به گزارش اصفهان زیبا؛ در محله قدیمی «جوباره»، مناره‌ای سلجوقی به چشم می‌خورد که کمی کج است. نقلی میان مردم رایج است که می‌گوید: «هنگام ساخت مناره، پیرزنی از آن محل عبور می‌کرده است. کارگران مشغول ساخت مناره بوده‌اند.
پیرزن، چشم‌هایش را ریز و درشت می‌کند و رو به استاد بنا می‌گوید: “اینکه کجِس!” استاد بنا از آنجا که ذکاوت خاصی داشته و از آن رو که بیم داشته پیرزن در شهر شایع کند مناری که ساخته شده کج است، حرف پیرزن را قبول می کند و با هُل‌دادن ظاهری منار به سمتی، از او می پرسد: “خُب شد؟” بعد از چندبار هل دادن به این سو و آن سو، پیرزن رضایت می‌دهد که حالا دیگر منار صاف شده است و پی کارش می رود.» گفته می‌شود که در گذشته، در کنار مسجد ساربان، مناره‌ای وجود داشته که در حال حاضر از بین رفته است.
در زیر آن منار، فضایی خالی بوده که به عنوان زیرزمین از آن استفاده می‌شده است. اما در سال 1324 خورشیدی، این فضای خالی کاملا پر و مسدود شده است. درباره علت اصلی کج‌شدن منار ساربان، دیدگاه‌ها متفاوت است. به نظر می رسد که پایه های این بنا بعد از ساخته شدن، به صورت نامتقارن نشست کرده‌اند و باعث شده تا مناره حدود هشت درجه به سمت جنوب شرقی کج شود.
این نشست نامتقارن، احتمالا به دلیل اختلالات موجود در پی بنا یا تغییرات سفره آب زیرزمینی یا حتی استفاده از چاهک‌های آب منازل اطراف اتفاق افتاده است. واژه «ساربان» در زبان فارسی به معنای شتربان یا نگهبان شتر است. از آنجا که منار ساربان به عنوان یک سازه منفرد، بلند و شاخص از بیشتر نواحی و جوانب بیرون و درون شهر به خوبی قابل مشاهده بوده است، به نظر می‌رسد که کاربری اصلی آن، راهنمایی و جهت‌یابی کاروان‌ها برای دسترسی به مرکز شهر بوده است؛ از این‌رو، نامش را ساربان گذاشته‌اند. در سال های اخیر، به خاطر کج شدن منار، در میان گردشگران به برج پیزای اصفهان معروف شده است.
نام منار ساربان
شهرت‌برج پیزای اصفهان
موقعیت شمال محله جوباره
قدمت‌سلجوقیان
ثبت میراث ملی شماره 232 و تاریخ 15 آذر1341