آیین آغاز اجرای رسمی طرح کلاس شهر در مدارس اصفهان با حضور جمعی از مسئولان آموزشوپرورش و سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان، معلمان و دانشآموزان در سالن کتابخانه مرکزی اصفهان و همراه با اجــــــرای برنامههــــــای متنــــــوع با موضوعهای مرتبط با محیطزیست و… برگزار شد. کلاس شهر، تلاشی اســــت از سوی معاونت اجتمـــــاعی و مشارکتهای مردمی سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان برای آموزش مباحث اجتماعـــــی، محیطزیســــت و اخلاق شهروندی به دانشآموزان که با همراهی ادارهکل آموزشوپرورش استان به تدوین کتابهایی در این زمینه منجر شد و پس از اجرای آزمایشی، قرار است از این پس در تمام مدارس اصفهان و در دو پایه اول و ششم دبستان تدریس شود.
اگرچه شیوع بیماری کرونا به تعطیلی مدارس منجر شده است اما روی آوردن به نوع جدیدی از آموزش و فعالیتهای مرتبط با آن با عنوان «آموزش مجازی» جای آموزش حضوری را گرفته و شواهد بسیاری گویای این است که حجم کار معلمان را چندبرابر کرده است. معلمان این روزها بساط درس و مدرسه را در خانه پهن کردهاند و همین دوری از فضای کلاس باعث شده ساعتهای بیشتری را مشغول آموزش آنلاین به دانشآموزان خود باشند.
آموزش و پرورش بهعنوان بزرگترین نهاد خدماتی اجرایی کشور که بیشترین تعداد اربابرجوع (دانشآموز و اولیا) و کارمند را در میان وزارتخانهها داراست، از دیرباز با مشکلات اقتصادی روبهرو بوده و به نظر میرسد این مشکل از دولتی به دولت دیگر منتقل شده و به معضلی عادی تبدیل شده است؛ به نحوی که گامی در جهت برداشته شدن این معضل برداشته نمیشود.
من یک دانشآموز هستم! مانند بسیاری از دانشآموزان کشورم که این روزها درگیر سیستم و آموزشهای آنلاین هستند. هر چه به خودمان نگاه میکنیم بیشتر از آنچه که لذتی از درسخواندن برده باشیم در پی وصلشدن اینترنت یا کوچکردن از شاد به واتساپ و از واتساپ به اسکای روم بودهایم.
با شیوع ویروس کرونا در کشور، یک شبکه آموزشی به نام «شاد» نیز در میان نظامآموزشی پیدا شد. این شبکه که در اردیبهشت 99 افتتاح شده و بنا بود به بزرگترین «شبکه اجتماعی دانشآموزی» طی دوران حاضر مبدل شود، از همان ابتدای کار، به دلیل مشکلات ساختاری مشتریریز شد. این در حالی بود که ایسنا، طبق آخرین آمار اعلام شده در 7 آذر 99، تعداد اعضای این شبکه را «۱۱۰ هزار و ۹۷۹ مدیر، ۱۲ میلیون و ۲۸۶ هزار و ۱۹۳ دانشآموز و ۷۰۶ هزار و ۳۴۲ معلم» عنوان کرد، درحالیکه وزیر آموزش و پرورش «از عدم دسترسی نزدیک به 5 میلیون دانشآموز به این شبکه» خبر داد و معاون آموزش ابتدایی این وزارتخانه بنابه گزارشی از شرق «معترف شده بود که تمام اما و اگرهایی که نسبت به این شبکه وجود داشت، درست بود.»
با عیان شدن هرچه بیشتر پیامدهای اقتصادی و اجتماعی شیوع کرونا در لایههای پنهان جامعه، جامعهستیزی این بیماری و عدم آمادگی نهادهای متولی در مواجهه با رویکردهای تهاجمی کووید19 در عرصههای مختلف، بهتر به چشم میآید. یکی از پیامدهای اسفبار این پاندمی در ایران و شهرهای دیگری همچون اصفهان، رواج نهانی ترک تحصیل در میان دانشآموزان، بهخصوص در پایه متوسطه، آنهم با انگیزههای اقتصادی در میان اقشار آسیبپذیر است. محمدرضا ناظمزاده، معاون آموزش دوره متوسطه اداره کل آموزشوپرورش استان اصفهان، ضمن ابراز نگرانی از بروز این مسئله، در گفتوگو با اصفهانزیبا بدون ارائه آماری از تعداد دانشآموزان ترک تحصیلی، گفت «البته تعداد دانشآموزانی که در معرض خطر هستند چندان چشمگیر نیست!» این در حالی است که به گفته او «تعداد کل دانشآموزان استان ۸۶۸ هزار و ۳۷۲ نفر است که هماکنون ۷۶۰ هزار و ۳۱۲ نفر در شبکه شاد احراز هویت شده و حدود ۶۰۰ هزار نفر در این شبکه فعال هستند.»
