پیش از دهه هفتاد شمسی بازار شهرها، مهمترین فضای خرید محسوب میشد؛ ولی بهتدریج مراکز خرید و مجتمعهای تجاری در تهران و شهرهای بزرگ کشور شکل گرفته و در دهه نود شمسی، رشد و گسترش چشمگیری یافتهاند.
دبیـرستان پسرانه هراتی یکی از دبیرستانهای قدیمی شهر اصفهان است که در فهرست آثار ملی قرار دارد.
در ابتدای قرن حاضر، تکبناهایی در شهر اصفهان و دیگر شهرهای ایران ساخته شد که هرکدام بار مثبتی همراه داشت.
آمادگاه داستانهای تاریخی بسیاری برای روایت دارد. از مهمانهای خارجی که به هتل عباسی رفتهاند و بعضاسیاستمدارانی بنام بودند تا همین مجموعه فرهنگیتجاری که بزرگان بسیاری برای یافتن کتاب به آن سرزدهاند.
چهارپنجساله بودم که دستهای کوچکم را میان دستهای بابا و مامان گره میکردم، ساک سفر را برمیداشتیم و میرفتیم ترمینال.
«در جلسه هماندیشی هیئتامنای بازار اصفهان با شهردار و فرماندار اصفهان، بازاریان ۲۰ درخواست خود را از دستگاههای اجرایی مطرح کردند و مقرر شد از امروز اطلاعرسانیهای لازم برای ممنوعیت ورود موتورسیکلتها به بازار اصفهان انجام شده و این طرح از هفدهم اردیبهشت سال جاری عملیاتی شود.» این خبر شاید یکی از بهترین خبرهایی بود که امسال به اصفهانیها دادند.
در چهارمین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای کاربردی در علوم کشاورزی، مقالهای تحت عنوان «بررسی مکانیسم اثر آلایندههای هوا بر تخریب بناهای تاریخی» ارائه شد. فوزیه بیگ محمدی، پریسا امیری، ناهید محمودی مهپاش و مهدی احمدی کلان نویسندگان این مقاله بودند.
این یکی از کارهای موردعلاقه من است که هنگام پرواز انجام میدهم؛ تماشای مناظری که بیرون از پنجره هواپیما نمایان میشود. بهمحض بلند شدن هواپیما، ردیابی پرواز را در سیستم سرگرمی روشن میکنم، هدفونم را میگذارم و فقط از پنجره به بیرون خیره میشوم.
دعوت یک دوست باعث شد بار سفر ببندم و چند روزی را مهمان عمانیها باشم. کشوری که هممرز با دریای عمان است و با یمن، عربستان سعودی و امارات مرز زمینی دارد و بهصورت پادشاهی اداره میشود.
سال گذشته بود که همراه خانواده رفته بودیم گلپایگان و سری هم به روستاهای اطراف زدیم. روستای وانشان با طبیعت چشمگیر، هوای تازهای که ریههای آلوده ما اصفهانیها را تصفیه میکرد و دشتی مفروش از گلهای قرمز.
محدوده طبیعی ناژوان بهعنوان نگین گردشگری سبز ایران، در مرکز شهر اصفهان با وسعت تقریبی 1200 هکتار است که حدود 300 هکتار از آن در قالب فضای سبز و حدود 700 هکتار در قالب زمینهای کشاورزی و باغات شخصی است.
منارهها یکی از سازههای اصلی معماری ایرانی هستند که در دورههای مختلف تاریخی از آنها بهعنوان برج آتش یا برج نشانه یا رهنما برای راهنمایی کاروانها در مسیر جادهها و نشاندادن مکانهای اصلی بافت شهری یا بهعنوان محل خبررسانی یا اذانگویی استفاده میشده است.