در دیدوبازدیدهای ایام عید، زیاد مواجه میشویم که تا صحبت از سلام و احوالپرسی تمام میشود، سیبل دادههایی قرار میگیریم که از هر سو در موضوعها و مسائل گوناگون پرتاب میشود. وقتی رد آنها را میگیریم و بعضا با پرسشهایی سعی در کشف زوایای دیگر مسئله داریم، جز یک داده پرت چیز دیگری نمییابیم.
با گسترش هزاران شبکه رسانهای در جهان کنونی، اخبار و مطالب در کسری از ثانیه در جهان منتشر و به ذهن و فکر مخاطبان شلیک میشوند.
ازجمله نکتههایی که همواره در هر انتخاباتی مطرح میشود، سالمبودن انتخابات است؛ اینکه افراد اطمینان حاصل کنند انتخابات از سلامت کامل برخوردار است.
تلویزیون و بـرنـامههایش یکی از آن چیزهایی هستند که توان آن را دارند روی زندگی ما تأثیر بگذارند. اما خیلی وقت است ما سرگرم برنامههایی هستیم که داخل گوشیهایمان هستند. یا نهایتش وقتی گذرمان به تلویزیون میافتد که بخواهیم یک فیلمی که خودمان آن را از اینترنت گرفتهایم، ببینیم. پس چه شد جادوی آن جعبه سیاهی که همیشه در خانه بر سر اینکه روی چه کانالی باشد، دعوا میشد؟ علی شیخبهایی، نویسنده نوجوان، درباره جادوی جعبه سیاه اینطور برای ما نوشته است. «تلویزیون رنگی سالها پیش توسط جان برد برای سرگرمکردن و بهعنوان وسیلهای برای تفریح ساخته شد. سپس محبوبیت آن باعث شد که در طول زمان پیشرفتهای زیادی داشته باشد. برنامههای تلویزیون ایران در سالهای اخیر رشد خوبی داشته؛ ولی همچنان کمبودهای زیادی دارد.