15 ساله به نظر میآیند. تیپ و قیافهشان شبیه تمام نوجوانهایی است که این روزها زیاد میبینیم. پسران و دختران تینایجری که دوست دارند سرتاپا مشکی بپوشند، آرایش خاص خودشان را داشته باشند و از آن مهمتر عقاید و علایق خاصی که بر آنها پافشاری میکنند. مجری میپرسد: «دنیای بدون محمدرضا گلزار را میتوانید تصور کنید؟» دخترها بغض میکنند و میگویند تصورش برایشان سخت است. «اگر ایشان نباشد، من هم نیستم.» و هر سه نفرشان زیر گریه میزنند. بقیهشان هم جوابهایی از این دست میدهند: «طاقتفرسا است و اصلا نمیتوانیم دوام بیاوریم.»، «نمیتوانم تصور کنم و اگر نباشد انگیزهای هم برای من نمیماند.»، «دنیای من هم تمام میشود.». این فیلم که چند وقت پیش در فضای مجازی پخش شد، دست به دست کاربران چرخید، مسخره شد و از آن به عنوان فیلمی «سمی» یاد شد.
با حضور امام جمعه، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولان، از پیشکسوتان عوامل سینمایی شهرستان شاهینشهر و میمه تجلیل شد. امام جمعه شاهینشهر در این آیین، ضمن تبریک روز سینما به فعالان این عرصه، زبان هنر را زبان رسایی دانست و گفت: زبان هنر میتواند معضلات اجتماعی را به نمایش بگذارد و در جهت رفع آن کمک کند.
«محمدمهدی اسماعیلی»، چهاردهمین وزیر ارشاد ایران، راه چندان دشواری در جهت شناسایی مصائب امروز سینمای ایران ندارد. مشکلات، به اندازهای حاد و نخنماست که هیچ فرصتی را برای وزیر جدید در جهت شناسایی دوباره باقی نمیگذارد. بهخصوص طی دو سال گذشته که به دلیل شرایط کرونایی، سینما و افراد حاضر در این صنعت، دچار بیشترین تلاطمات حرفهای و صنفی شده و ضررهای بسیاری بر بدنه سینمای کشور وارد آمد. حالا اما وزیر جدید آمده تا به این اوضاع نابسامان، نظم و اعتباری دوباره ببخشد. سینمایی که تا سال 98، شاهد رشد شاخصهای خوبی در آمارهای لجستیکی خود بود که اگر کرونا نبود، امروز از شرایطی متفاوت سخن میگفتیم و ایران را در صدر یکی از بهترین کشورهای درحال توسعه قرار میداد.