مدال‌آوری ورزش اصفهان در بازی‌های آسیایی با رشته وزنه‌برداری آغاز شد و اولین مدال جهانی هم در رشته کشتی به‌دست آمد. طی چند دهه بار مدال‌آوری ورزش نصف‌جهان بر دوش رشته‌هایی چون کشتی و وزنه‌برداری بود و از حدود دو دهه قبل رشته‌هایی چون تکواندو، ووشو و دوومیدانی وارد فاز مدال‌آوری شدند و در مقابل، رشته کشتی از سال‌ها قبل سهم مدال‌آوری‌اش برای ورزش استان را از دست داد.
بااین‌حال در برخی رشته‌های دیگر اصفهان نه سهمی در جمع ملی‌پوشان داشته و نه از مدال‌های این رشته نتیجه‌ای برای ورزش استان عاید شده است. در سالی که گذشت، ورزشکاران استان برای نخستین‌بار در برخی رویدادها شرکت کردند که در ادامه این گزارش به آن و تأثیراتش برای آینده اشاره می‌کنیم.
بوکس
بوکس یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های ورزشی فعال در کشور است که در گذشته به نام رشته مشت‌زنی شناخته می‌شد. اما در ادامه نام بوکس به آن اطلاق شد. وارتکس پارسانیان با اینکه متولد خوزستان بود، به دلیل سکونت در اصفهان از این استان به تیم ملی رسید و در بازی‌های آسیایی تهران به مدال برنز رسید و در المپیک هم حضور یافت.
پس از حضور ملی‌پوشانی چون علیرضا استکی و افشین البندی در تیم ملی بوکس، سال‌ها در این رشته نماینده‌ای نداشتیم. تا اینکه یک جوان شهرضایی به تیم ملی بوکس دعوت شد.
علی‌اصغر افشاری در مسابقات قهرمانی آسیا به مدال نقره دست پیدا کرد و سال گذشته در مسابقات جهانی جوانان اسپانیا به میدان رفت که این اتفاق برای نخستین‌بار در تاریخ ورزش استان رخ داده است.
بوکس ایران در بازی‌های آسیایی سابقه مدال دارد و یک رشته المپیکی نیز محسوب می‌شود و می‌توانیم امیدوار باشیم مسیری که پیش روی این رشته باز شده، با مدال‌آوری افشاری و دیگر بوکسورها همراه باشد.
البته سطح تیم ملی در رده بزرگ‌سالان با رده جوانان بسیار متفاوت است و بسیاری از ورزشکاران رده‌های پایه نوجوانان و جوانان هیچ‌گاه به تیم ملی بزرگ‌سالان نمی‌رسند.
ژیمناستیک
با اینکه ژیمناستیک را یک رشته پایه و مادر در ورزش ایران می‌شناسند، این رشته هیچ‌گاه جزو مدال‌آورها نبوده است. ژیمناستیک هنری، رشته مدال‌آوری است و یک ورزشکار در رویدادی مانند المپیک یا بازی‌های آسیایی می‌تواند چند مدال بگیرد.
بااین‌حال مدال‌آوری در این رشته دشوار و زمان‌بر است و بعید به نظر می‌رسد ورزش ایران از این ظرفیت توان استفاده داشته باشد.طی سال‌های گذشته رشته‌های زیادی زیرمجموعه ژیمناستیک شده‌اند.
آکروژیم، ایروبیک ژیمناستیک و ترامپولین از آن جمله هستند که به دلیل اینکه فعالیت ورزش ایران در این رشته‌ها، تقریبا هم‌زمان با دیگر کشورها بوده و فاصله‌ای هنوز ایجاد نشده است، می‌توانیم به استفاده از این ظرفیت امیدوار باشیم.
ترامپولین یکی از این رشته‌هاست که در المپیک پاریس نیز حضور خواهد داشت.در مسابقات جهانی باکو که چند ماه قبل برگزار شد، ابوالفضل کیماسی، ژیمناست نجف‌آبادی، در ترکیب تیم ایران حضور داشت که برای ژیمناستیک استان که هیچ‌گاه در چنین سطحی ملی‌پوش نداشته، رخداد مهمی تلقی می‌شود و نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری روی این رشته بازدهی دارد.
اسکیت روی یخ
معمولا در ورزش ایران المپیک زمستانی با اسکی شناخته می‌شود و دیگر رشته‌های این المپیک جدی گرفته نمی‌شود. هرچند خود المپیک زمستانی هم چندان اهمیتی ندارد، این رویداد ورزشی که هر چهار سال یک‌بار به میزبانی یکی از کشورهای دنیا برگزار می‌شود، مخاطبان زیادی دارد.
اسکیت روی یخ یکی از همین رشته‌های جذاب است که در کشورهایی مانند ایران که شرایط جغرافیایی پربارش برفی برای فعالیت در رشته‌های برفی مثل اسکی را ندارند، رشته سالنی اسکیت روی یخ را در تمام مناطق کشور می‌توان ترویج داد.
در روزهای پایانی سال حسین حیدری، مربی اصفهانی اسکیت، که سابقه همکاری با کمیته‌های فدراسیون و تیم ملی را هم دارد، با دعوت‌نامه فدراسیون جهانی در مسابقات جهانی هلند شرکت کرد.
باتوجه‌به سابقه مربیگری حیدری، این اتفاق می‌تواند مقدمه‌ای برای گسترش فعالیت‌های اسکیت روی یخ شود و در المپیک زمستانی آینده هم در این رشته نماینده داشته باشیم.
دو بامانع
اولین حضور اصفهانی‌ها در المپیک با رشته‌های دوومیدانی و وزنه‌برداری آغاز شد و طی چند دهه گذشته در این رشته نمایندگان زیادی در رویدادهای بین‌المللی داشته‌ایم. اما نماینده‌داشتن در رشته‌ای مانند دوی 100 متر بامانع تاکنون سابقه نداشته است.
مسعود کامران، دونده ملی‌پوش کاشانی، سال گذشته در بازی‌های کشورهای اسلامی و بازی‌های داخل سالن آسیا شرکت کرد که البته در هر دو رویداد دستش از مدال کوتاه ماند.
بااین‌حال شروع خوب او در عرصه بین‌المللی، نویدبخش اتفاق مثبتی برای دوومیدانی استان و کشور خواهد بود و از او در آینده خبرهای بیشتری خواهیم شنید. به‌ویژه اینکه امسال بازی‌های آسیایی پیش روست.
