده‌ها تنها در راستای کشت محصولات متناسب با شرایط اقلیمی استان به کار گرفته می‌شوند.او ادامه داد: نتایج اولیه اجرای این الگو نشان‌دهنده کاهش محسوس در سطح زیر کشت محصولات پر آب‌بر و افزایش کشت محصولات سازگار با شرایط خشک‌سالی است. این تغییرات به ارتقای پایداری کشاورزی استان، کاهش وابستگی به منابع آبی و تقویت امنیت غذایی منطقه کمک می‌کنند و زمینه را برای توسعه پایدار کشاورزی در آینده فراهم می‌آورند.