با شیوع بیماری کرونا مهمترین مسئله امروز ،حرکت جمعیت و ازدحام است. حرکت جمعیت اعم از حرکت با وسیله نقلیه یا ازدحام جمعیت در مراکز فروش و خدمات اداری و رفاهی شهر، علت اصلی بسیاری از «مسائل شهری» و عامل اصلی در شیوع بیماری است. با ظهور صنعت همزمان ارتباطات (عاملی، 1383)، کامپیوتر و به دنبال آن ارتباطات شبکهای و شکل فراگیر این ارتباط در قالب اینترنت فضای جدیدی برای شهر به وجود آمد که از آن تعبیر به «شهر مجازی» میشود. ظهور شهر مجازی در درجه اول موجب کاهش «حرکت جمعیت» در شهر واقعی شده و در درجه بعدی «فضاهای همزمان» را بدون فرسایش و اصطکاک با یک هندسه موازی امکانپذیر میسازد.
در این مدتی که در این صفحه از دغدغههایتان گفتیم، شنیدیم و نوشتیم، تمام و کمال «از خود شما» «برای خودتان» گفته و نوشته شد. مخاطب ما، شما نوجوانان بودید و سعی کردیم دورهم از مشکلات، دغدغهها، آرزوها، نگرانیها، مسائل روز و غیره حرف بزنیم. این شما بودید که برای ما گفتید و این ما بودیم که سعی کردیم صدای شما را به نیابت از تمام نوجوانان ایرانی به گوش بقیه برسانیم تا شما را ببینند، بشنوند و درک کنند. اما شاید این گزارش با بقیه گزارشها، تفاوتهایی داشته باشد. قرار است اینبار شما نوجوانان، حرفهای کسانی را بخوانید که شاید بودن و داشتنشان بهنوعی عادت شده و همین باعث شده لطف و مرحمتشان دیده نشود. امروز و در این شماره والدین شما برایمان از دغدغههایشان گفتهاند. مخصوصا در این روزهایی که مدرسه به خانه آمده و آنها علاوهبر والدگری، بهنوعی معلم دوم شما هم شدهاند.
زنگ دلهره به صدا در آمده و نگرانیها افزایش یافته است؛ دلهرههایی از جنس کرونا، این سوغات نامبارک چینی که حالا نزدیک هشت ماه است سروکلهاش پیدا شده و نهتنها با معادلات عجیبغریبش، تقویم آموزشی را به هم زده بلکه باعث شده دانشآموزان وارد عصر جدیدی از آموزش شوند و به جای طی کردن راه مدرسه بر سر نیمکتهای مجازی بنشینند و درس و مشق خود را دنبال کنند؛ 14 میلیون دانشآموزی که همه اظهارنظرهای مختلف و سناریوهای متعدد در رابطه با آنها در واپسین لحظات، یعنی زمانی که تنها یکی دو روز به صدا درآمدن زنگ سال تحصیلی در مدارس مانده بود، کنار گذاشته شد و بنا به دستور وزیر آموزش و پرورش، تمامی مدارس، حتی آن دسته از شهرهایی که همچنان در وضعیت قرمز قرار دارند، بازگشایی شدند.
بوی نان پنیر و خیار لهشده کف کیف، صدای جیغ بچهها موقع خوردن زنگ آخر، استرس و دلشوره موقع تقلب گرفتن در امتحان، هیجان برای خوردن ناهارهای دورهمی در حیاط مدرسه، قهر و آشتیهای دوستانه، دعوا بر سر رشتههای انسانی و تجربی و ریاضی، ذوق برای خرید کیف و کفش قبل از آمدن مهرماه، دید زدن معلمان در دفتر مدرسه، خنده و شادی و بازی و حرفهای درگوشی، همه و همه این تجربهها دارد تبدیل به خاطره میشود.