به گزارش اصفهان زیبا؛ از کوچه‌پس‌کوچه‌هـای کساره بـه‌سمت کارگاهی کوچک اما زیبا و رنگین می‌روم؛ کارگاهی که با ظرافت، دقت و تلاش آثاری زیبا در آن خلق می‌شود تا در بازار کم‌رونق امروز به فروش برسند.
میناکاری به هنر استفاده از لعاب آبی‌رنگ کشیدن نقش‌ونگار روی ظروف اشاره دارد. این هنر ایرانی را می‌توان در در و پنجره مکان‌های مذهبی و قدیمی نیز دید. شهر اصفهان از اصلی‌ترین مراکز فعالیت هنرمندان میناکاری است و تعداد زیادی کارگاه‌های میناکاری در این شهر وجود دارد. میناکاری را اصطلاحا هنر همنشینی رنگ و آتش می‌نامند.
«هم‌محله» به سراغ یکی از هنرمندان میناکار رفته تا اطلاعات بیشتری از این کارگاه تولیدی کوچک که به اقتصاد خانواده‌ها کمک می‌کند به دست آورد. کارگاهی کوچک که محیطی امن و سالم را برای علاقه‌مندان به این هنر صنعت آماده کرده است تا هم حرفه و مهارتی فراگیرند و هم کمکی به اقتصاد و معیشت خانواده کرده باشند.
زهره علیرضایی، هنرمند میناکار، بیش از 10 سال است که در این رشته هنری مشغول به کار است. کارگاه کوچکی در کساره دارد و با یک گروه 25نفره مشغول به کار شده است که اکنون تعداد آن‌ها به خاطر درآمد پایین کمتر شده و بانوان هنرمند به فروشندگی در مراکز فروشگاهی روی آورده‌اند.
علیرضایی با بیان اینکه میناکاری شغل خوبی برای خانم‌هایی است که می‌خواهند در خانه کار کنند و خیلی آرامش‌بخش است و ظرافت و قشنگی خاصی دارد، گفت: رنگ‌های لاجوردی و فیروزه برای چشم خوب است. کارگاه من کوچک است و اگر بزرگ‌تر بود و امکانات لازم را داشتم، می‌توانستم کسانی که از راه دور می‌آیند را ثابت نگه‌دارم و اگر می‌توانستم خودم هم مس می‌خریدم و سفارش می‌گرفتم که خیلی بهتر بود.
محصولات تولیدی این کارگاه کوچک شامل بشقاب، قندان، گلدان، ظروف مخصوص هفت‌سین و بسیاری دیگر است. هزینه زیاد تولید محصولات میناکاری در مقایسه با گردش مالی پایین آن، مسئله‌ای قابل‌تأمل به نظر می‌رسد.
این بانوی هنرمند افزود: من خودم این هنر را دوست داشتم و می‌خواستم به خانم‌هایی که شرایط کارکردن در بیرون از خانه را نداشتند کمکی کنم. کارگاه گرفتم و شروع به کار کردیم. اوایل خوب بود؛ تیراژ کار بالا بود؛ ولی این چندسال اخیر به خاطر کرونا و مشکلات دیگر کمی اوضاع کار به هم ریخت. چندبار می‌خواستم کارگاه را جمع کنم؛ ولی خانم‌ها نگذاشتند؛ چون واقعا برای بعضی از خانم‌ها همین حقوق کم هم خیلی است. به گفته این هنرمند اصفهانی، بازار فروش میناکاری تنها سفارش‌های تکی است و بازار فروش عمده‌ای ندارند. درآمد فعالیت در این هنر کافی نیست و به اندازه‌ای که زحمت می‌کشند درآمدی ندارند؛ یعنی بازار فروش این محصولات محدود است.
مدت‌هاست میناکاری از بازار مناسبی برخوردار نیست
هنری که به گفته این بانوی هنرمند، باید وقت، چشم و دقت بسیاری در آماده‌کردن محصولات گذاشت، مدت‌هاست از بازار مناسبی برخوردار نیست. رنگ‌های مینا گران است و تقریبا از دومیلیون و 500هزار شروع می‌شود و تا ۱۵ و ۱۶ میلیون تومان هم قیمت می‌خورد. به گفته علیرضایی، وجود واسطه‌ها ضربات بسیاری به فعالان این هنر وارد کرده است.
این هنرمند صنایع‌دستی درباره بازار فروش محصولات و عوامل فروش به «هم‌محله» گفت: طبیعتا فروشگاه‌های عرضه صنایع‌دستی در سطح شهر اجناس خود را از کارگاه‌های تولیدی همچون ما تأمین می‌کنند و معمولا با قیمتی چندبرابر به مشتریان عرضه می‌کنند.
او معتقد است که خواسته‌هایی که مطرح می‌کند درددل مشترک بسیاری از فعالان این رشته است و نبود سازوکار مشخص برای فروش بدون واسطه این محصولات در اصفهان، باعث بی‌انگیزگی بسیاری از تولیدکنندگان شده است.
فضاهای فیزیکی ارزان‌قیمت در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد
علیرضایی افزود: در کنار تمام این مشکلات ما تولیدکنندگان انتظار داریم با توجه بیشتر به بازارچه‌های دائمی، فضاهای فیزیکی ارزان‌قیمت در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد. اگر بخواهیم درباره مشکلات و موانعی که در این کار وجود دارد صحبت کنیم، باید ساعت‌ها صحبت را ادامه دهیم. در شرایط فعلی شاید بتوان گفت مشکلی که بیش از بقیه مسائل به بدنه تولید فشار می‌آورد، بحث هزینه‌های تأمین مواد اولیه است. ما در کارگاه خودمان طراحی می‌کنیم و دستمزد کارگران به‌طور متوسط ماهیانه از 300هزار تومان تا دومیلیون تومان است که بستگی به کارکرد فرد دارد .
